یک مجموعه داستانی تازه از یوسف علیخانی منتشر شد

مجموعه داستان «خاموشان» قصه‌ آدم‌هایی است که بوده‌اند، اما دیگر نیستند؛ شاید هم هنوز در سایه‌ها، در زمزمه‌های باد، در چشمان بسته خواب‌زدگان، زنده‌اند. این داستان‌ها از دلِ زندگی‌های خاموش‌شده برآمده‌اند؛ قصه‌هایی که گاهی به نجوایی در باد، گاهی به سایه‌ای لرزان پشت پنجره، و گاهی به ردِپایی در مه می‌مانند.

مرگ در این قصه‌ها پایان نیست؛ حضوری است گرم و نزدیک، آن‌چنان که انگار در کنارمان نفس می‌کشد. شاید خاموش شده باشند، اما هنوز شنیده می‌شوند، هنوز دیده می‌شوند، هنوز در تاریکیِ شب، درست پیش از آنکه پلک‌ها بسته شوند، از گوشه چشم پیدا هستند و اما: دنیای پساخاموشان، دنیایی دیگر خواهد بود؛ دنیایی پر از عشق و اسطوره، نفرت و افسانه و رودها و سفالینه‌ها و غارها و البته استخوان‌های قصه‌گوی آدم‌ها.

این مجموعه از ۳۲ داستان با عنوان‌های: «گُلابی برای دُخترِ غارخواه»، «خَرتُو»، «خوناوه‌ی اَرادله در مِرسِ اجدادی»، «پُشتین گوله»، «پُشتاپُشت»، «نِهاجه»، «اِولاکو»، «عیوجَر»، «سی‌نه‌ی سی‌مرغِ سی‌بُن»، «بوی پَرتاخالِ کشکرت‌ها»، «ماپروین»، «اَداکار»، «شآل‌دانه»، «کَرگلو»، «پوکار»، «سُمبُره»، «یه چَمچِمه آرده»، «توره‌باد»، «خُشگام»، «بورمِه»، «تَلابُن»، «جان به سَر»، «تَشکَل‌گاه»، «اِشکسِت»، «گُرانه»، «زِوانه»، «باددَکَت»، «مَرگِه‌خاز»، «نِتاج»، «اَفسانَه‌ی»، «تادانه‌ی کولی سَر»، «وَلگِ آخر» تشکیل شده است.

یوسف علیخانی متولد اول فروردین ۱۳۵۴ رودبار و الموت است. او پس از پایان تحصیلات ابتدایی، برای ادامه‌ تحصیل به تهران آمد و سال ۱۳۷۷ از دانشکده‌ ادبیات دانشگاه تهران در رشته‌ زبان و ادبیات عرب فارغ‌التحصیل شد.

از او پیش از این رمان‌های «زاهو»، «خاما» و «بیوه‌کشی» و مجموعه‌داستان‌های «عروس بید»، «اژدهاکشان» و «قدم‌بخیر مادربزرگ من بود»، منتشر شده است.