خیزش دوباره مقاومت در راه است

محمد علی مهتدی در یادداشتی در روزنامه اطلاعات نوشت:

  آیا آنچه در منطقه می گذرد ادامه جنگ های صلیبی است؟ از جبل عامل در جنوب لبنان خبر رسیده که هیئتی نظامی متشکل از افسر آمریکائی که ریاست کمیته پنجگانه نظارت بر آتش بس را برعهده دارد و نیز فرمانده یگان فرانسوی عضو نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل، یونیفیل، وتنی چند از نظامیان، در یک اقدام تحریک آمیز در درّه ای موسوم به «وادی الحُجَیر» در جنوب رودخانه لیتانی به گشت زنی پرداخته اند تا از نبود اسلحه و افراد مقاومت در آنجا مطمئن شوند. 

ظاهرا هدف از این گشت زنی اطلاع میدانی از اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ بوده است. سؤال این است که با توجه به نقض مکرر و روزانه آتش بس از سوی ارتش صهیونیستی و ادامه حضور اشغالگرانه در نقاطی در داخل خاک لبنان، اصولا چه نیازی به این سرکشی میدانی وجود داشته و چرا سرکشی را از خط مرزی که همچنان در اشغال است شروع نکرده اند و چرا شروع از "وادی الحجیر"؟ این سؤالات برخی از تحلیلگران را برآن داشته که با برآشفتگی بگویند هدف از این اقدام نه یک گشت زنی ساده میدانی بلکه دهن کجی به موقعیت و اهمیت نمادین این درّه در تاریخ مقاومت بوده است.  به تاریخ برگردیم. مقاومت علیه اشغالگران در همین وادی الحجیر پایه گذاری شد.

پس ازفروپاشی امپراتوری عثمانی و اشغال این منطقه توسط ارتش فرانسه، با توجه به ستمی که اشغالگران بر مردم این منطقه روا می داشتند و اختلاف افکنی آنها بین پیروان ادیان و مذاهب، رهبر شیعیان جبل عامل، آیة الله سید عبدالحسین شرف الدین، ابتکار عمل را در دست گرفت و در روز شنبه ۲۴ آوریل ۱۹۲۰  یک گردهمائی گسترده را با شرکت صدها نفر از معتمدین و شخصیت های مختلف منطقه دور از چشم فرانسویان در این دره برگزار کرد و طی نطق پرشوری خواستار مقاومت برای طرد اشغالگران شد. 

از همین تاریخ و همین نقطه بود که شخصیت های مبارزی همچون ادهم خنجر، صادق حمزه و دیگران مقاومت مسلحانه علیه اشغالگران را آغاز کردند. همزمان، امیر سلطان الاطرش، رهبر درزی های منطقه سویداء در جنوب سوریه نیز مقاومت مسلحانه را آغاز کرد و در عراق نیز مقاومت علیه اشغالگران انگلیسی به رهبری علمای نجف جریان داشت. از اینجاست که اهمیت وادی الحجیر در تاریخ مقاومت مشخص می شود. متاسفانه ادهم خنجر و صادق حمزه به عنوان پیشگامان مقاومت به فراموشی سپرده شده اند. کاش سینما گران دست به کار شوند و  زندگی و عملیات و شهادت آنها را از نخستین کنگره وادی الحجیر به تصویر بکشند.

بطور حتم چنین اثری مورد توجه همگان قرار خواهد گرفت. مرحله دیگری از اهمیت نمادین وادی الحجیر مربوط به جنگ ژوئیه ۲۰۰۶ معروف به جنگ ۳۳ روزه است که در مقطعی از آن ارتش صهیونیستی برای رسیدن به رودخانه لیتانی بیش از ۱۳۰ هزار نیروی خود را وارد وادی الحجیر کرد اما رزمندگان مقاومت که در انتظار آنها بودند این دره را به گورستان تانک های اسرائیلی تبدیل کردند.آنها بیش از ۴۰ تانک و نفر بر زرهی دشمن را به آتش کشیدند و صهیونیست ها با دادن تلفات سنگین وادار به عقب نشینی شدند. 

پس از این جنگ بود که حزب الله لبنان به یاد نخستین کنگره مردمی وادی الحجیر، یک گردهمائی شکوه مند در همین درّه برگزار کرد.  با توجه به آنچه گذشت، آیا می توان گشت زنی نظامیان آمریکائی و فرانسوی  در وادی الحجیر، درست  در روزهائی که مصادف با یکصد و پنجمین سالگرد کنفرانس وادی الحجیر است را تصادفی و صرفا یک اقدام میدانی دانست؟

به نظر می رسد که برخی از محافل استعمارگر همچنان درفضای جنگ های صلیبی زندگی می کنند. به یاد بیاوریم که در جنگ جهانی اول وقتی ژنرال گورو، فرمانده ارتش اشغالگر فرانسه وارد قلعه دمشق شد لگدی به قبر صلاح الدین ایوبی زد و گفت: "صلاح الدین،  ما برگشتیم" که اشاره بود به جنگ حطین در ژوئیه ۱۱۸۱ زمانی که صلاح الدین ایوبی لشکر صلیبی را شکست داد و بیت المقدس را آزاد کرد. و باز به یادآوریم که پس از واقعه ۱۱ سپتامبر، جورج بوش پسر، دریک نطق پرهیجان در ۲۰۰۱ گفت“ It’s a crusade” این یک جنگ صلیبی است! هرچند بعدها گفتند این یک لغزش زبانی بوده است.

واقعیت این است که دوران جنگ های صلیبی سپری شده و نظریه هائی مانند جنگ تمدن ها و جهانی سازی نیز ارزش خود را از دست داده و جهان وارد معادلات جدیدی شده و زیستن در معادلات و شرایط گذشته بیشتر به خیالبافی می انجامد.

محور مقاومت با وجود ضربه های شدیدی که متحمل شده همچنان پابرجاست و مقاومت در لبنان اینک خود را بازسازی کرده ونیرومند تر از گذشته به حیات خود ادامه می دهد و اگر در شرایط کنونی واکنشی دربرابر تجاوز های ارتش اشغالگر نشان نمی دهد دلیل بر ضعف نیست بلکه مقاومت راهبرد جدیدی را برای خود ترسیم کرده و در این راهبرد همچنان که شیخ نعیم قاسم، دبیر کل جدید حزب الله در نطق هفته گذشته خود مورد تاکید قرار داد، اولویت های دیگری داردو آنان که  داد سخن از خلع سلاح مقاومت می دهند دچار توهّمند.

سرانجام، همچنان که شهید دکتر مصطفی چمران پیوسته تاکید می کرد: "جبل عامل سرزمینی مقدس است" و وادی الحجیر، به عنوان نماد و خاستگاه مقاومت همچنان نقش خود را در الهام بخشی به مقاومان ادامه خواهد داد و بزودی خود را از لوث قدم های دشمنان پاک خواهد کرد.