مخاطب عام تئاتر به متون ایرانی علاقه‌مندتر است
آرام نیک‌بین بازیگر نمایش «چلوکبابی حاجی مولوی» معتقد است مخاطب عام تئاتر به متون ایرانی علاقه‌مندتر است و راحت‌تر با آن همذات پنداری می‌کند.
آرام نیک‌بین، بازیگر نمایش «چلوکبابی حاجی مولوی» نوشته علی صفری با کارگردانی رها حاجی‌زینل و تهیهکنندگی داود نامور که از اواخر اسفندماه سال گذشته تا کنون، هر شب ساعت ۱۹:۳۰ در عمارت نوفل‌لوشاتو روی صحنه است؛ درباره این اثر توضیح داد: من در نمایش «چلوکبابی حاجی مولوی» در نقش عفت (شهلا) بازی می‌کنم. زنی سی و چند ساله، در دهه ۴۰ شمسی ساکن تهران که در زمینه بازیگری فعال است و در جستجوی جایگاهی درخور در این حیطه تلاش می‌کند. در نتیجه در ظاهر و رفتار تجددگرا است. او با پسر دوم یک خانواده سنتی که صاحب چلوکبابی هستند ازدواج کرده و همین تفاوت فرهنگی، بزنگاه‌ها و اختلافاتی را در طول نمایش بین او و خانواده همسرش بوجود می‌آورد.
او با اشاره به دلایل حضورش در این نمایش ادامه داد: رها حاجی زینل از زمره بازیگران و کارگردانانی است که در سال‌های اخیر پیگیر کارهای او در صحنه بوده‌ام و قبلا هم اجرای نمایش «کباب» را از ایشان دیده بودم. نسبت به نقش شهلا و قلم علی صفری شناخت و آگاهی نسبتا کافی داشتم. همچنین از فضای کارهای ایشان و تسلط‌شان در کارگردانی اطلاع داشتم. اما مزید بر آن تهیه کنندگی جناب داود نامور بود که یکی از مدیران تئاتری موفق و محبوب جامعه نمایشی ما هستند و آشنایی با سبقه هنری و وجاهت اخلاقی ایشان، مرا برای حضور در این نمایش مصمم‌تر کرد.
این هنرمند بیان کرد: خدا را شاکرم که در سال گذشته با ارائه ۷ نقش کاملا متفاوت در صحنه، محک خوبی برای تجربه انواع کاراکترها و شیوه‌های ارائه نقش را تجربه کردم و نقشم در «چلو کبابی حاجی مولوی» نیز از این قاعده مستثنی نبود و ویژگی‌های متفاوتی با دیگر نقش‌هایم داشت. اما نکته مهم، شباهت‌های بیشتر این نقش به خودم نسبت به سایر نقش‌هایی بود که ایفا کرده بودم. همین موضوع سبب شد مانند باقی تجربه‌هایم عفت (شهلا) هم به یک تجربه جذاب بدل شود. در مقطعی از نمایش، چرخش عاطفی چشمگیری در وی پدیدار می‌شود، که شخصیت تجددگرا و ضد سنت او را در کنار و همراه خانواده‌اش به نمایش می‌گذارد. هر چند خود هنوز بر باورهای استحاله شده‌اش تاکید دارد.
او ادامه داد: نشان دادن این رفرم عاطفی شخصیت عفت (شهلا) در جریان اثر، نقطه عطف نقش بود که باید با ظرافت و وسواس انجام می‌شد، نه آنقدر که شبیه یک انقلاب عاطفی غلو شده به نظر برسد و نه آنقدر بی‌تفاوت که به شخصیتی جدا از بدنه نمایش و سایر شخصیت‌ها و دغدغه‌هاشان تبدیل شود. به نوعی حضور عفت (شهلا) یک بزنگاه دراماتیک در اثر است. در صحنه اول فقط از او می‌شنویم و در صحنه دوم حضور پر طمطراق او بر صحنه سنگینی می‌کند. در صحنه‌های میانی همراهی عاطفی او را می‌بینیم و در پایان رجعت او به تفکری که برآن باور دارد را شاهدیم. این نوسان یکی از مهم‌ترین چالش‌های ایفای نقش بود که امیدوارم از پس آن برآمده باشم.
بازیگر نمایش «چلوکبابی حاجی مولوی» با بیان اینکه یادمان نرود تئاتر و فرهنگ سلیقه ساز است و ماهیت فرهنگی هنرمند ایجاد یک کنش جدید بر اساس برآیندهای پیرامون اجتماعی اوست، گفت: برخورد مخاطب با نمایش «چلوکبابی حاجی مولوی» را می توان به چند منظر تقسیم کرد. اول اینکه مخاطب عام تئاتر، به متون ایرانی علاقه‌مندتر است، راحت‌تر با آن همذات پنداری می‌کند، شخصیت‌ها برایش ما به ازاهای قابل لمس‌تری دارند و کلام متن به لحاظ قرابت با ادبیات زیسته او دلنشین‌تر است. از این منظر در جلب رضایت مخاطب می‌تواند پیشرو باشد.
او افزود: در منظر صاحب نظران بواسطه نقاط عطف جذاب، شیوه کارگردانی، طراحی صحنه و ... این اثر یک نمایش در خور دیده شدن و تحسین است. لذا با نتیجه‌گیری از این چند منظر، می‌توان گفت مخاطبان نمایش «چلوکبابی حاجی مولوی» هم سلیقه با آن بوده و از تماشای آن لذت خواهند برد و این نمایش می‌تواند طیف وسیعی از مخاطب را با خود همراه کند.
این هنرمند در پایان بیان کرد: به امید آنکه تئاتر روزی خیلی زود در سبد هفتگی خانواده ایرانی قرار بگیرد و از آن سو ما فعالان عرصه نمایش با آگاهی و دانش افزایی و وحدت و یکپارچگی، سعی در خلق آثار ارزشمند بی‌شمار داشته باشیم.
منبع: ایرنا
