این فیلم به موضوع داغ جشنواره کن امسال بدل شده، زیرا به محض این که اعلام شد فیلم در جشنواره به نمایش درمی‌آید، فاطمه حسونا عکاس خبری فلسطینی که چهره اصلی این فیلم بود، در حمله هوایی اسرائیل به خانه‌اش در شمال غزه کشته شد. همراه وی ۱۰ عضو خانواده‌اش، از جمله خواهر باردارش نیز به شهادت رسیدند.

از زمان آغاز حملات اسرائیل به غزه، پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ حداقل ۵۲ هزار نفر کشته شده‌اند که بیش از نیمی از آنها زن و کودک بوده‌اند.

پیش از این ریچارد گر، سوزان ساراندون، دیوید کراننبرگ و خاویر باردم همراه ۳۸۰ چهره سینمایی در نامه‌ای سرگشاده یاد این شهید فلسطینی را گرامی داشته بودند.

در نامه سرگشاده‌ای که در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده است، لوچ و لاورتی، که تاکنون با ۱۰ فیلم در بخش رقابتی جشنواره کن حضور داشته اند و ۲ جایزه نخل طلا برده‌اند، نگرانی عمیق خود را در مورد خشونت مداوم در غزه بیان کردند.

در این نامه آمده است: در طول چند روز زودگذر، توجه جهان به کن معطوف می‌شود زیرا فیلمسازان بسیاری از کشورها تمام تلاش خود را می‌کنند تا ببینند در اطرافشان چه می‌گذرد. کن همواره سنت مشارکت در امور روز را دارد و برخی هنوز خاطرات روشنی از وقایع ۱۹۶۸ دارند.

در ادامه نامه آمده است: فاطمه جوان به وضوح قتل خود را پیش‌بینی کرد و گفت؛ «من یک مرگ پر سر و صدا می‌خواهم». ۱۵ می، روز نمایش فیلم، آیا می‌توانیم از این زن جوان شجاع و دیگر روزنامه‌نگاران فلسطینی (هیچ روزنامه‌نگار خارجی اجازه ورود به غزه را ندارد) که جان خود را برای شهادت به قتل عام فدا کردند، تجلیل کنیم؟

در ادامه نامه یادآوی شده که او به فهرستی که گزارشگران بدون مرز «قتل عام» روزنامه‌نگاران می‌نامند، افزوده شد و این فهرست در ۱۸ ماه گذشته به ۲۰۰ نفر رسیده است.

همچنین درباره کشتار برنامه ریزی شده توسط رژیم صهیونیستی در نامه چنین توضیح داده شده است: حداقل ۳ نهاد سازمان ملل متحد، به علاوه عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر، پزشکان بدون مرز و بسیاری دیگر، اقدامات اسرائیل در غزه را نسل‌کشی توصیف کرده‌اند و در گزارش ۸۰۰ صفحه‌ای و پلتفرم دیجیتال تعاملی توسط متخصصان معماری از کار آنها با عنوان «نقشه‌برداری از نسل‌کشی» یاد شده و نتیجه‌گیری آنها نشان می دهد؛ الگوهایی که ما درباره رفتار نظامی اسرائیل در غزه مشاهده کرده‌ایم، نشان‌دهنده یک کارزار سیستماتیک و سازمان‌یافته برای نابودی زندگی، شرایط لازم برای زندگی و زیرساخت‌های حیاتی است.

در این نامه خواسته شده طبق کنوانسیون نسل‌کشی در سال ۱۹۵۱ باید به‌طور فعال از نسل‌کشی جلوگیری و آن را مجازات کرد. این یک تعهد بین‌المللی است که اجازه می‌دهد این افراد را چه به‌عنوان افراد عادی و چه به‌عنوان مقامات دولتی مجازات کرد.

در پایان چنین نتیجه گیری شده است: اگر همین حالا جلوی نسل‌کشی را نگیریم، نسخه اسرائیلی/ترامپی ریویرا در غزه بر روی آوار و اجساد مردگان ساخته خواهد شد. پاکسازی قومی در کرانه باختری ادامه خواهد یافت و مردم فلسطین سرانجام از سرزمین تاریخی خود رانده خواهند شد.