قانون مهریه نیاز به بازنگری دارد
نیاز به اصلاح قانون مهریه با توجه به افزایش آمار طلاق، یک ضرورت ویژه برای جامعه امروز است.
سالهاست قانون مهریه قربانی می‌گیرد؛ شاید در نگاه اول اینطور به‌نظر برسد که زنان قربانی هستند و به آنها ظلم می‌شود اما در این بین مردانی هم وجود دارند که حتی با وجود پرداخت مهریه و از دست دادن داروندارشان بازهم نتوانسته‌اند از یک زندگی خارج شوند.
شیما قوشه، وکیل پایه یک دادگستری درباره مسایل مربوط به قانون مهریه به آوش می‌گوید:«یکی از مهمترین دلایل مشکلات قانون مهریه تبعیضی است که به صورت کلی در قانون و بین حقوق زن و مرد وجود دارد. زنان هرگونه حق و حقوقی که داشته باشند بعد از ازدواج آنها را از دست می‌دهند و تمام حقوق زیستی زن به مردی که همسر اوست داده می‌شود. زنان در جامعه ما تا قبل از ازدواج آزادی رفت و آمد و انتخاب شغل و محل سکونت دارند اما بعد از ازدواج تمامی این حقوق به همسر داده می‌شود به‌طوری‌که یک خانم متاهل بدون اجازه همسرش نمی‌تواند از کشور خارج شود و و حتی ممکن است از بقیه حقوقی که دارد هم محروم شود. درواقع خلاهای قانونی در بحث مهریه در همه‌جای قانون وجود دارد و به وضوح دیده می‌شود.»
او ادامه می‌دهد:«لازم است تاکید کنم هیچ برابری حقوقی بین بین حقوق زن و مرد در رابطه ازدواج نیست و به همین دلیل است که وقتی اختلافی به وجود می‌آید مهریه ابزار زن برای گرفتن طلاق می‌شود چون حق طلاق با مرد است و همین حق ابزار مرد برای سرکوب زن و کنترل کردن او و نگه داشتن بالاجبار زن در زندگی می‌شود.»
قوشه با اشاره به اینکه چرا تغییری در قانون مهریه ایجاد نمی‌شود، می‌افزاید:«قانون مهریه به یک بازنگری اساسی نیاز دارد. طبق اصل 15 قانون اساسی، هر قانونی می‌تواند تغییر کند مگر اینکه مخالف مبانی اسلام باشد کما اینکه دین اسلام این اجازه را می‌دهد که یک قانون بر حسب زمان و مکان تغییر کند. طی سالیان اخیر هم قوانین زیادی تغییر کرده‌اند پس این حرف‌ها که قانون مهریه براساس دین اسلام است و نمی‌توان تغییرش داد بهانه است چون فقها این اجازه را دارند که براساس اقتضای زمان قانون را تغییر دهند. با تمام این تفاسیر، بهترین کار این است که حداقل تا زمان تغییر قوانین مربوط به ازدواج و مهریه، زوجین شروط ضمن عقد را در دفترخانه‌ها ثبت کنند. البته با وجود انجام این کار هم باز مشکلاتی در حین طلاق و در بحث مهریه بروز پیدا می‌کند و درواقع ما فقط می‌توانیم با پیشگیری به یک برابری نسبی برسیم و برابری حقوق زن و مرد هرگز به طور کامل ایجاد نمی‌شود.»
