دستمزدهای نجومی در هالیوود؛ نابرابری عمیق پشت پرده ستاره‌ها
در حالی که بازیگرانی مانند رابرت داونی جونیور و دواین جانسون برای یک فیلم صدها میلیون دلار دریافت می‌کنند، بسیاری از عوامل پشت‌صحنه با دستمزدی ناچیز، ساعت‌ها کار طاقت‌فرسا انجام می‌دهند؛ شکاف اقتصادی در هالیوود هر روز عمیق‌تر می‌شود.
در هالیوود بازیگران زیادی هستند که دستمزدهای نجومی دریافت می‌کنند؛ افرادی مثل کریس پرت و میلی بابی براون که پول‌های هنگفتی برای بازی در آثار ضعیف نتفلیکس دریافت می‌کنند، آثاری که عملا کمتر کسی به آنها اهمیت می‌دهد.
و اخیرا خبر رسیده که رابرت داونی جونیور قرار است برای بازی در نقش «دکتر دووم» در فیلمی جدید، چکی به مبلغ ۱۰۰ میلیون دلار دریافت کند. این در حالی است که تدوین‌گرانی که روی همین فیلم‌های مارول کار می‌کنند، برای ساعت‌ها کار فشرده روی جلوه‌های ویژه، چیزی بیش از ۱۳ دلار در ساعت دریافت نمی‌کنند.
برخی بازیگران درآمدی به قدری بالا دارند که می‌توانند چندین خانه بخرند؛ این در حالی است که نابرابری اقتصادی در صنعت سرگرمی پس از اعتصاب‌های سال گذشته بیش از پیش آشکار شد؛ اعتصاب‌هایی که در آن بازیگران و عوامل پشت‌صحنه برای دستمزد عادلانه و حق پخش مجدد آثارشان مبارزه کردند. با رشد سامانه‌های نمایش انلاین، بسیاری از بازیگران گلایه کرده‌اند که بابت پخش مداوم تصویرشان هیچ پرداختی دریافت نمی‌کنند، در حالی که بازیگران قدیمی‌تر هر سال چک‌هایی بر اساس میزان بیننده دریافت می‌کردند. شرکت‌هایی مانند نتفلیکس از این آثار درآمدهای هنگفتی کسب می‌کنند، بی‌آنکه چیزی نصیب بازیگران شود.
صنعت سینما همیشه با نابرابری همراه بوده است. برخی به سرعت به اوج می‌رسند و بر کل صنعت مسلط می‌شوند، در حالی که دیگر افراد برای بقا تقلا می‌کنند. در دهه ۹۰، یکی از اتفاقات مهم در این حوزه رخ داد: یک بازیگر به نقطه‌ای رسید که از یک فیلم، صد میلیون دلار به جیب زد و زمینه را برای این روند نجومی هموار کرد.
دهه ۹۰ میلادی، دوران تحول‌آفرینی در هالیوود بود و از یک سو تقاضا برای آثار مستقل بالا بود و از سوی دیگر پیشرفت‌های فناورانه باعث شد فیلم‌های تجاری عظیم‌تری ساخته شوند. فیلم‌هایی چون «تایتانیک» و «پالپ فیکشن» با وجود تفاوت‌های فاحش در بودجه و سبک کارگردان‌ها، به موفقیت‌های مشابهی دست یافتند. صنعت سینما به شکلی رشد کرد که تا آن زمان بی‌سابقه بود و این تنوع، فرصت‌های بیشتری را برای بازیگران فراهم ساخت.
در این میان، بروس ویلیس موفق شد نوعی خاص از موفقیت را تجربه کند. او نخستین بازیگری شد که با بازی در فیلم «حس ششم» بیش از ۱۰۰ میلیون دلار از یک فیلم درآمد کسب کرد. این فیلم که به کارگردانی ام. نایت شامالان ساخته شد، داستان یک روان‌شناس کودک را روایت می‌کند که به پسربچه‌ای کمک می‌کند که مدعی است می‌تواند مردگان را ببیند و با آنها صحبت کند. فیلم به‌سرعت به موفقیت جهانی رسید و بیش از ۶۷۲ میلیون دلار در سراسر جهان فروش کرد. پایان‌بندی غافلگیرکننده و جمله مشهور «من مرده‌ها را می‌بینم» باعث شد تمام عوامل فیلم یک‌شبه به شهرت برسند.
اما شاید بزرگ‌ترین دستاورد فیلم، بازتعریف سقف درآمد برای بازیگران باشد. پس از آن بازیگرانی چون کیانو ریوز و تام کروز نیز با دستمزدهای کلان در فیلم‌هایی چون «ماموریت غیرممکن ۲» و «ماتریکس: بارگذاری مجدد» به این مسیر پیوستند.
این روند در سال‌های اخیر نیز ادامه داشته، حتی با وجود افت کیفیت آثار و فیلم‌هایی که از نظر هنری بسیار ضعیف‌اند، همچنان سود سرشاری برای بازیگرانی دارند که گاه استعداد یا علاقه‌ای واقعی به سینما ندارند.
در سال ۲۰۲۴، دواین جانسون با ۸۸ میلیون دلار پردرآمدترین بازیگر سینما بود و پس از آن رایان رینولدز با ۸۵ میلیون دلار، کوین هارت با ۸۱ میلیون دلار، جری ساینفیلد با ۶۰ میلیون دلار، هیو جکمن با ۵۰ میلیون دلار، برد پیت با ۳۲ میلیون دلار و جورج کلونی و نیکول کیدمن با ۳۱ میلیون دلار در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند.
منبع: ایسنا
