مافیا؛ ترندترین اتفاق فرهنگی سال

پایتخت۷ شروع شده تا یک‌تنه، مسئولیت حفظ مخاطب را برای تلویزیون به دوش بکشد و طبیعیست که فضای مجازی پر باشد از قسمت‌های مختلف سریال.

در بین همین بخش‌ها آمار نشان می‌دهد یک بخش بیشتر از بقیه توجه گرفته است. بخش مافیا. همان بخشی که کم‌کم به تکیه کلام هم تبدیل می‌شود. همانی که نقی به جای تارگت من می‌گوید تارگی من.

اگر فکر می‌کنید از پایتخت حرف می‌زنیم در اشتباهید. از نفوذ یک بازی حرف می‌زنیم. از مافیا. باید بپذیریم که رئالیتی‌شوی «مافیا» یک اتفاق زنده در جامعه است. نه تنها از خودش زیرمجموعه به‌جا می‌گذارد بلکه به کافه‌ها، مهمانی‌ها و حالا به سریالی پرطرفدار هم نفوذ کرده است.

با یک حساب سرانگشتی می‌بینیم که انواع موفق و ناموفق مافیا در پلتفرم‌های مختلف ساخته شده. هر چند شاید به موفقیت مافیای اصلی نرسیده باشد اما طرفداران خودش را داشته.

تجربه نشان داده که بعضی از بازیگرها مخاطب بیشتری دارند. مجید واشقانی، امیرعلی نبویان، بهاره افشاری، حامد آهنگی که باز هم از این میان مثلث واشقانی، نبویان و افشاری ترکیب برنده‌ای برای سازنده مافیا شده بود.

این بازیگران هر کدام به مسیر جدیدی رفتند. گنگ مجید واشقانی و بهاره افشاری در یک برنامه جمع و پرچم امیرعلی نبویان و حامد آهنگی در برنامه دیگری افراشته شد.

«مافیا دُن» و «الکاسیکو به روایت تسلا» که انتخاب مخاطب نشان داده کدام موفق‌تر است.

اگر پایتخت را یکی از موفق‌ترین سریال‌های دهه اخیر سیما بدانیم که کار سختی نیست، باید مجید واشقانی را نیز بهترین یا خوش‌اقبال‌ترین بازیگر مافیا بشناسیم. نفوذ او روی مخاطب در این بازی، باعث شده همه حاشیه مافیا دور او بچرخد. هوشش، بازی خوبش و دانایی تصمیم‌گیری‌اش از او رقیب سرسختی ساخته تا آن‌جا که شبیه یک زبانزد، شبیه یک اسم خاص وارد پایتخت شده و فیلمنامه‌نویس پایتخت تصمیم می‌گیرد دیالوگ «مجید واشقانی‌شونه» را به نشانه بازیگر ممتاز بودن وارد سریال کند. این دیالوگ شاید اتفاقی یا دوستانه باشد اما واقعیت این‌جاست که در ساختار زبان جایگاه دارد.

این‌که اسمی وارد فرهنگنامه بشود که کنایه یا منظور خاصی را برساند‌، کاملا مرسوم است. پس زنده‌باد زبان فارسی، آفرین به پایتخت و تمام کسانی که «مجید واشقانی» بازی هستند.