طارمی؛ ستاره‌ای پشت ویترین المپیاکوس
مهدی طارمی فصل را با یک تصمیم بزرگ آغاز کرد؛ جدایی از فوتبال ایتالیا و انتخاب المپیاکوس، آن هم با هدف واضح: بازی در لیگ قهرمانان اروپا. اما داستان آن‌طور که او تصور می‌کرد پیش نرفته است.
با گذشت چهار هفته از مرحله گروهی، المپیاکوس هنوز رنگ برد را ندیده و تنها دو امتیاز از چهار بازی به دست آورده است. اما نکته عجیب‌تر از نتایج، وضعیت مهاجم ایرانی تیم در ترکیب اصلی است؛ طارمی هنوز حتی یک‌بار در لیگ قهرمانان، در ترکیب اولیه قرار نگرفته است.
دقایق محدود برای یک گلزن بزرگ
در چهار مسابقه‌ای که المپیاکوس در لیگ قهرمانان پشت سر گذاشته، طارمی جمعاً ۱۰۱ دقیقه فرصت حضور در زمین پیدا کرده؛ رقمی که به سختی به اندازه یک بازی کامل می‌شود. نحوه استفاده از او نیز کاملاً تدریجی بوده:
مقابل پافوس: ورود از آغاز نیمه دوم
برابر آرسنال: ۲۸ دقیقه
مقابل بارسلونا: ۱۲ دقیقه
برابر آیندهوون: ۱۶ دقیقه
برای مهاجمی که ۱۱ گل در لیگ قهرمانان زده و تجربه حضور در این تورنمنت را دارد، چنین دقایقی بیشتر شبیه یک معماست تا یک تصمیم تاکتیکی.
تناقض رفتار سرمربی با فرم عالی طارمی
سؤال مهم اینجاست: اگر طارمی آماده است و گل می‌زند، چرا فیکس نمی‌شود؟
طارمی در لیگ یونان نمایش‌های خوبی داشته؛ در دو بازی آخر لیگ که از ابتدا در ترکیب بود، در هر دو مسابقه گل زد و شمار گل‌هایش در لیگ را به ۴ رساند. در جام حذفی نیز از ابتدا بازی کرد و بریس کرد.
آمار مقایسه‌ای او به‌روشنی نشان می‌دهد:
۳ بازی فیکس = ۴ گل
۸ بازی به‌عنوان ذخیره = ۲ گل
این یعنی طارمی هر زمان که فرصت حضور مداوم در زمین پیدا کرده، پاسخ اعتماد را با گل داده است. مندلیبار، سرمربی المپیاکوس، فعلاً سیاست خود را مشخص کرده:
طارمی گزینه دوم است، نه مهاجم اصلی.
اما پرسش اینجاست که وقتی گل‌ها و عملکرد طارمی دیده می‌شود، چرا هنوز نیمکت‌نشین باقی می‌ماند؟ آیا برنامه تاکتیکی سرمربی به او اجازه بازی نمی‌دهد، یا طارمی هنوز جایگاهش را تثبیت نکرده است؟ آنچه مشخص است این است که طارمی منتظر فرصت بزرگ بعدی است؛ فرصتی که شاید، برخلاف چهار هفته اول، به او اجازه دهد دوباره در لیگ قهرمانان بدرخشد و نقش یک مهاجم تعیین‌کننده را بازی کند. فعلاً طارمی پشت شیشه است؛ آماده، مؤثر، اما خارج از ترکیب اصلی.
