چهار نکته در سیاست کاخ سفید علیه ایران

نیویورک‌تایمز در گزارشی نوشت؛ برای اینکه بدانیم سیاست دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، در قبال ایران چیست باید صبر کرد و دید آیا کاملاً در کنار اسرائیلی‌ها قرار می‌گیرد؟ آیا دیگر بار مسیر دیپلماسی را در پیش خواهد گرفت و یا اینکه همچنان به نقش تماشاگر، تشویق‌کننده و بازیگر نقش دوم ادامه خواهد داد؟

با این حال تا این مرحله از رویارویی ایران و اسرائیل و سیاست دونالد ترامپ باید به چهار نکته اشاره کرد.

1- اینکه ترامپ به‌طور غیرمستقیم از حملات اسرائیل به ایران حمایت کرده اتفاق غیرمنتظره‌ای نیست. او در تمام دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش موضعی تند نسبت به ایران داشت. سبک معامله او شامل تهدید به استفاده از زور و وارد کردن چند ضربه قاطع بدون ورود به تغییر رژیم یا ملت‌سازی است. این رویکرد تا این لحظه نیز ادامه داشته است.

2- آنچه غافلگیرکننده بوده، این است که ترامپ با آنکه ظاهراً خود را از جمهوری‌خواهان تندروی دور اول ریاست جمهوری‌اش (افرادی مانند مایک پمپئو) جدا کرد اجازه بوقوع پیوستن این جنگ را داده‌ است. درسی که باید از این جدایی و اقدام ترامپ گرفت این است که باوجود همه فشارهایی که در کاخ سفید بر ریاست‌جمهوری آمریکا وجود دارد، تصمیم‌گیرنده نهایی خود ترامپ است و بس.

3- اما آیا واقعا ترامپ به نتانیاهو اجازه داده است وارد این جنگ شود؟ ورود نتانیاهو به جنگ با حماس، حزب‌الله، یمن و اکنون ایران چه در دوره بایدن و چه اکنون به‌لحاظ راهبردی به نفع آمریکا بوده زیرا آمریکا در شرایط کنونی چالش‌های جدی فراوانی با رقبای خود دارد و وضعیتی که برای ایران پیش آمده، می‌تواند وضعیت را برای چین و روسیه سخت کند.

بنابراین می‌توانیم فرض کنیم نتانیاهو به ترامپ گفته: «اجازه دهید ما با ایرانی‌ها تسویه حساب کنیم بعداً تصمیم بگیرید از ما حمایت کنید یا نه». چنین چیزی با سیاست خارجی ترامپ که مبتنی بر «اول آمریکا» است، منافاتی ندارد اما نمی‌توان به‌سادگی پذیرفت آمریکا فقط تماشاگر جنگ باقی بماند.

4- یک جنگ نسنجیده در خاورمیانه پژواکی از فاجعه عراق است. جنگی که حتی می‌تواند وفاداری دیرینه راست‌گرایان به اسرائیل را نیز زیر سؤال ببرد این یکی از سیاه‌ترین سناریوها برای شکست ترامپیسم خواهد بود.