درخواستی از همسر ناصر تقوایی
مهوش شیخالاسلامی و فرهاد ورهرام در شبی برای ناصر تقوایی از ریزهکاریهای این فیلمساز در تولید آثارش سخن گفتند و همچنین ابراز امیدواری کردند که برای پخش آثار نادیده تقوایی از سوی همسرش اقدام شود.

عصر چهارشنبه آخرین روز مهرماه، با نمایش مستند «پیش» در خانه اردیبهشت اودلاجان، یاد این فیلمساز فقید گرامی داشته شد.
تقوایی این مستند را سال ۱۳۷۶ ساخته بود و حدود یک هفته پس از درگذشتش با حضور برخی از همکاران و دوستدارانش در یکی از محلههای قدیمی تهران به نمایش درآمد.
در این برنامه مرضیه وفامهر- همسر ناصر تقوایی - ضمن یادآوری خاطرهای از او به بهانه نمایش این مستند، به رابطه محکم و دوستانه تقوایی با محمدرضا سرهنگی اشاره کرد و گفت «مجموعه مستندهای «کودکان سرزمین ایران» که شامل بیش از پنجاه اثر میشود، به همت زندهیاد رضا سرهنگی ساخته شد و امروز به عنوان سند و منبع مهمی درباره زندگی و معاش مردم گوشه و کنار این سرزمین قابل استناد است.
او افزود: زندهیاد ناصر تقوایی مستند «پیش» را در این مجموعه ساخت که به تولید محصولات و زیرانداز حصیری توسط مردم جنوب ایران میپردازد. او فیلم را در یکی از روستاهای میناب ساخته بود.
همچنین مهوش شیخالاسلامی -مستندساز- که در چند پروژه با تقوایی همکاری کرده، از جمله در همین مستند و مجموعه تلویزیونی «داییجان ناپلئون»، در صحبتهای خود به رفتار ناصر تقوایی در پشت صحنه اشاره کرد.
او بیان کرد: درباره ارزشهای هنری و فنی آثار تقوایی خیلیها حرف زدهاند و خواهند زد. بیتردید، او هنرمند بسیار بزرگی بود ولی من علاقهمندم به نفس و نقش حضور او در پشت صحنه اشاره کنم. برای ما که در کنار او شاهد ساختهشدن پلانبه پلان و سکانس به سکانس فیلم بودیم، رفتار او درسآموز بود. او بسیار دقیق، ریزبین و در عین حال مهربان و متین بود، تمام جزییات فیلمنامه و لوکیشن را برای هر روزِ فیلمبرداری آماده میکرد و وقتی به پشت دوربین میرفتیم، تکلیف همه دقیق و روشن بود.
شیخالاسلامی ادامه داد: در جریان ساخت «داییجان ناپلئون» که پروژهای بزرگ و طولانی بود، او معمولا، پس از پایان کار روزانه به خلوت و سکوت خود پناه میبرد و با مدادهای قرمز، سیاه، آبی و خطکش، تمام جزییات دکوپاژ صحنه های فردا را ترسیم میکرد. بیهیچ غر زدن و خستگی. یادش بخیر.
فرهاد ورهرام نیز در این برنامه گفت : علاوه بر ارزشهای کمنظیر تقوایی در سینما و ادبیات، به اعتقاد من، او بزرگترین عکاس ایران بود.
ورهرام تاکید کرده: من خودم عکاس هستم ولی نگاه تقوایی به سرزمین ایران و هنر، عکسهایش را بینظیر ساختهاست. در همین مستند «پیش» با کمی دقت میتوان به قاببندیهای هنرمندانه و بینظیر او پی برد.
مستند «پیش» که در یکصدوهفتادوچهارمین شب فیلم خانه اردیبهشت اودلاجان به نمایش درآمد، با حضور و اظهارنظر مخاطبان این فیلم همراه بود و در پایان برنامه، درخواست عمومی حاضران از مرضیه وفامهر این بود که در نمایش و اشاعه آثار بهجامانده، و عموما نادیده، این هنرمند بزرگ نهایت تلاش خود را انجام بدهد.