روستای سنگده؛ نگین چهار فصل مازندران در دل جنگل‌های هیرکانی
سنگده، بیشتر از آن‌که یک مقصد باشد، یک ماجرای طبیعت‌گردی است. جایی برای فرار از هیاهوی شهر، لمس سکوت جنگل، استنشاق هوای ناب و ثبت لحظه‌هایی که کمتر جایی می‌توانید تجربه‌شان کنید.
روستایی به‌نام «سنگده» در دل کوه‌های سرسبز دودانگه، جایی هست که هر فصلش قصه‌ای از زیبایی طبیعت برای روایت دارد. کمتر مسافری به شمال ایران سفر کرده و نام آن را شنیده باشد، اما آنان که راهی این روستای قدیمی و اسرارآمیز شده‌اند، خاطره‌اش تا سال‌ها در ذهن‌شان ماندگار شده است. سنگده، روستایی است که زیبایی‌اش در هیچ فصلی رنگ نمی‌بازد و در دل جنگل‌های باستانی هیرکانی، آرمیده است.
چرا سنگده؟
سنگده تنها یک مقصد گردشگری نیست؛ یک تجربه‌ی کامل از تنفس در تاریخ و طبیعت است. با ورود به آن، خودتان را در میان درختان کهنسال راش می‌یابید که قرن‌ها استواری‌شان را به رخ می‌کشند. جنگل‌هایی که نفس می‌کشند و داستان میلیون‌ها سال را با خود دارند. اگر اهل سفرهای فصلی هستید، خیال‌تان راحت باشد؛ بهار، تابستان، پاییز یا زمستان، فرقی نمی‌کند. سنگده همیشه زیباست. از نسیم خنک تابستان تا رنگین‌کمان پاییزی و برف‌پوش زمستانی؛ هرکدام حال و هوای خاص خود را دارد.
موقعیت و دسترسی به سنگده
دسترسی به سنگده آسان‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کنید. اگر از تهران حرکت می‌کنید، باید خود را به شهر پل‌سفید در جاده فیروزکوه برسانید. درست در ابتدای پل‌سفید، مسیر فرعی‌ای از کنار یک پمپ بنزین منشعب می‌شود که به دل کوهستان و جنگل می‌زند. با گذر از روستاهای لمرز، فلورد و ولیکبن، پس از حدود ۲۵ کیلومتر رانندگی در جاده‌ای پیچ‌درپیچ اما خیره‌کننده، به سنگده می‌رسید.
از شهرهای سمنان و ساری نیز مسیرهایی جایگزین وجود دارد؛ از جاده‌ی کیاسر تا عبور از سد شهید رجایی، هر کدام بهانه‌ای برای دیدن منظره‌های جدید و چشم‌نواز هستند. مسیرها، خود بخشی از سفرند.
ویژگی هایی سنگده
شگفتی‌های سنگده با خود روستا تمام نمی‌شود. اطراف آن پر است از چشمه‌های زلال، رودخانه‌های پرآب، آبشارها و چشم‌اندازهایی که هر کدام می‌توانند سوژه‌ی یک قاب عکاسی باشند. رودخانه‌ی «کسلیان» یا همان «هفت‌لول» با صدای خروش آبش، موسیقی زمینه‌ای برای جنگل‌نوردی شماست.
اگر مسیرتان را ادامه دهید، پس از چند ساعت پیاده‌روی در میان درختان بلند و فضای مه‌آلود، به آبشار زیبای اوبن می‌رسید. جایی در مرز مازندران و سمنان که صدای شرشر آب و لطافت هوا، تمام خستگی راه را از تنتان می‌برد. آبشار اوبن با ۸۰۰ متر ارتفاع از سطح دریا، از چشمه‌هایی در ارتفاعات جاری می‌شود و به رودخانه‌ی تجن می‌ریزد.
سنگده بخشی از جنگل‌های حفاظت‌شده‌ی هیرکانی است؛ خانه‌ی گونه‌هایی چون خرس قهوه‌ای، گراز، شغال و بز کوهی. در جنگل پیاده‌روی کنید، اما اگر با جانوری روبه‌رو شدید، آرامش خود را حفظ کنید و اجازه دهید طبیعت مسیر خودش را برود.
چه کنیم تا سفرمان به سنگده خاطره‌انگیزتر شود؟
اگر عاشق ماجراجویی هستید، فرصت را از دست ندهید:
جنگل‌نوردی و پیاده‌روی در سایه‌سار درختان راش، یکی از تجربه‌هایی‌ست که در هیچ جای دیگر شبیه‌اش را نخواهید یافت.
کمپینگ شبانه در دل طبیعت، فرصتی است برای رهایی از زندگی شهری. با وسایل ضروری مانند چادر، چراغ‌قوه و لباس گرم، می‌توانید یک شب بی‌نظیر را زیر آسمان پرستاره تجربه کنید.
اگر اهل رانندگی هستید، خبر خوب این‌که جاده‌های جنگل سنگده ماشین‌رو هستند؛ حتی با خودروهای معمولی می‌توان به دل طبیعت زد.
دوچرخه‌سواری در جنگل، یکی از لذت‌بخش‌ترین تجربه‌ها برای علاقه‌مندان به گردشگری فعال است.
و البته عکاسی؛ چه با دوربین حرفه‌ای و چه با گوشی هوشمند، سنگده صحنه‌هایی دارد که باید ثبت شوند.
فرهنگ، مردم و سوغاتی‌های محلی
سنگده فقط طبیعت نیست؛ یک روستای زنده با فرهنگی اصیل است. مردم این منطقه به زبان مازنی صحبت می‌کنند، هرچند گویش‌های مختلفی هم به‌خاطر وصلت‌های بین‌روستایی در آن شنیده می‌شود. به این روستا «سیدده» نیز می‌گویند، چرا که سادات بسیاری در آن سکونت دارند.
در میان خانه‌های روستایی، زنانی را خواهید دید که هنوز نان محلی می‌پزند و صنایع‌دستی می‌سازند. نخ‌ریسی از پشم، لاک‌تراشی و نان‌های داغ تنوری، از بهترین سوغاتی‌هایی‌ست که می‌توانید برای عزیزان‌تان ببرید.
