جمشید مشایخی گفت اگر کار نکنم زندگی‌ام چطور بگذرد؟

بابک نوری؛ بازیگر در گفتگویی به وضعیت هنرمندان باسابقه و سالمند اشاره کرد و گفت: «از خانواده هر کدام از بزرگان حرف‌های زیادی برای گفتن دارم مثلا خانواده استاد مشایخی که پس از درگذشت او هیچ منبع درآمدی نداشتند، در زمان کرونا وقتی برای بستری به بیمارستان رفتند، آن‌ها را پذیرش نکردند و گفتند درصورتی این کار را می‌کنیم که پول به حساب بیمارستان واریز کنید و ساعت‌ها با حال بد در حیاط بیمارستان بودند، شاهد هم دارم. عزیزی که به وزیر و وکیل تماس گرفت که این عزیزان یادگار یکی از پنج تن سینمای ایران هستند، به دادشان برسید.»

او ادامه داد:«تا آخرین لحظه کنار استاد مشایخی بودم، همان عیدی که استاد از این دنیا رفتند، شب سال تحویل در کنارشان بودم، همان سال آقای مشایخی بزرگ، دنبال کار بودند و از فیلمنامه‌هایی می‌گفتند که خودشان نوشته بودند و گویی نقشی که می‌خواستند بازی کنند به ایشان سپرده نمی‌شد. یک بار به ایشان گفتم استاد دیگر وقت استراحت کردن شماست، اما حرفی به من زد که تا به امروز هروقت به خاطر می‌آورم قلبم از غصه به درد می‌آید؛ استاد گفتند اگر کار نکنم از کجا باید زندگی من بگذرد، چگونه پذیرای مهمان‌های عزیز و بی‌شماری باشم که با عشق به سراغم می‌آیند. و به واقع هم چنین بود؛ می‌توانم قسم یاد کنم که هیچ زمان خانه استاد مشایخی را بدون مهمان ندیده‌ام، چه صبح و چه حتی دیروقت شب.

این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ادامه داد: «همان شبی که پیکر استاد مشایخی را از خانه بیرون بردند، مسجد جامعی از اعضای شورای شهر هم حضور داشت. او به همسر مشایخی گفت آیا کاری برای انجام دادن وجود دارد، من همان موقع گفتم که کاش خیابان یا کوچه‌ای به نام استاد بود که خوشبختانه این اتفاق افتاد و هنوز پیکر استاد را به خاک نسپرده بودیم، خیابانی در ولنجک به نام جمشید مشایخی شد اما کاش این اتفاق در زمان حیات ایشان رخ می‌داد.این کار بایستی برای تمام هنرمندان بزرگ‌مان در زمان حیات‌شان اتفاق افتد که انگیزه‌ای برای خود و خانواده همیشه صبورشان باشد.»