کسی هست تکلیف ما را با «ساترا» روشن کند؟
اقدامات پیاپی ساترا، به هر دلیلی که باشد بیشتر از آنکه تصمیم‌ساز یا تحول‌آفرین باشد، صرفاً تلاشی‌ست برای اعلام حضور. حضوری که نه باعث پیشبرد چیزی می‌شود، نه تأثیر مشخصی بر روند رسانه‌ای کشور دارد.
ساترا اعلام کرد که «تلویزیون اینترنتی همشهری» – وابسته به روزنامه همشهری – تنها دارای مجوز سطح یک، یعنی مجوز فعالیت موقت آزمایشی است و استفاده از عنوان «تلویزیون اینترنتی» برای این سکو، مغایر با مجوز صادره است. در اطلاعیه روابط عمومی این سازمان آمده:
«نظر به انتشار خبر افتتاح تلویزیون اینترنتی همشهری، به اطلاع می‌رساند سکوی صوت و تصویر فراگیر روزنامه همشهری با نام سیمای همشهری از سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر مجوز دریافت کرده و عنوان تلویزیون اینترنتی مغایر با مجوز صادره است.»
این در حالی است که تنها چند روز از معرفی رئیس جدید ساترا می‌گذرد و مدت کوتاهی است که سعید مقیسه از این مجموعه جدا شده. از طرفی، گمانه‌هایی مطرح شده مبنی بر اینکه سریال «سووشون» پیش از آغاز پخش، به دلیل ادعای اروتیسم و مغایرت با اعتقادات، از سوی ساترا توقیف شده است! پیش‌تر هم سریال «تاسیان» به خاطر مسائلی نظیر پوشش بازیگران و برخی ایرادات محتوایی، چند روزی متوقف شد.
تمام این اتفاقات فقط در دو ماه ابتدایی امسال رخ داده‌اند و به‌خوبی نشان می‌دهند که این نهاد نظارتی، به‌جای تسهیل و همراهی، بیشتر در حال ایجاد اصطحکاک و تنش‌های زائد است.
سؤال اساسی اینجاست: آیا آنچه در اساسنامه ساترا آمده، حکم قانون دارد؟
اگر دارد، چرا قدرت الزام‌آوری ندارد؟ و اگر تنها یک نهاد نظارتی است، پس با چه پشتوانه‌ای مدام بیانیه رسمی و خبر توقیف و لغو مجوز منتشر می‌کند؟
وزیر ارشاد نیز پیش‌تر اذعان کرده بود که ساترا بیشتر کارکردی نظارتی دارد و زیرمجموعه صداوسیما محسوب می‌شود؛ بنابراین تا زمانی‌که مرجع قانونی مشخصی برای آن تعریف نشده، نمی‌توان انتظار داشت نقش تصمیم‌گیرنده یا مداخله‌گر فعال را ایفا کند.
در ماجرای اخیر «همشهری»، اگر این رسانه با مجوز قانونی پیش رفته، صرفاً زنده بودن یا استفاده از کلمه «تلویزیون» نباید باعث چنین حساسیتی شود. همان‌طور که این حساسیت در مورد «تلویزیون اینترنتی آن» یا «تلویزیون ایرنا» نیز باید به همان میزان اعمال شود. اگر ماجرا به فضای رقابت‌های سیاسی و تنش‌های میان مدیران صداوسیما و شهردار تهران، علیرضا زاکانی برمی‌گردد دیگر ارزش خبری خود را از دست می‌دهد و بیشتر شبیه به گروکشی خط‌مشی‌هاست تا یک موضوع نظارتی.
در نهایت، این اقدامات پیاپی ساترا، به هر دلیلی که باشد بیشتر از آنکه تصمیم‌ساز یا تحول‌آفرین باشد، صرفاً تلاشی‌ست برای اعلام حضور. حضوری که نه باعث پیشبرد چیزی می‌شود، نه تأثیر مشخصی بر روند رسانه‌ای کشور دارد. جز آنکه نشان دهد یک نهاد، همچنان برای به رسمیت شناخته شدن، دنبال هر بهانه‌ای می‌گردد.
