رکوردشکنی یک مینی‌سریال در نتفلیکس
مینی‌سریالی چهار قسمتی با بازیگر گمنام، به یکی از پدیده‌های امسال نتفلیکس بدل شد. «نوجوانی» با ترکیب جسورانه‌ای از فرم مستندگونه و درامی روان‌کاوانه، تماشاگران را میخکوب کرد.
در روزگاری که شمار سریال‌های تولیدی به‌سرعت افزایش می‌یابد، کمتر اثری موفق می‌شود هم در جذب مخاطب بدرخشد و هم از نظر کیفی، منتقدان را به تحسین وادارد. مینی‌سریال بریتانیایی «نوجوانی» (Adolescence) از آن دسته آثار نادری است که توانسته هر دو مسیر را با اقتدار طی کند.
سریال «نوجوانی»، روایتگر زندگی جیمی میلر، نوجوانی گوشه‌گیر و خجالتی است که به اتهام قتل همکلاسی‌اش، کتی لئونارد، بازداشت می‌شود. اما این اثر، فراتر از یک داستان جنایی، سفری است به ژرفای ذهن و روان نوجوانی در معرض فشارهای اجتماعی. اثر با نگاهی نقادانه به موضوعاتی همچون قلدری در مدرسه، فرهنگی که به کلیشه‌های جسنیتی چسبیده و نقش شبکه‌های اجتماعی در شکل‌گیری افکار و رفتار نوجوانان می‌پردازد. هر قسمت از سریال به‌صورت برداشت پیوسته فیلم‌برداری شده و همین تکنیک باعث شده مخاطب به‌طور کامل درگیر فضای ذهنی و احساسی شخصیت‌ها شود.
این مینی‌سریال چهار قسمتی در دو هفته نخست با رقم چشمگیر شصت‌وشش‌ونیم میلیون بازدید، رکورد جدیدی برای یک مینی‌سریال در این پلتفرم به‌جا گذاشت. حتی پخش قسمت اول آن نیز با بیش از بیست‌وچهار میلیون بازدید همراه بود و توجه مخاطبان را به‌سرعت به خود جلب کرد؛ به‌ویژه اجرای بازیگر نوجوان آن، که بی‌تجربگی‌اش نه‌تنها نقطه ضعف نبود، بلکه یکی از نقاط قوت مجموعه تلقی شد.
اُوِن کوپر، نوجوانی سیزده‌ساله در نقش جیمی میلر، با وجود نداشتن هیچ پیشینه‌ای در عرصه بازیگری، درخشان ظاهر شد. او که تصور می‌کرد قرار است هر صحنه را چندباره تمرین و ضبط کنند، در کمال ناباوری متوجه شد باید همه چیز در یک برداشت انجام شود. او تمام تلاش خود را به کار گرفت تا متن کامل فیلمنامه را حفظ کند و لحظه‌ای از نقش فاصله نگیرد. مخاطبان، توانایی او در اجرای صحنه‌ها بدون رجوع مکرر به فیلمنامه را تحسین‌برانگیز دانستند و همین موضوع سبب شد بسیاری، او را استعداد خام و کم‌نظیر خطاب کنند.
توانایی او در انتقال احساسات، چنان تأثیرگذار بود که بسیاری از تماشاگران با شخصیتش ارتباط گرفتند. در پاسخ به پرسشی درباره چگونگی اطمینان از عدم بروز خطا در حین ضبط، کوپر گفت: «بازیگرهای همکارم من را راهنمایی می‌کردند و با کمک آن‌ها از پس این فیلمنامه بلند برمی‌آمدم.»
او حتی به این مسئله اشاره داشت که در قسمت سوم، همه‌چیز مطابق فیلمنامه پیش نرفت، اما با همراهی بازیگر مقابل، به‌خوبی از پس بداهه پردازی برآمدند. از جمله این لحظات می‌توان به صحنه‌ای اشاره کرد که از شدت خستگی خمیازه کشید و هم‌بازی‌اش بلافاصله با دیالوگی به‌جا و بامفهوم، مسیر داستان را حفظ کرد: «یعنی من انقدر خسته‌کننده‌ام که حوصلت رو سر بردم؟»
کوپر که از میان بیش از هشتصد داوطلب برای این نقش برگزیده شد، توجه فیلیپ بارانتینی، کارگردان سریال را تنها با یک تست کوتاه اما احساسی به خود جلب کرد. بارانتینی که پیش‌تر با فیلم «نقطه جوش» (Boiling Point) شناخته شده بود، این بار نیز با تکیه بر سبک خاص خود در برداشت‌های پیوسته و اجرای زنده، تجربه‌ای مستندگونه، ملموس و نفس‌گیر خلق کرده است. بسیاری از منتقدان معتقدند بارانتینی در این اثر، این سبک را به سطحی بی‌سابقه ارتقاء داده و کوپر نیز با اجرای خود، آینده‌ای روشن در سینمای انگلستان و حتی جهان پیش رو دارد.
«نوجوانی» نه فقط در زمینه آمار تماشاگر، که در محتوا، فرم، بازیگری و کارگردانی نیز اثری تحسین‌برانگیز است. این سریال توانسته با پرداختی عمیق به مسائل حساس روز و استفاده از تکنیک‌های نوآورانه، مرزهای تازه‌ای برای سریال‌سازی تعریف کند.
