طرح تغییرات در پنتاگون/ آیا آمریکا دست از سلطه بر میدارد؟
روزنامه واشنگتنپست در گزارشی به نقل از منابع آگاه در پنتاگون از طرحی برای تغییرات گسترده در این نهاد خبر داد.
روزنامه واشنگتنپست در گزارشی به نقل از منابع آگاه در پنتاگون از طرحی برای تغییرات گسترده در این نهاد خبر داد، رویدادی که میتواند نحوه فرماندهی و نظارت نیروهای نظامی آمریکا در گوشه و کنار جهان را دستخوش تحولاتی جدی کند. این طرح با استراتژی امنیت ملی دولت ترامپ که پیشتر منتشر شد، همسو است. بر اساس متن استراتژی امنیت ملی جدید آمریکا، ایالات متحده مگر در مواردی که این کشور مورد حمله مستقیم قرار گیرد و منافع آن به خطر افتد، پیگیر سلطه جهانی نخواهد بود و مسائل خاورمیانه تبدیل به یکی از دغدغههای حاشیهای این کشور خواهد بود. به این ترتیب قدرت نظامی آمریکا روی نیمکره غربی متمرکز خواهد شد. به عبارتی دونالد ترامپ در استراتژی امنیت ملی جدید خود تاکید کرده، ایالات متحده دیگر خواهان زیادهروی در قدرت نظامی خود نخواهد بود.
عملی شدن وعدههای هگست
بنا بر تحلیلی که داگلاس مکگریگور در سایت مجله ریسپانسیبل استیتکرفت وابسته به اندیشکده کوئینسی منتشر کرده است، در صورت تصویب این طرح، بسیاری از وعدههای پیت هگست عملی میشود. بر این اساس تغییراتی بسیار مهم در بالاترین ردههای ارتش آمریکا ایجاد و شمار ژنرالهای چهار ستاره ارتش آمریکا کاهش خواهد یافت. علاوه بر این برخی فرماندهیها در هم ادغام شده و سازمانی جدید به نام فرماندهی بینالمللی آمریکا تاسیس خواهد شد. در نهایت نیز در نتیجه تمام این اقدامات تعداد فرماندهیهای رزمی از 11 به 8 کاهش خواهد یافت.
داگلاس مکگریگور که از حامیان این تغییرات معتقد است، استراتژی امنیت ملی ایالات متحده و در پی آن تغییراتی که پیت هگست در نظر دارد به دلایل بسیاری باید اجرایی شوند زیرا آمریکا بیش از اینکه خواهان استیلا بر همه جهان باشد و نقش پلیس جهانی را باری کند، پیش از هرچیز باید ابتدا از کشور خود دفاع کند. بنابراین باید نیروهای زمینی و هوایی را در داخل کشور یا نزدیک به آن نگه داشت مگر اینکه ایالات متحده یا شرکای پیمانی آن در این نیمکره با حمله مستقیمی مواجه شوند.
بنا بر این تحلیل، استراتژی امنیت ملی آمریکا در 8 دهه گذشته استقرار نیروهای نظامی در نقاط مختلف جهان بود اما این اقدام هزینههای گزافی را بر دوش واشنگتن میگذاشت بنابراین تغییر این رویه ضروری بوده است. زیرا واشنگتن در عین دفاع از منافع مشترک جهانی نباید به همه کشورها یارانه بدهد. به این معنا که اگر قرار است قدرت نظامی و دریایی خود را برای باز نگه داشتن خطوط دریایی و هوایی مستقر کند و مانع تهدیدها در این زمینه شود، کشورهایی که از این اقدامات نفع میبرند نیز باید سهم خود را از امنیت بوجود آمده بپردازند.
این تحلیل در نهایت نیز تاکید میکند، به غیر از زرادخانههای هستهای، هیچ دشمن خارجی تهدیدی وجودی برای سرزمین آمریکا نیست.
تنها داگلاس مکگریگور نیست که از طرح ارائه شده توسط پنتاگون حمایت کرده است. سایر حامیان این طرح نیز معتقدند، ساختار فرماندهی کنونی پنتاگون بیش از حد گسترده و کند شده است درحالی که با اجرای این طرح روند تصمیمگیری و بهبود نحوه فرماندهی و کنترل نیروها توسط ارتش تسریع شده و فساد موجود برچیده میشود.
نگرانی کنگره نشینان
این طرح حتی اگر آنطور که مبدعان آن ادعا میکنند، مطابق با سند جدید شورای امنیت ملی آمریکا باشد، نگرانیهای بسیاری را در کنگره ایالات متحده برانگیخته است. علت آن نیز خودداری پنتاگون از در میان گذاشتن جزئیات این طرح با کنگره است. طوری که اعضای هر دو کمیته نیروهای مسلح سنا و مجلس نمایندگان نسبت به آن حساس شدهاند. به همین دلیل نیز قانونگذاران وزارت دفاع آمریکا را که از چند ماه پیش به ابتکار دونالد ترامپ به «وزارت جنگ» تغییر نام داده ملزم کردهاند، ارزیابی دقیقی از هزینهها، خطرات و پیامدهای ادغام فرماندهیها و هرگونه تغییر دیگری را به این نهاد ارائه کند این درحالی است که طبق مقررات لایحه سیاست دفاعی سالانه، بودجه اجرای هر تغییری حداقل تا 60 روز پس از دریافت طرح توسط کنگره به حالت تعلیق در میآید.
اسلاف هگست چه میگویند
پیشینان پیت هگست نیز نگاهی منفی به طرح ارائه شده دارند. اکثر آنها معتقدند حداقل ادغام فرماندهیها کار اشتباهی است. چاک هگل، وزیر دفاع سابق، هشدار داده که ادغام فرماندهیهای منطقهای با هم باعث تضعیف توانایی ارتش در پیشبینی و مدیریت بحرانها میشود.
او معتقد است، مناطق مختلف دارای پویاییهای سیاسی، فرهنگی و امنیتی متمایزی هستند و فرماندهیهای تخصصی به ایجاد روابط و تخصص محلی کمک میکنند. در حالی که طرح ارائه شده مانع از چنین چیزی خواهد شد.
