تولد مردی که فوتبال را فرمانروایی کرد

در روزگاری که مربیان با نخستین لغزش کنار گذاشته می‌شوند، فرگوسن نماد یک عصر بود؛ عصری که در آن، ثبات به قدرت بدل شد و قدرت به سلطه.

اعدادی که بوی افسانه می‌دهند

کارنامه فرگوسن شبیه یک رمان حماسی است، نه یک جدول آماری: ۲۱۵۵ مسابقه رسمی، ۱۲۵۳ پیروزی، ۴۹۰ تساوی و ۴۱۲ شکست. یعنی تیم‌های او در اکثر شب‌ها، زمین را با سر بالا ترک می‌کردند؛ عادتی که فقط قهرمانان بزرگ دارند.

ویترینی از طلا و خاطره

در تاریخ باشگاهی اروپا، کمتر مربی‌ای توانسته چنین مجموعه‌ای از جام‌ها را کنار هم بچیند: دو لیگ قهرمانان اروپا، دو جام در جام، دو سوپرجام اروپا، یک جام بین‌قاره‌ای و یک جام باشگاه‌های جهان؛ افتخاراتی که نام فرگوسن را در قاره سبز جاودانه کرده‌اند.

در انگلیس، او نه یک مربی، بلکه یک مرجع بود؛ ۱۳ قهرمانی لیگ برتر، پنج جام حذفی و چهار جام اتحادیه، منچستریونایتد را به امپراتور بی‌چون‌وچرای دوران پریمیرلیگ تبدیل کرد. حتی پیش از فتح اولدترافورد، فرگوسن در اسکاتلند با چندین قهرمانی، نشانه‌های ظهور یک فرمانروا را به نمایش گذاشته بود.

هنر بزرگ؛ ساختن و دوباره ساختن

بزرگ‌ترین راز فرگوسن، نه فقط بردن، بلکه ماندن در اوج بود. او نسل‌ها را می‌ساخت، به قله می‌رساند و بی‌هیچ لرزشی کنار می‌زد تا نسل تازه‌ای متولد شود؛ از کانتونا و گیگز تا بکام و اسکولز، و سپس رونالدو و رونی. منچستریونایتدِ فرگوسن هیچ‌گاه پیر نمی‌شد. در فرهنگ فوتبال اروپا، اصطلاح «فرگی‌تایم» هم از همین‌جا متولد شد؛ لحظاتی که بازی هنوز تمام نشده بود، چون تیم فرگوسن همیشه چیزی برای تغییر سرنوشت داشت.

۸۴ سالگی یک افسانه زنده

امروز سر الکس فرگوسن ۸۴ ساله شده، اما سایه‌اش هنوز بر نیمکت‌های اولدترافورد افتاده است. در عصری که فوتبال پر از تغییر و بی‌ثباتی است، نام او یادآور دورانی است که یک مربی می‌توانست نه فقط تیم، که تاریخ را هدایت کند. فرگوسن رفت، اما امپراتوری‌ای که ساخت، هنوز در حافظه فوتبال جهان نفس می‌کشد.