دو هندوانه در یک دست جعفری جا نشد!
تصمیم فدراسیون فوتبال برای سپردن همزمان هدایت تیم ملی و باشگاه خاتون بم به مرضیه جعفری، انتخابی بود که در ابتدا آرام و منطقی بهنظر میرسید اما حالا با نتایج ضعیف خاتون در آسیا و شکستهای اخیر تیم ملی، به یکی از بحثبرانگیزترین تصمیمهای سال تبدیل شده است.
فدراسیون فوتبال، در حالی جعفری را به نیمکت تیم ملی رساند که این مربی باید همزمان در مهمترین رویداد باشگاهی آسیا نیز نماینده ایران را هدایت میکرد. این ترکیب مسئولیتها در ظاهر شاید منطقی بهنظر میرسید؛ سرمربی باتجربهای که سالها ستون موفقیت خاتون بوده، روی نیمکت تیم ملی هم بنشیند. اما واقعیت این بود که چنین انتخابی در ساختار حرفهای فوتبال جایگاهی ندارد و از همان ابتدا مشخص بود که برنامهریزی کامل برای هیچیک از دو تیم عملاً ممکن نخواهد بود.
آغاز امیدوارکننده در هند
تیم ملی با جعفری راهی تورنمنت سهجانبه هند شد؛ تورنمنتی که با دو پیروزی و کسب عنوان قهرمانی، فضای انتقادی اولیه را تا حدی آرام کرد. برخی تصور کردند جعفری توان مدیریت همزمان دو تیم را دارد و این الگوی جدید میتواند برای فوتبال زنان ایران کارآمد باشد. اما این یک شروع رویایی بود که مانع دیدن چالشهای بزرگتر شد.
نخستین ضربه در آسیا؛ سقوط غیرمنتظره خاتون
جام باشگاههای آسیا اولین آزمون واقعی این تصمیم بود. خاتون بمی که فصل گذشته به جمع هشت تیم برتر قاره رسیده بود، اینبار حتی از مرحله گروهی نیز عبور نکرد و قعرنشین شد. غیبت نگین زندی و جدایی زهرا قنبری تأثیرگذار بود اما کیفیت پایین تیم در حدی بود که هیچکس نتوانست این ناکامی سنگین را صرفاً با غیبت چند بازیکن توجیه کند. خاتونی که سالها نماد ثبات و اقتدار فوتبال زنان بود، ناگهان از مدار همیشگیاش خارج شد.
شکستهای هشدار دهنده
پس از بازگشت خاتون، تیم ملی باید برای دو بازی تدارکاتی مهم مقابل ازبکستان آماده میشد؛ در حالیکه جعفری هنوز با تیم باشگاهی درگیر بود و در آغاز اردو حتی کنار تیم ملی حضور نداشت. نتیجه دو شکست پیاپی بود؛ شکستی که اگرچه با مصدومیت بازیکنان، غیبت ملیپوشان خاتون و همراهی نکردن برخی باشگاهها توجیه شد، اما واقعیت تلختر از این توضیحات ساده بود: تیم ملی بدون برنامهریزی دقیق و هدایت تماموقت، تحت فشار جدی قرار گرفته بود.
فشار مضاعف بر مربی؛ دو مسئولیت، دو توقع
هدایت همزمان تیم ملی و قهرمان یازده دوره لیگ، حتی در فوتبال حرفهای جهان کاری کمسابقه است. حالا جعفری در شرایطی قرار دارد که باید هم خاتون را برای کسب دوازدهمین قهرمانی آماده کند و هم تیم ملی را برای حضور در جام ملتهای آسیا در اسفندماه. این حجم از مسئولیت، فشار فنی و روانی قابلتوجهی ایجاد کرده؛ فشاری که هم مربی و هم دو تیم را آسیبپذیرتر از همیشه نشان میدهد.
چشماندازی مبهم
سه ضلع این تصمیم، یعنی فدراسیون، باشگاه خاتون و خود جعفری، اکنون در انتظار نتیجه ریسکی هستند که مشترکاً پذیرفتهاند. آیا خاتون دوباره اوج میگیرد؟ آیا تیم ملی در جام ملتها میتواند از حد انتظار فراتر برود؟ یا اینبار نتایج، حکم نهایی درباره این انتخاب پرچالش را صادر خواهد کرد؟
پاسخ این پرسشها در ماههای آینده مشخص میشود؛ ماههایی که بدون اغراق، حساسترین دوره مربیگری مرضیه جعفری به شمار میرود.
