شرایط زاگرس از حفاظت گذشته و باید در پی سالمسازی باشیم
هادی کیادلیری گفت: هم اکنون شرایط اکوسیستم زاگرس به گونهای است که حفاظت در این زیستگاه معنایی ندارد و ما باید سیاست سالمسازی در زاگرس را اولویت قرار دهیم.

هادی کیادلیری، معاون آموزش و مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط زیست، صبح امروز در همایش بینالمللی مدیریت پایدار جنگلهای زاگرس که در سالن شهدای سازمان حفاظت محیطزیست برگزار شد، گفت: حفاظت در زیستگاههای هیرکانی میتواند تأثیرگذار باشد اما این امر در زاگرس مؤثر نیست و دلیلش این است که اقدامات و چارهجویی ما به بعد از مشاهده مخاطرات معطوف شده و این مساله آسیبزا است.
کیادلیری با اشاره به اینکه عدم تنوع زیستی، عدم زادآوری و بسیاری از مولفههای زوال اکوسیستمی در زاگرس به وفور قابل مشاهده است گفت: یکی از دلایل تشدید این وضعیت شرایط استرسزا در این اکوسیستم است.
کیادلیری تسریع در مارپیچ مرگ و میر را یکی دیگر از عوامل زوال اکوسیستم زاگرس دانست و تصریح کرد: سن درختان، تنوع ژنتیکی، ترکیب درختان، کوبیدگی خاک، فرسایش خاک و رشد کشاورزی این شرایط را پیچیده تر میکند.
معاون آموزش و مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط زیست در ادامه عنوان کرد: نزدیک به ۲ میلیون هکتار از زیر اشکوب زاگرس گندم کاشته میشود و این شرایط ناپایدار را در اکوسیستم زاگرس دچار مشکلات جدی میکند.
او تغییر اقلیم را یکی دیگر از عوامل تشدید شرایط بحرانی زاگرس دانست و یادآور شد: افزایش دما، کاهش بارندگی، جابجایی فصل ها و بارشهای سیل آسا از جمله تاثیرات جانبی تغییر اقلیم است که در منطقه زاگرس محسوس تر است.
معاون آموزش و مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط زیست: احداث معادن در طبیعت به ویژه در زیستگاههای زاگرس خوفبرانگیز است. مطابق آمار مجوز اکتشاف معدن در نزدیک به ۶۵ میلیون هکتار از اراضی کشور صادر شده است و این شرایط اکوسیستم زاگرس را در برابر هر فاکتور تمام کننده ریز و درستی سخت میکند.
کیادلیری با بیان اینکه برنامهریزی ما برای زاگرس باید بلند مدت باشد و هیچ برنامه کوتاه مدتی نمیتواند شرایط را تغییر دهد گفت: اگر به سرعت برای این مساله چارهای اندیشیده نشود در آینده طغیان ملخها و افزایش آفات و بیماریها، چالشهای پیش روی زیستگاه زاگرس خواهد بود.
او در پایان اظهار کرد: برخی از مفاهیمی که به صورت مستقیم و غیرمستقیم با محیطزیست در ارتباط هستند مانند توسعه پایدار، مشارکت اجتماعی، امنیت غذایی، خودکفایی و ... باید بازتعریف شوند تا بتوانیم با یک ادبیات مشترک به حل چالشها بپردازیم.