ماهی قرمز؛ از سفره هفت‌سین تا تهدیدی برای طبیعت
ماهی قرمز، نماد خوش‌یمنی نوروز، اما بلای جان محیط زیست! بسیاری پس از تعطیلات، این ماهی را در رودخانه‌ها و دریاچه‌ها رها می‌کنند، بی‌خبر از آنکه این کار تعادل اکوسیستم‌های آبی را بر هم می‌زند.
میلاد خسروی، کارشناس گونه‌های غیربومی، هشدار می‌دهد ماهی قرمز با تغذیه بی‌رویه و رقابت با گونه‌های بومی، جمعیت‌های پایداری ایجاد می‌کند که ماهیان ارزشمند ایرانی را به حاشیه می‌برد. این گونه مهاجم، شرایط سخت محیطی را تحمل کرده و به‌سرعت گسترش می‌یابد.
هزینه‌های جهانی
تهاجم زیستی یکی از پنج عامل اصلی نابودی تنوع زیستی است و کشور‌های در حال توسعه بیشترین آسیب را می‌بینند. برآوردها نشان می‌دهد که خسارت ناشی از گونه‌های مهاجم از سال ۱۹۷۰ هر دهه ۴۰۰ درصد افزایش یافته و سالانه ۴۲۰ میلیارد دلار به جهان تحمیل می‌شود.
ماهی قرمز با تغذیه از گیاهان و مواد آلی، آب را آلوده و تیره می‌کند. همچنین، با از بین بردن گیاهان آبزی، تخم‌ریزی و پناهگاه گونه‌های بومی را نابود می‌سازد. از دیگر آثار مخرب آن می‌توان به رقابت تغذیه‌ای، رشد بی‌رویه جلبک، کاهش تولیدمثل برخی دوزیستان و انتقال بیماری اشاره کرد.
لاک‌پشت گوش‌قرمز، سمندر لرستانی و حتی برخی مارهای آبی، از دیگر گونه‌های غیربومی هستند که در آستانه نوروز خرید و فروش می‌شوند و تهدیدی جدی برای طبیعت به‌شمار می‌آیند.
راه‌حل چیست؟
کارشناسان توصیه می‌کنند که برای حفظ محیط زیست، از خرید ماهی قرمز و سایر گونه‌های جانوری خودداری شود. اما اگر خریداری شد، باید در شرایط مناسب نگهداری شده و از رهاسازی آن‌ها در طبیعت پرهیز شود.
هرچند اطلاع‌رسانی باعث کاهش خرید ماهی قرمز شده، اما هنوز هم افزایش آگاهی عمومی ضروری است. تنها با آموزش و فرهنگ‌سازی می‌توان از تبدیل شدن این نماد نوروزی به تهدیدی برای طبیعت جلوگیری کرد.
