پایان یک دوران یا آغاز نسلی تازه در تنیس روی میز؟
آیا زمان خداحافظی نوشاد عالمیان از تیم ملی تنیس روی میز فرا رسیده است؟

تیم ملی تنیس روی میز ایران در رقابتهای قهرمانی آسیا، با ترکیب نوشاد عالمیان، امیرحسین هدایی و بنیامین فرجی مقابل کرهجنوبی شکست خورد و از رسیدن به جایگاه پنجم و ششم بازماند. تنها برد تیم در مرحله نهایی هم، توسط پدیده ۱۶ ساله، بنیامین فرجی رقم خورد؛ بازیکنی که توانست نفر سیزدهم رنکینگ جهان را شکست دهد. فرجی پیش از این نفر دوم رنکینگ جهانی را نیز از پیش رو برداشته و شگفتی خلق کرده بود. این اتفاق، بار دیگر بحثی قدیمی را زنده کرد:
آیا دوران نوشاد عالمیان به پایان رسیده است؟
ستارهای که سالها بار تیم ملی را به دوش کشید
نوشاد عالمیان از سالهای نوجوانی تا همین امروز، چهرهای شاخص در تنیس روی میز ایران بوده است. او سابقهی حضور در دو دوره المپیک (۲۰۱۲ و ۲۰۱۶) و کسب مدال برنز بازیهای آسیایی ۲۰۱۸ را در کارنامه دارد؛ مدالی که یکی از ارزشمندترین نتایج تاریخ این رشته برای ایران بود.
در دوران اوج، نوشاد تا رتبهی ۴۰ جهان بالا رفت و بارها در مسابقات بینالمللی خوش درخشید. اما در سالهای اخیر، روند نزولی او محسوس بوده است؛ افت در رنکینگ جهانی (اکنون حوالی ۱۳۰)، حذفهای زودهنگام از تورنمنتها و نتایجی که دیگر در شأن ستارهی اول تیم ملی نیست.
نسل تازهای که در میزند
در سوی دیگر، نسل تازهای از بازیکنان ایرانی در حال قد برافراشتن است. بنیامین فرجی، نوجوان ۱۶ ساله، در همین مسابقات با عملکردی جسورانه و بینقص، شگفتی خلق کرد. پیروزی او مقابل بازیکن شماره۲ و ۱۳ جهان، نمادی از تغییری است که دیر یا زود باید در ترکیب تیم ملی رخ دهد.
وقتی بازیکنی جوان با اعتماد به نفس مقابل بزرگان جهان میایستد، و ستارهی قدیمی دیگر نمیدرخشد، این یعنی نسل تازه آماده است.
شاید وقت تغییر فرا رسیده باشد
هیچکس نمیتواند نقش نوشاد عالمیان را در تنیس روی میز ایران انکار کند. او سالها امید اول ایران بوده و هنوز هم تجربه و هوش تاکتیکی بالایی دارد. اما واقعیت این است که تیم ملی برای رشد، نیاز به تنفس نسل جدید دارد.
نوشاد میتواند در نقش راهنما و ستون تجربه باقی بماند، اما شاید زمان آن رسیده که فرصتهای بینالمللی بیشتری به جوانترها داده شود؛ همانهایی که با انگیزه، انرژی و جسارت آمدهاند تا تاریخ جدیدی بنویسند.