انتخاب اصلح یک شخصیت رزمی

کاراته ایران سرشار از افتخارات فردی است. روزگاری این ورزش در آسیا حرف اول را می‌زد و کشورهای شرق قاره، مدل ایرانی را پیش روی خود قرار می‌دادند. در آن دوران نیز اگرچه اختلافاتی وجود داشت، ولی فارغ از اختلاف نظرهای خانوادگی، زمینه برای پرورش استعدادها فراهم می‌شد. اما از روزی که پای آدم‌های غیر رزمی به این ورزش باز شد، مشکلات روی هم انبار شد و به همین دلیل، انتخابات فدراسیون کاراته در حالی به تعویق افتاد که خواسته اهالی این ورزش انتخابات اصلح است.

مسعود رهنما در این باره می‌گوید: بد به حال فدراسیون کاراته که بعد از 60 روز نتوانستند از میان خودشان یک نفر را به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب کنند. این ظلم در حق جامعه ورزش است که افراد غیرورزشی که هیچ‌گونه اندیشه و خردی در ورزش ندارند، برای انتخابات فدراسیون‌های ورزشی اساسنامه‌ای تنظیم می‌کنند که بر اساس آن، صاحب‌نامان و دلسوختگان جامعه ورزش غریب می‌شوند. برای مثال به چه دلیل باید یک پزشک ریاست فدراسیون پزشکی- ورزشی را بر عهده بگیرد ولی در سایر فدراسیون‌های دیگر از افراد متخصص در آن رشته استفاده نمی‌شود.

وی اضافه می‌کند: من موفق شدم از دستگاه‌های نظارتی و اعضای مجمع، تاییدیه بگیرم و نظر آنها را جلب کنم و گمان می‌کنم اساسنامه‌ها و دستورالعمل‌ها هم کارنامه من را تایید می‌کنند. تمام تلاشم این است به کمک دستگاه‌های فرابخشی در ورزش، دستورالعمل‌هایی را تنظیم کنم که سرنوشت جامعه کاراته به گونه‌ای رقم بخورد که در جهت رشد و ارتقای این رشته باشد و امیدوارم در تمامی رشته‌های ورزشی شرایط به گونه‌ای باشد که ورزش کشور به سطح خوبی برسد و پیشرفت کند.

نامزد ریاست فدراسیون کاراته درباره برخی شائبه‌ها در مورد تبانی در انتخابات فدراسیون می‌افزاید: اطلاعی از مهندسی شدن انتخابات ندارم ولی وظیفه‌ام این است از هر گونه تبانی جلوگیری کنم و بر اتفاقات ناپسند غلبه نموده و سعی کنم بر اساس رزومه‌ای که در کاراته ایران دارم، یک رقابت سالم با دیگر نامزدها داشته باشم تا بتوانم ریاست فدراسیون را بر عهده بگیرم، ضمن اینکه نمی‌دانم انتخابات دوباره به تعویق افتاده است یا خیر ولی اگر این اتفاق افتاده باشد، احتمالا در گذشته بستر برگزاری انتخابات فراهم نبوده و امکان دارد در حال حاضر شرایط فراهم شده باشد.

رهنما با اشاره به استعدادهای درخشانی که در کاراته ایران وجود دارد، می‌گوید: من از لحاظ فنی به ماجرا نگاه می‌کنم و کاری به مسائل اداری ندارم. متاسفانه کاراته در این چند سال اوضاع خوبی در کسب مدال ندارد و وظیفه هر فردی که رئیس فدراسیون می‌شود، این است که زمینه‌های مناسب را برای افتخارآفرینی مجدد کاراته‌کاران ایران فراهم سازد.