ژنرال های آمریکایی به میدان می آیند؟
برخی تحلیل‌گران آمریکایی بر این باورند که ترامپ و تیم او درصددند به‌مرور فضای داخلی آمریکا را نظامی کرده و حالت اضطراری ببخشند.
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی در روزنامه اطلاعات نوشت:
دولت ترامپ با فاصله کوتاهی و در زمان اندکی تمامی ژنرال‌های عمده و اصلی ارتش آمریکا را در ۳۰سپتامبر ۲۰۲۵ (۸/۷/۱۴۰۴)، در پایگاه نظامی کوانتیکو در ایالت ویرجینیا نزدیک واشنگتن دی‌سی جمع کرد و در نشستی کم‌سابقه، بلکه بی‌سابقه، وزیر جنگ آمریکا و رئیس‌جمهوری آن کشور سخنان مهم و قابل‌توجهی ایراد کردند.
این نشست نه فقط از نظر وضع نظامی آمریکا در دنیا، بلکه از نظر سیاست داخلی آمریکا در این مقطع زمانی حائز اهمیت بود و توأم با سروصدای فراوانی در محافل سیاسی آن کشور شد و شاید بتوان گفت نقطه عطفی در روند کنش و واکنش‌های سیاسی ایالات متحده، در دوران دوم ترامپ محسوب می‌شود.
چگونه می‌توان این گردهمایی و اجتماع فرماندهان نظامی ارشد آمریکا را مورد ارزیابی و تجزیه‌وتحلیل قرار داد؟ در پاسخ ابتدا باید «ماهیت این فراخوان در تنش سیاسی آمریکا» را مورد بررسی قرار داد و سپس «جنبه‌های سلبی و ضدیت با نخبگان پیشین آمریکا در این نشست» را مدنظر قرار داد و سرانجام به «روند در حال شکل‌گیری سیاست داخلی آمریکا از رهگذر استفاده از ابزارهای نظامی» توجه کرد.
در خصوص ماهیت این نشست باید گفت که وزارت جنگ ایالات متحده به تعداد ۸۰۰ نفر از ژنرال‌های آمریکا دستور داد به واشنگتن بیایند و جالب آنکه دستور کار دقیق و روشنی برای آن نشست تعریف نشد. البته بعداً معلوم شد که گوش دادن به نطق وزیر دفاع و نطق ریاست‌جمهوری، مهم‌ترین هدف جلسه بوده است. برگزاری جلسه، مورد انتقاد شدید قرار گرفت به این دلیل که جمع شدن این تعداد از فرماندهان ارشد نظامی در یک زمان و در یک مکان، از نظر امنیتی پرخطر و آسیب‌رسان است. به‌علاوه، هزینه زیادی بر دوش مالیات دهندگان قلمداد شد.
فراتر اینکه اتفاق خاصی رخ نداده که لزوم این گردآوری را توجیه کند و برای چندین دهه هیچ‌گاه چنین فراخوانی داده نشده است. اما برای درک اهمیت این نشست، دو موضوع را باید مدنظر قرار داد:
اول، وضعیت سیاسی جامعه آمریکا در دوره دوم ترامپ است. در هشت‌ماهه گذشته و در فضای عمیقاً دو قطبی‌شده سیاسی آمریکا، دونالد ترامپ روزبه‌روز بر قدرت خود به‌عنوان رئیس‌جمهوری افزوده است، به‌گونه‌ای که در تاریخ معاصر آمریکا تشابه و برابری برای آن نمی‌توان یافت. در این دوران، وفاداری سیاسی به شخص ترامپ، مهم‌ترین ویژگی و برجستگی در انتخاب و انتصاب مسئولین بوده و بدون تردید، کیش شخصیت، خودشیفتگی و تمایل به دیده شدن بیشتر و پیش‌تر و اشباع‌ناپذیر، بر همه امور سیاسی آمریکا سایه افکنده است .
موضوع دوم، استفاده از نیروهای نظامی در داخل کشور آمریکا است. ترامپ در چند مورد، از نیروهای نظامی ملی در شهرهای مختلف آمریکا استفاده کرده است و بیان داشته که قصد استفاده بیشتر دارد. در چنین فضایی است که ژنرال‌ها به واشنگتن فراخوانده می‌شوند و مجبورند به دو نطق وزیر جنگ و رئیس‌جمهوری گوش دهند.
مخرج مشترک این دو سخنرانی، حمله، انتقاد و پرخاش به نخبگان سیاسی پیشین آمریکا و مخصوصاً شخص بایدن بود. شاید بتوان گفت جنبه‌های سلبی دو نطق، برجسته‌تر از جنبه‌های ایجابی بود.
حمله ترامپ به بایدن در سخنانش برای ژنرال‌ها بسیار شدید بود و در واقع حمله به سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی بود که دموکرات‌ها و به‌طور کلی جناح‌های میانه و چپ، تحت عنوان مشمول‌گرایی و تنوع‌گرایی دنبال کرده‌اند.توضیح آنکه دو برداشت، دو روایت و دو خوانش از هویت آمریکایی در چند دهه گذشته با یکدیگر در عرصه سیاسی آمریکا، مقابله و
مبارزه داشته‌اند.
برداشت مشمول‌گرایانه و تنوع‌گرایانه، معتقد است که آمریکا از نظر نژادی، فرهنگی، قومی و اجتماعی متنوع است و لذا در سیاست‌های استخدام، انتصاب و گزینش‌های گوناگون در نهادهای اداری، نظامی، علمی و عمومی باید تنوع را شناسایی کرده و به آن بها داد. گرایش تحریم، بر خوانش محدود و انحصاری تکیه داشته و گفته و ناگفته بر انحصار نژاد سفید و بر گرایش مسیحیت تأکید دارد. جالب آنکه وزیر جنگ آمریکا در آخر سخنرانی خود، به مجلس دعای مسیحی در پنتاگون اشاره کرده و ژنرال‌ها را به این‌گونه دعاخوانی دعوت می‌کند. حال دولت ترامپ می‌خواهد این تنوع‌گرایی، یعنی متنوع بودن نظامیان را پایان دهد. به‌علاوه، ترامپ مظهر و نماد یگانگی و قرائت محدود، قلمداد شده و لذا وفاداری به او برجسته می‌شود. این به معنای فاصله گرفتن ارتش آمریکا از روح حرفه‌گرایی کلاسیک و سنتی و تبدیل شدن به نیرویی در منازعات داخلی آمریکاست.
این بعد سلبی، همراه است با تأکید بر به‌کارگیری نیروهای نظامی آمریکا در آن‌چه ترامپ از آن با عنوان «دشمن داخلی» یاد می‌کند. شگفت‌انگیزتر آنکه در این اجلاس می‌گوید شهرهای آمریکا محل تمرین نظامی نیروهای مسلح ما خواهند بود. عبارت‌های این‌چنین، به روح و روان سیاسی آمریکا ضربه و شوک وارد کرده است. برخی تحلیل‌گران آمریکایی بر این باورند که ترامپ و تیم او درصددند به‌مرور فضای داخلی آمریکا را نظامی کرده و حالت اضطراری ببخشند.
در صورت موفق شدن در ایجاد فضای امنیتی، اضطراری و فوق‌العاده، دولت ترامپ می‌تواند از برگزاری انتخابات میان‌دوره‌ای مجلس که سال آینده خواهد بود جلوگیری کند و از شکست احتمالی جمهوری‌خواهان جلوگیری کرده و آمریکا بیش از پیش به سمت حاکمیت فردی ترامپ حرکت کند. البته باید گفت هر دو نطق، ابعاد بین‌المللی عمده‌ای هم دارند ولی ابعاد داخلی برجسته بوده و بازسازی سیاست در آمریکا از رهگذر ابزار نظامی را به نمایش می‌گذارد.
