بازگشت دوباره نصرالله مدقالچی، صدای ماندگار دوبله ایران
نصرالله مدقالچی، دوبلور پیشکسوت ایرانی، پس از بهبودی از عمل جراحی کیسه صفرا از بیمارستان مرخص شد و اعلام کرد به زودی کار دوبله را ادامه خواهد داد.
نصرالله مدقالچی، دوبلور باسابقه و شناخته‌شده ایرانی که اخیراً برای انجام عمل جراحی کیسه صفرا در بیمارستان بستری شده بود، روز پنجشنبه ۲۵ اردیبهشت از بیمارستان مرخص شد. او اعلام کرده حال عمومی‌اش مساعد است اما فعلاً نیاز به استراحت دارد.
مدقالچی با صدایی که دهه‌ها در گوش مخاطبان ایرانی مانده، یکی از چهره‌های ماندگار هنر دوبله است. او که از دهه ۱۳۴۰ وارد این عرصه شده، در طول سال‌های فعالیتش صداپیشگی شخصیت‌هایی را بر عهده داشته که بسیاری از آن‌ها به نام او گره خورده‌اند؛ از مارلون براندو در پدرخوانده گرفته تا مورگان فریمن، آنتونی هاپکینز، و شخصیت‌های کارتونی در انیمیشن‌هایی چون مولان و آن شرلی با موهای قرمز.
او گفته پس از طی دوران نقاهت، مدیریت دوبلاژ سریال «آن شرلی» را برعهده خواهد گرفت.
کارنامه‌ای پُر از صداهای ماندگار
در کارنامه هنری مدقالچی، صداپیشگی شخصیت‌هایی چون آنتونی هاپکینز در سکوت بره‌ها، رابرت دنیرو در قاتلان ماه کامل، ژان گابن، جین هاکمن و ابوسفیان در محمد رسول‌الله دیده می‌شود. صداهایی که نه فقط به‌درستی و دقت اجرا شده‌اند، بلکه با احساس و حس‌وحال بازیگر اصلی همراه شده‌اند؛ به‌طوری‌که در حافظه صوتی نسل‌های مختلف ثبت شده‌اند.
آموزش و تربیت نسل بعدی
مدقالچی در کنار فعالیت‌های حرفه‌ای، سال‌ها به تدریس فن بیان و صداپیشگی پرداخته است. او در دانشگاه صدا و سیما، آموزشگاه دارالفنون و همچنین در قالب مسترکلاس‌های آنلاین، تجربیات خود را به نسل جوان منتقل کرده و در تربیت دوبلورهای آینده نقش فعالی داشته است.
چهره‌ای پشت صدا
با وجود اینکه صدای او سال‌ها همراه مخاطبان بوده، اما چهره‌اش کمتر دیده شده است. حضور در برنامه‌های تلویزیونی مانند «دورهمی»، «چهل‌تیکه» و برخی ویژه‌برنامه‌های مناسبتی، فرصتی شد تا مردم با شخصیت پشت این صدا آشنا شوند. او در این برنامه‌ها خاطراتی از سال‌های دوبله و همکاری با بزرگان این هنر تعریف کرده و بار دیگر نشان داده که صدا چطور می‌تواند یک فرهنگ را شکل دهد.
صدایی که بخشی از ماست
بستری شدن اخیر او، بیش از آن‌که یک خبر درمانی باشد، یادآور جایگاه مهم و شاید فراموش‌شده‌ی دوبلورهایی بود که سال‌ها با هنرنمایی بی‌چهره، فرهنگ‌سازی کردند. صدای مدقالچی نه‌تنها به آثار سینمایی جان داده، بلکه بخشی از حافظه جمعی ما شده است؛ برخی با صدای او قصه‌ها شنیده، هیجان‌زده شده، گریسته و خندیده‌اند.
