ممیزی نمی‌کنیم، تنظیم می‌کنیم
از زمان تأسیس ساترا، بسیاری این نهاد را ادامه همان ساختار سخت‌گیرانه صداوسیما می‌دانستند و معتقد بودند ممیزان تندرو سخت صدا و سیما، ساترا را اداره می‌کنند.
ترکیب مدیریتی ساترا نیز این ذهنیت را تقویت می‌کرد؛ چرا که اغلب مدیرانش از بدنه سابق صداوسیما بودند و در صحبت‌هایشان بیش از هر چیز بر «نظارت» و «ممیزی» حساسیت داشتند. بعدتر؛ به‌ویژه در سه‌ساله دولت قبل، این نگاه سخت‌گیرانه به اوج خودش رسید.
حالا اما به نظر می‌رسد رویکرد ساترا تغییر کرده و در آخرین مصاحبه مدیران این نهاد، نقش سانسور به‌طور ویژه‌ای کم‌رنگ و تمرکزشان انگار به سمت مفهوم جدیدی با عنوان «تنظیم‌گری» رفته است. محمدرضا جعفری جلوه در این‌باره گفته: « تنظیم‌گری ممیزی نیست ، بلکه به نوعی، سوق‌دهی است؛ تقسیم نقش، تقسیم سهم و تنظیم بازار هدف است. مثل سوزنبانی که در یک خط مهم ریلی ایفای نقش می‌کند، راهی را باز و راهی را به نحوی بسته می‌کند برای اینکه به سمت هدف مفروض باید حرکت کرد…»
اگر واژه «تنظیم‌گری» برای شما ناآشنا باشد، مثال علی‌اصغر پورمحمدی، رئیس این شورا، درباره برنامه‌هایی مثل «مافیا» قابل طرح است: «ما نمی‌گوییم برنامه‌های «مافیا» نباشد، می‌گوییم حد و اندازه داشته باشد. تا همین‌جا که منتشر شده جلوی آن را نگرفتیم. اگر تنظیم‌گری، تنظیم‌گری بود، هر ۶ ماه یک بار یک مافیا منتشر می‌شد، نه هر ۶ روز یک بار … چقدر مافیا؟!»
این تغییر نگاه که از تأکید مفرط روی ممیزی به سمت مدیریت محتوا رفته، یک ماهیت تازه به ساترا داده و نکته مهم‌تر این است که مدیران فعلی ساترا از تعامل و نزدیکی بیشتر با سازندگان آثار گفته‌اند. رویکردی که اگر اجرایی بشود، می‌تواند کمی از گاردهای همیشگی هنرمندان در برابر نهاد نظارتی را کمتر کند.
حالا باید دید این تغییرات رویکردی در عمل هم اجرا می‌شوند یا تنها در سطح شعار باقی می‌مانند؟
اما به هر حال، چرخش از «سانسور» به «تنظیم‌گری» اگر واقعی باشد می‌تواند شروع تازه‌ای را در مناسبات میان ناظران رسانه‌ای و هنرمندان رقم بزند.
