روزهای دشوار سرزمین من جنگ قانون دارد، جنگ‌افروز نه
به سرزمین ما تجاوز شده است. متجاوز کشوری است که در طول حیات 80ساله خود بر پایه تجاوز و کشتار برپا مانده است. در تمام این سال‌ها دولت اسرائیل به هیچ‌یک از معاهدات بین‌المللی متعهد نمانده و هرگاه خواسته آنها را سراسر نقض کرده است. آخرین نمونه وحشتناکش آن جنایت علیه بشریت است که در غزه در پیش چشم همه جهان وقیحانه مرتکب شد.
روزنامه شرق در سرمقاله خود نوشت:
به سرزمین ما تجاوز شده است. متجاوز کشوری است که در طول حیات 80ساله خود بر پایه تجاوز و کشتار برپا مانده است. در تمام این سال‌ها دولت اسرائیل به هیچ‌یک از معاهدات بین‌المللی متعهد نمانده و هرگاه خواسته آنها را سراسر نقض کرده است. آخرین نمونه وحشتناکش آن جنایت علیه بشریت است که در غزه در پیش چشم همه جهان وقیحانه مرتکب شد. حالا نوبت به سرزمین ما رسیده است تا آماج تجاوز نظامی دولتی شود که جز جنگ و جنایت نمی‌شناسد و به هیچ قاعده حقوقی و اخلاقی در جنگ کمترین تعهدی ندارد. در همین چند روز کوتاه با شروع به جنگ و تجاوز، بندهای مختلف منشور سازمان ملل را نقض کرده است. با ترور فرماندهان به تروریسم متوسل شده است. با حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران معاهده ان‌پی‌تی را نقض کرده است. با حمله به ساختمان صداوسیما اصل جهانی مصونیت رسانه‌ها در زمان جنگ را نقض کرده است.
نکته حیاتی که نباید فراموش کرد، این است که دولت‌ها به یکدیگر تجاوز و حمله نمی‌کنند. به سرزمین حمله می‌کنند. به سرزمین یک ملت تجاوز می‌کنند. اینک اسرائیل به نظام جمهوری اسلامی حمله نکرده است؛ بلکه به سرزمین ما، ایران تجاوز کرده است. سرزمینی که متعلق به یک ملت است، نه یک نظام سیاسی. این درست که اسرائیل تضادهای عمیق و پرتنش با نظام جمهوری اسلامی دارد، ولی حمله او به ایران و قلمرو سرزمینی ایران است. مسئله ما دفاع از ایران است. مسائل و مشکلات ما با نظام سیاسی یک امر داخلی است و هیچ ربطی به بیگانه ندارد. در نبرد هوایی فعلی کار نظامی از ما به طور شخصی برنمی‌آید.
روزهای بسیار سختی را می‌گذرانیم. حتی در زندگی روزمره هم در حفظ جان از گزند آتش‌بار متجاوز سختی بی‌سابقه‌ای را به دوش می‌کشیم. ولی هرجا هستیم یا هرجا می‌رویم، به ایران بیندیشیم و تجاوز بیگانه را شوم و ایران‌سوز بدانیم.
آنچه نیروی نظامی ایران در پاسخ به تجاوز نظامی اسرائیل و به‌عنوان دفاع مشروع انجام می‌دهد، بخشی از همان دفاع است.
اما بخش دیگر که نظام حکمرانی باید سخت به آن توجه کند، جلب نظر افکار عمومی برای این روزهای سخت و پرمخاطره‌ای است که برای ایران اتفاق افتاده است. نباید این جنگ را در اختیار یک فرقه گذاشت؛ فرقه‌ای که به گواهی چند انتخابات اخیر کشور نه پایگاه مردمی دارد، نه زبان مردم را می‌داند، و نه کسی را به حلقه تنگ و انحصاری خود راه می‌دهد و چه‌بسا که جنگ را بیشتر دوست دارد تا صلح و آرامش... .
فرماندهان ارشد نظامی کشور که ناجوانمردانه و نامشروع هدف ترورهای اسرائیل قرار گرفتند، متعلق به مردم بوده‌اند، نه یک فرقه. آنها را مثل بقیه شهدا مصادره نکنید.
صداوسیما به‌عنوان مهم‌ترین رسانه‌ای که می‌تواند با مردم سخن بگوید، در انحصار همان‌هاست. دردناک است که می‌بینیم تلویزیون ایران کمترین توانی برای جلب افکار عمومی ندارد. تغییر سیاست‌های تلویزیون در راستای استفاده از نظرات گرایش‌های مختلف فکری و سیاسی و نیز اصلاح بنیادین سیاست‌ها و روش‌های خبری تحلیلی به همان اندازه ضروری و فوری است که پاسخ به حملات اسرائیل به نقاط مختلف کشور. تأخیر در این امر زیان‌های جبران‌ناپذیری خواهد داشت. کارهایی که موجب آزار مردم است، نباید انجام شود. در بحبوحه جنگ و در شرایطی که حکمرانی باید با ملت همدلی کند، در همین چند روز باز هم پیامک حجاب برای زنان ارسال می‌شود.
همچنین بجاست که دولت از شخصیت‌های سیاسی آگاه و وطن‌دوستی که در داخل کشور برای میهن و بقا دل می‌سوزانند، برای مسائل سیاسی داخلی و خارجی مشورت بگیرد و تا جایی که می‌تواند، آنها را در تصمیمات خود شرکت دهد.
در نبرد برای حفظ میهن، ملت نباید در اختیار تفکرات بسته فرقه‌ای قرار گیرد. این مشابه تفکر همان فرصت‌طلبان بیگانه‌دوستی است که دندان تیز کرده‌اند تا سوار بر موشک‌های جنگ‌افروز متجاوز در پایتخت تخت و اریکه‌ای برای خود بسازند. یا کسانی که جنگ اسرائیل علیه ایران را تجاوز نمی‌دانند و محکوم نمی‌کنند و موشک‌ها و پهپادهای مرگ‌آور و خون‌ریز ویرانگر متجاوز اسرائیلی را پیک دموکراسی می‌بینند تا فرصتی شود برای گذر از جمهوری اسلامی و بهبود اوضاع به کام آنها؛ نمی‌دانم جهل است یا بیگانه‌دوستی به جای وطن‌دوستی. زهی توهمات باطل. اینها هم ایران را به دید فرقه‌ای خود می‌نگرند. فرقه‌ای که گویی تحت‌الحمایه بوده و تحت‌الحمایه جایزه‌های جهانی هم گرفته است.
بدون ملت گذار از این شب‌های تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل، چگونه ممکن خواهد بود؟
بیگانه در هر شرایطی بیگانه است. در هر شرایطی تجاوزش را باید کوباند.
سرزمین از آن ماست.
اینک نبرد ایران و انیران است.
