اطلاعاتی درباره مسابقه «داستان تهران»

بهزاد دانشگر بیان کرد: امروز مفهوم شهر، شهرنشینی و کلان‌شهرها در فرهنگ بشری درحال پیدا کردن معناهای تازه‌ای است. تا چند دهه قبل شهر فقط به جایی گفته می‌شد که تعدادی از مردم در کنار یکدیگر و در یک محیط جغرافیایی واحد زندگی می‌کردند اما به تدریج مردم طی سال‌هایی که کنار یکدیگر در شهر زندگی کردند دارای یک حافظه جمعی شدند و تصاویر و خاطره‌های مشترکی در شهر پیدا کردند. حالا شهرها هویت جداگانه‌ای پیدا کرده که این هویت در روایت‌ها، داستان‌ها و تصاویر ساکنان آن بازتاب پیدا می‌کند.

او افزود: جایزه داستان تهران قصد دارد که این تصویرها، داستان‌ها و روایت‌ها را که عناصر شهر را روایت می‌کند جمع‌آوری کند یا به نویسنده‌ها این انگیزه را بدهد تا آن را روایت کنند. در نهایت نیز روایت آن‌ها بین مردم تکثیر می‌شود و فرهنگ شهر را تقویت می‌کند. همچنین جایزه داستان تهران بنا دارد در ششمین دوره خود با توجه به همزمانی با جنگی که به شهر تهران و مردم آن تحمیل شد و آن پایداری و ایستادگی که مردم این شهر در برابر دشمن از خود نشان دادند، بخش‌هایی از این ایستادگی را روایت کند. بنابراین جشنواره امسال دو بخش دارد که یک بخش آن با محوریت «تهران دوست‌داشتنی» است و بخش دیگر «تهران، شهری مقاوم در برابر دشمن» که به داستان‌ها و روایت‌های جنگ ۱۲ روزه می‌پردازد.

دبیر ششمین جایزه داستان تهران با بیان اینکه در جنگ ۱۲ روزه تهران خط مقدم جنگ با دشمن بود، اظهار کرد: مردم تهران در دو هفته لحظه‌های پر از حماسه‌ای را رقم زدند که به نظر می‌رسد می‌تواند هم در آثار نویسندگان حرفه‌ای روایت شود و هم توسط خود مردم. اگرچه مردم داستان‌نویس نباشند می‌توانند در بخش «تو هم روایت کن» سهمی در روایت داشته باشند، چراکه در فرهنگ و ادبیات امروز حتی مردم عادی نیز در خلق ادبیات سهم دارند و چه بسا برخی از آن‌ها لحظاتی را تجربه کرده‌اند که نویسندگان در آن شرایط قرار نگرفته بودند و آن‌ها با ثبت لحظه‌ و روایتش می‌توانند سوژه را به نویسندگان برسانند تا به آثار شکوهمندی تبدیل شود.

او با بیان اینکه آنچه در سال‌های گذشته از تهران در حال روایت شدن است، جنبه‌های تلخ و لایه‌های سیاه شهر است، گفت: باید توجه کنیم که هر شهری، هم لایه‌های تاریک و تلخ دارد و هم تصاویر شیرینی که شاید به رویاهای مردم دیگر شهرها نزدیک است. مردم این شهر باید از زندگی در شهر خود لذت ببرند و حس و حال خوبی از شهر دریافت کنند و این امر این‌گونه رقم می‌خورد که مردم زیبایی‌های شهری را که در آن زندگی می‌کنند بشناسند، مشاهده کنند و درباره‌اش بخوانند و روایت و گفت‌وگو کنند.

دبیر ششمین جایزه «داستان تهران» تصریح کرد: نویسندگان به عنوان چشم دوراندیش مردم و کسانی که توجه بیشتری به جزئیات و لایه‌های فرهنگی دارند حتما سهم بسزایی در ثبت و روایت اتفاقاتی دارند که به فرهنگ و تاریخ یک شهر، چگونگی زیست مردم، رویاپردازی، عاشق شدن و دعوا کردن‌ آن‌ها بازمی‌گردد. نویسنده می‌تواند این زیست را ببیند و در اثر هنری خود ثبت کند.

دانشگر با تأکید بر این که در این جشنواره تجربه‌نگاری و روایت عامه مردم را نیز جمع‌آوری خواهیم کرد، ادامه داد: باید مردم را تشویق کنیم تا روایت‌های خود را چه درباره نسبتی که با شهر تهران دارند و چه درباره لحظه‌هایی که در جنگ زیست کردند و تصور می‌کنند ارزش روایت کردن دارد به دست ما برسانند. آن‌ها باید با هر قلمی که دارند و به هر طریق که بلد هستند بنویسند و الزامی ندارد که در نوشتن حرفه‌ای باشند.

او افزود: نیمی از داستان نوشتن انتخاب سوژه و نحوه نگاه است؛ بنابراین کسانی که بتوانند خوب نگاه کنند و سوژه‌های خوبی برای روایت کردن پیدا کنند نیمی از مسیر نویسندگی را طی کرده‌اند و شاید این جشنواره باعث شود آن‌هایی که لحظه‌های خوبی برای روایت کردن پیدا کرده‌اند، پس از این تلاش کنند و نویسندگی را بیاموزند تا در آینده‌ای نزدیک به جامعه نویسندگان بپیوندند.