آیا ترامپ در حال زمینه‌چینی برای حمله به ونزوئلاست+ اینفوگرافی
وزیر خارجه آمریکا اعلام کرده، کشورش قصد دارد کارتل دولوس سولس را که مدعی است نیکلاس مادورو رهبری آن را بر عهده دارد، یک گروه تروریستی اعلام کند.
این به آن معنا است که به احتمال فراوان دولت ترامپ یا قصد فراهم کردن زمینه‌های حمله به ونزوئلا و دستگیری یا تبعید رئیس‌جمهوری این کشور را دارد یا می‌خواهد امتیازهای بیشتری از او دریافت کند. بویژه که مارکو روبیو در بیانیه خود اشاره کرده که این تصمیم از ۲۴ نوامبر اجرایی خواهد شد.
سایت مجله مانتلی ریویو در تحلیلی به ابعاد این ماجرا پرداخته و پیش از هرچیز به این پرسش پاسخ داده که آیا واقعا مادورو مانند بشار اسد از حکومت ساقط خواهد شد؟ بنا بر این تحلیل هرچند شباهت‌های زیادی بین ونزوئلا و سوریه وجود دارد اما از نظر سیاسی تفاوت‌های بسیاری با سوریه دارد.
نخستین آنها این است که انقلاب بولیواری که هوگو چاوز بنیان آن را نهاد و مادورو به آن ادامه داد، هنوز از حمایت بسیاری از ونزوئلایی‌ها بویژه فقرا و اندک قشر متوسط برخوردار است. ضمن اینکه اغلب مردم ونزوئلا از درگیری‌های سیاسی و خشونت‌ها خسته شده و تنها چیزی که می‌خواهند ثبات و آرامش است.
از همین رو اپوزیسیون راستگرا حامیان فعال زیادی در داخل کشور ندارد و نشانه آن را می‌توان در فراخوان‌های اعتراضی آنها دید که به طور معمول به جز چند صد نفر به آنها پاسخ نمی‌دهند. البته باید به خاطر داشت، هرچند تعداد آنها اندک است اما در شرکت‌های خصوصی، رسانه‌ها و سازمان‌های مردم نهاد که با بودجه غربی‌ها هدایت می‌شوند، قدرت زیادی دارند.
حمله نظامی گسترده یا محدود؟
بنابراین آمریکا هرگز نمی‌تواند انتظار داشته باشد مادورو توسط مردم ونزوئلا سرنگون شود. در واقع مادورو فقط به یک شکل می‌تواند ساقط شود: حمله نظامی به ونزوئلا و به راه انداختن جنگی مستقیم در داخل خاک این کشور و بمباران پایتخت آن؛ به عبارتی همان اقداماتی که ایالات متحده برای ساقط کردن دولت‌های عراق، لیبی، یوگسلاوی، پاناما، گرانادا و غیره انجام داد (اگرچه تاکتیک های مورد استفاده در هر یک از این جنگ ها متفاوت بود.)
در این زمینه، ترامپ قبلاً به بهانه مبارزه با مواد مخدر به ارتش خود دستور حمله به قایق‌هایی را داده است اما تاکنون هیچ حمله‌ای در خاک ونزوئلا انجام نشده است. البته فقط تاکنون، زیرا در روزهای اخیر گزارش‌هایی درباره قصد ترامپ برای بمباران اهدافی در خاک این کشور منتشر شده است.
نگاهی به نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد، اغلب مردم آمریکا و حتی اعضای جنبش ماگا مخالف حضور نظامی کشورشان در ونزوئلا هستند. بنا بر نظرسنجی‌ها 55 درصد بزرگسالان آمریکایی مخالف حمله آمریکا به ونزوئلا هستند و فقط 15 درصد از این کار حمایت می‌کنند. در این بین 38 درصد جمهوری‌خواهان نیز مخالف چنین کاری هستند. 73 درصد دموکرات‌ها هم با چنین اقدامی موافقت نخواهند کرد.
در نظرسنجی دیگری نیز مشخص شده است که 46 درصد بزرگسالان آمریکایی مخالف استفاده از ارتش ایالات متحده برای سرنگونی رئیس جمهور مادورو هستند. در حالی که فقط 18 درصد از این امر حمایت می کنند. البته در این مورد 30 درصد جمهوری‌خواهان مخالف این کار هستند و 35 درصد موافق آن.
توصیه‌های استراتژیست‌ها
اما مساله این است که باید دید آیا چنین مخالفت‌های قاطع ترامپ را از حمله بازخواهد داشت؟ مطالعات عملی نشان می‌دهد، افکار عمومی نه فقط بر ترامپ که کلا بر سیاست‌های دولت آمریکا هیچ تاثیری ندارد.
با این حال ممکن است استراتژیست‌های کاخ سفید به ترامپ گوشزد کنند که حملات آمریکا به ونزوئلا به احتمال فراوان باعث افزایش حمایت‌ها از دولت این کشور خواهد شد. آنها احتمالا به کمک‌های احتمالی برخی از کشورهای آمریکای لاتین به ونزوئلا و شخص مادورو هم اشاره خواهند کرد.
در مقابل دولت های راستگرای آمریکای لاتین که به‌شدت طرفدار ایالات متحده و مخالف ونزوئلا هستند، دولت های چپگرا که در سیاست خارجی خود مستقل تر هستند، از ونزوئلا حمایت می‌کنند اما بسیاری از آنها به دلیل تهدیدهای واشنگتن و احتمال اینکه تحت تحریم‌های آن قرار گیرند، از نزدیک شدن به ونزوئلا می ترسند. با این حال کلمبیا که از نظر تاریخی وفادارترین متحد ایالات متحده در منطقه بوده است، اکنون برای اولین بار در چند دهه گذشته، دارای یک دولت چپگرا با ریاست‌جمهوری گوستاو پترو است که به‌طور علنی از ایالات متحده انتقاد کرده و مخالفت‌اش را با حملات آن به ونزوئلا اعلام کرده است. با این حال، حتی او هم بخاطر رسانه‌های راستگرای کشورش و نقش آنها در انتخابات 2026، از نزدیکی بیش از حد به مادورو می‌ترسد.
بنابراین بسختی می‌توان پیش‌بینی کرد، ترامپ در نهایت چه تصمیمی برای اقدام نظامی علیه ونزوئلا خواهد گرفت. بویژه که از این احتمال نیز نباید غافل ماند که جنگ علیه ونزوئلا ممکن است، بخشی از یک استراتژی بزرگتر آمریکا برای تضعیف مقاومت ضد امپریالیستی چپ و تقویت گروه های الیگارشی راستگرا در آمریکایی لاتین و تقویت هژمونی این کشور در سراسر منطقه باشد.
