سندروم بی‌ثباتی بلای جان سرخابی‌ها

استقلال و پرسپولیس به عنوان تیم‌های پرطرفدار فوتبال ایران در سال گذشته روزهای خوبی را سپری نکردند؛ البته استقلال توانست قهرمانی جام حذفی را از آن خود کند و سهمیه آسیایی بدست بیاورد اما پرسپولیس دستش از رسیدن به قهرمانی و کسب سهمیه کوتاه ماند تا سالی سراسر ناکامی را پشت سر گذاشته باشد. 

سرخ‌پوشان با هدایت اسماعیل کارتال فصل را به پایان بردند و مجتبی جباری هم سرمربی استقلال بود اما حالا 2 تیم پرطرفدار پایتخت در شرایطی در اردوی پیش‌فصل هستند که وحید هاشمیان، سکان‌دار پرسپولیس است و سرمربیگری آبی‌پوشان پایتخت هم برعهده ریکاردو سا پینتو گذاشته شده تا تغییر ویژه روی نیمکت 2 تیم پرطرفدار پایتخت ایجاد شده باشد. نگاهی به سیر تغییر و تحولات روی نیمکت 2 تیم در یک‌دهه اخیر شرایط عجیب و جالب‌توجهی را نشان می‌دهد؛ بزرگ‌ترین و محبوب‌ترین تیم‌‎های فوتبال ایران بی‌ثبات هستند و این نشان از ضعیف عمیق مدیریت در آنها دارد.

پایان دوران ثبات با رفتن یحیی

پرسپولیس لیگ‌های پانزدهم، شانزدهم، هفدهم و هجدهم را تحت هدایت برانکو ایوانکوویچ سپری کرد که اتفاقا دورانی طلایی برای قرمزها بود. بعد از پایان همکاری برانکو و پرسپولیس، سرخ‌پوشان در آغاز راه لیگ نوزدهم تحت هدایت گابریل کالدرون کارشان را پیش بردند اما عمر حضور این سرمربی آرژانتینی بیش از نیم‌فصل نبود و او خیلی زود جایگاه‌اش روی نیمکت پرسپولیس را از دست داد و یحیی گل‌محمدی جانشین شد.یحیی گل‌محمدی بعد از 5 فصل حضور روی نیمکت پرسپولیس، در نیمه‌های راه لیگ بیست‌وسوم استعفا کرد و از هدایت پرسپولیس کنار کشید تا اوسمار ویرا سرمربی این تیم شود. خوان کارلوس گاریدو و اسماعیل کارتال سرمربیان بعدی پرسپولیس بودند که عمر حضور آنها روی نیمکت قرمزها بسیار کوتاه بود و در نهایت وحید هاشمیان هدایت پرسپولیس را برای لیگ بیست‌وپنجم برعهده گرفت. پرسپولیس از شروع لیگ پانزدهم تا آغاز لیگ بیست‌وپنجم، 8 سرمربی مختلف را روی نیمکت خود دیده است؛ آن‌هم در حالی‌که عمده موفقیت سرخ‌پشوان پایتخت در این یک‌دهه تحت هدایت ایوانکوویچ و گل‌محمدی بوده است. 7 قهرمانی در لیگ برتر، 2 قهرمانی در جام حذفی، 5 قهرمانی در سوپرجام و 2 نایب‌قهرمانی در آسیا، ماحصل عملکرد سرخ‌پوشان پایتخت در یک‌دهه اخیر بوده است.

نیمکت استقلال؛ محله بروبیا!

استقلال در این یک‌دهه وضعیتی به مراتب بغرنج‌تر از حریف خود داشته است. آبی‌پوشان لیگ پانزدهم را تحت هدایت پیروز مظلومی و بدون کسب جام به پایان بردند و عملکرد ضعیف مظلومی باعث برکناری او شد. لیگ شانزدهم تحت فرمان علیرضا منصوریان آغاز شد اما او هم بیش‌تر از نایب‌قهرمانی در لیگ برتر و رساندن استقلال به جمع 16 تیم برتر آسیا، نتوانست موفق باشد و در حالی در سمت خود برای لیگ هفدهم ابقا شد که در فصل جدید فقط 8 بازی روی نیمکت آبی‌ها بود.وینفرد شفر، فرهاد مجیدی، آندره‌آ استراماچونی، وریا غفوری و مجید نامجومطلق، چهره‌هایی بودند که در آن فصل روی نیمکت استقلال آمدند تا در فاصله 3 فصل، تغییراتی پرشمار روی نیمکت استقلال انجام شده باشد. لیگ بیستم تحت فرمان محمود فکری شروع شد اما او در میانه‌های فصل از سمتش کنار رفت و دوباره فرهاد مجیدی سکان‌دار استقلال شد و فصل بعد هم توانست قهرمانی تاریخی در لیگ برتر به‌دست آورد اما فرهاد بازهم ساز جدایی کوک کرد و ریکاردو ساپینتو جانشین او شد. بعد از ساپینتو، جواد نکونام هدایت استقلال را برعهده گرفت اما از ابتدای لیگ بیست‌وچهارم عجیب‌ترین دوران تاریخ نیمکت استقلال آغاز شد. بعد از نکونام سهراب بختیاری‌زاده موقتاً سرمربی شد، پیتسو موسیمانه آمد و رفت، دوباره بختیاری‌زاده سرمربی موقت شد، محمد نوازی مقطعی سکان‌دار آبی‌ها بود و بعد از او، میودراگ بوژوویچ روی کار آمد و سرانجام فصل دیوانه‌وار استقلالی‌ها تحت هدایت مجتبی جباری به پایان رسید تا یک بی‌ثباتی تاریخی و بی‌سابقه روی نیمکت استقلال دیده شود.

بی‌شک این حجم از بی‌ثباتی روی نیمکت محبوب‌ترین باشگاه‌های فوتبال ایران ماحصل مدیریت ضعیف و ناکارآمد در آنهاست که در جنبه‌های مختلف هم شاهد ضعف‌ها و خطاهای پرشمار از سوی آنها هستیم.