«برادران من! این پیروزی، فصل جدیدی را در تاریخ منطقه رقم میزند.» یک سال قبل درست در چنین روزهایی محمد الجولانی رهبر تحریرالشام و رئیس دولت کنونی سوریه بعد از تصرف دمشق در مسجد جامع اموی این را گفت.
«برادران من! این پیروزی، فصل جدیدی را در تاریخ منطقه رقم میزند.» یک سال قبل درست در چنین روزهایی محمد الجولانی رهبر تحریرالشام و رئیس دولت کنونی سوریه بعد از تصرف دمشق در مسجد جامع اموی این را گفت.
در نخستین سالگرد سقوط غیرمنتظره دولت بشار اسد، سوریه در وضعیتی قرار گرفته که بیش از هر زمان دیگری به دوراهی سرنوشت شبیه است؛ لحظهای که نه میتوان آن را پایان یک دوره دانست و نه آغاز دورهای دیگر، بلکه نقطهای معلق میان گذشتهای فرساینده و آیندهای ناشناخته است.
سیاست آمریکا در قبال سوریه، مصداق بارز کاربرد واقعگرایی نئوکلاسیک در یک محیط با ریسک فوقالعاده بالاست؛ جایی که ضرورتهای سیستمیک، منافع آمریکا را به سمت یک رهبر با سابقه متناقض سوق میدهد.
نماینده قم در مجلس، در واکنش به دیدار دونالد ترامپ با ابومحمد جولانی نوشت که جولانی «در لباس تروریست رسالت خود را برای اسرائیل و آمریکا انجام داده» و تأکید کرد که «عمر سیاسیاش رو به پایان است».
روز گذشته در مسکو دو چهرهای که زمانی در دو سوی جبهه جنگ سوریه ایستاده بودند، مقابل هم نشستند؛ احمد الشرع، تروریست دیروز و رئیسجمهور تازهکار سوریه و ولادیمیر پوتین، حامی دیرین حکومت سرنگونشده اسد. دیدار رسمیشان آغاز فصل تازهای در مناسبات قدرت میان دمشق و کرملین بود.
رهبر تحریرالشام چگونه با تن دادن به توافق امنیتی با اسرائیل، سوریه را به یک دولت فرومانده تبدیل می کند؟
منابع محلی از درگیری میان شبهنظامیان قسد و عناصر جولانی در منطقه دیرحافر خبر میدهند.
بسیاری از سوری ها اکنون حسرت روزهای دولت بشار اسد را می خورند و بازگرداندن وحدت و یکپارچگی به سوریه به آرزوئی می ماند که تحقق آن به یک معجزه نیاز دارد.
نگاهی به مناقشات دائمی میان دروزیها و نیروهای جولانی و منافعی که اسرائیل در این اختلافات دارد
آنچه این روزها در خیابانهای مناطق دروزی نشین سویدا میگذرد