نقدی بر آنچه در تیم ملی فوتسال گذشت

داستان تیم ملی فوتسال زنان هم قصه هزار و یک شب است. با اینکه ملی پوشان فوتسال موفق به کسب سهمیه جام جهانی شدند، ولی حاشیه‌ها همچنان گریبان این تیم را گرفته است. بعد از تساوی بحث برانگیز مقابل ویتنام و حملات گسترده رسانه ها به سرمربی تیم که ترسو است و راه آسان برای قهرمانی را در پیش گرفته است. باخت مقابل ژاپن و کسب عنوان سومی این فرضیه را تایید کرد که این تیم توان قهرمان شدن را از دست داده و مشکلات آن به سرمربی تیم باز می گردد. فروزان سلیمانی که خیلی هم مربی کاریزماتیکی هم نیست امروز دست به افشاگری زده. مثل همه مربیان ایرانی که بعد از ناکامی و شکست عوامل عدم موفقیت را یک به یک به خط می کنند. او برکناری اش را حاصل تبانی و دسیسه چینی، فریده شجاعی، مجید جلالی و شهرزاد مظفر برای کشیدن صندلی از زیر پایش می داند. فروزان سلیمانی معتقد است تا زمانی که مظفر در کویت بوده او هم در حاشیه امن قرار داشته و جلالی شرایط بازگشت مظفر از کویت را فراهم کرده است. ترکش های سلیمانی به فریده شجاعی عضو هیات مدیره باشگاه استقلال هم خورده گفته که او به تمرینات ما سر می زند ولی همیشه درباره استقلال صحبت می کرد و درباره انتخاب مظفر به عنوان مربی استقلال حرف می زد. 

درباره اینکه فریده شجاعی دقیقا چه سمتی در فدراسیون فوتبال و باشگاه استقلال دارد گفتنی ها زیاد است. در اینکه فوتبال ایران هم بیمار است که شکی باقی نمی ماند. ولی این گونه افشاگری ها در واقع نوشدارو بعد از مرگ سهراب است. اگر از تحرکات دور و بر تیم مطلع بودید قشنگ ترین کار استعفا بود و اعتراض. اگر قصد استعفا نداشتید و می خواستید کنار تیم باشید باید همان زمان به این مسائل اشاره می کردید. این گونه صحبت ها آن هم در پایان یک مسیر خیلی دستاوری ندارد.