نسل‌کشی سیستماتیک فلسطینی‌ها، در کمال خونسری یهودیان اسرائیل
اسرائیل درحالی شهر غزه را بمباران می‌کند که می‌داند هنوز ده‌ها هزار شهروند غیرنظامی در آن ساکن هستند آن هم در شرایطی که غذایی برای خوردن ندارند و یک قحطی ساخت دست بشر در آن جریان دارد.
غزه در چند روز اخیر آماج حملات ویرانگر ارتش اسرائیل بوده است. حملاتی که با هدف اشغال این شهر با شدت تمام ادامه دارد و دو راه پیش روی ساکنان این شهر قرار داده است یا بمانند و بمیرند یا به جایی دیگر کوچ کنند. حملات آنقدر شدید است که کمیسیون سازمان ملل متحد آن را نسل‌کشی خوانده و در ردیف نسل‌کشی‌هایی مانند روندا قرار داده است. از نگاه سازمان ملل، اسرائیل با نوع حملاتی که انتخاب کرده به سربازانش این‌گونه القا می‌کند که قربانیان نه انسان که موجوداتی اضافی هستند و به این ترتیب آنها را وا می‌دارد بدون هیچ عذاب وجدانی کشتاری بی‌رحمانه را رقم بزنند.
سایت شبکه خبری الجزیره در تحلیلی تاکید کرده است، اسرائیل درحالی شهر غزه را بمباران می‌کند که می‌داند هنوز ده‌ها هزار شهروند غیرنظامی در آن ساکن هستند آن هم در شرایطی که غذایی برای خوردن ندارند و یک قحطی ساخت دست بشر در آن جریان دارد.
سران اسرائیل درنظر دارند با این شیوه غیرنظامیان را مجبور به ترک شهر کنند تا مبارزه با اعضای حماس در آن آسان‌تر شده و بتوانند به مردم خود بگویند که در غزه پیروز شدند. از همین رو هم هست که در بیانیه‌های دولت و ارتش اسرائیل به‌ندرت به رنج مردم غزه توجه می‌شود. از نگاه ارتش اسرائیل بمباران شهر غزه برای کوچ اجباری فلسطینیان امری عادی است و حتی وزیردفاع اسرائیل با افتخار از آن یاد کرده و می‌گوید، «غزه در حال سوختن است.»
ناراحتی عمومی مردم اسرائیل هم نه برای آمار فلسطینیان کشته شده که شمار آنها اکنون به بیش از 64 هزار و 900 نفر رسیده که برای بازگرداندن اسرای اسرائیلی است. نظرسنجی که یک ماه پیش توسط یک گروه تحقیقاتی اسرائیلی با عنوان اکورد سنتر انجام شد، نشان می‌دهد 76 درصد شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی معتقد بودند، حتی یک نفر از 2.2 میلیون نفری که در غزه زندگی می‌کنند، بی‌گناه نیستند.
همان طور که اورلی نوی، روزنامه‌نگار و سردبیر مجله عبری‌زبان اسرائیلی «لوکال کال»، می‌گوید: «نسل‌کشی به‌طور خودبه‌خود رخ نمی‌دهد و یک جامعه یک‌شبه به نسل‌کشی روی نمی‌آورد بلکه از قبل شرایط برای آن فراهم شده تا به این راه سوق داده شوند.»
نسل‌کشی چگونه در مغز یهودیان اسرائیل جای گرفت؟
اگر یهودیان اسرائیل از حمله 7 اکتبر 2023 حماس به سرزمین‌های اشغالی خشمگین هستند علت آن ناآگاهی آنان از زندگی در شرایط اشغال است. یائیر دویر، سخنگوی سازمان حقوق بشر اسرائیلی، ریشه این ناآگاهی را در حکومتی می‌بیند که به مردم القا کرده، این حمله بدون هیچ دلیلی توسط شیاطین انجام شده تا به اسرائیل ضربه بزنند. اما به آنان گفته نشده که این فلسطینیان چندین دهه اشغالگری و تجاوز و محروم بودن از حقوق اولیه را تحمل کرده‌اند.
دویر تاکید می‌کند: «بسیاری از یهودیان سال‌ها بدون اینکه حتی یک فلسطینی را دیده باشند، زندگی کرده‌اند و بخاطر اینکه سیستم آموزشی جداگانه‌ای از فلسطینیان دارند، زبان، فرهنگ یا تاریخ آنها را نمی‌دانند. بسیاری از آنها حتی نمی‌دانند روز نکبت یعنی چه. در نوع آموزشی که آنها دیده‌اند، فلسطینیان تهدید هستند و حتی از آنها با عنوان عرب اسرائیلی یاد می‌شود و وقتی از کسی می‌شنوند فلسطینی است، از نگاه یهودیان مانند آن است که بگویند، طرفدار حماس هستند.»
اورلی نوی هم تاکید می‌کند: «فلسطینی‌ها نه‌فقط دشمن هستند که بومیانی هستند که باید با تحقیر به آنها نگاه کرد زیرا از بدو تولد بی‌ارزش بوده‌اند. در واقع از کودکی به یهودیان این‌گونه القا شده است که زندگی فلسطینی‌ها ارزش کمتری دارد.»
این به همان تصوراتی برمی‌گردد که در همان سال 1967 توسط برخی مقامات اسرائیلی از جمله دیوید کوهن، که در آن زمان سفیر اسرائیل در برمه (میانمار)، بود درحال القای آن بودند و مدعی می‌شدند فلسطینی‌ها انسان نیستند.
آموزش نسل کشی از کودکی
نگاهی به کتاب‌های درسی کودکان یهودی تا سال ۱۹۸۵نشان می‌دهد، در این کتاب‌ها فلسطینی‌ها به‌عنوان «عاشقان جنگ، هیولاهای حیله‌گر، سگ‌های تشنه به خون، گرگ‌های شکارچی یا مارهای سمی» معرفی شده‌اند. طوری‌که دو دهه بعد وقتی از کودکان اسرائیلی خواسته می‌شد، نقاشی فلسطینی‌ها را بکشند، یک کودک از هر ۱۰ کودک اسرائیلی آنها را به‌صورت حیوانات به تصویر می‌کشیدند. نظامیان امروز اسرائیل از همان نسل هستند.
یهودا شنهاو-شهربانی، جامعه‌شناس اسرائیلی، معتقد است: «تفاوت بین فاشیست‌ها مانند ایتامار بن‌گویر، وزیر امنیت ملی راست افراطی و کسانی که خود را لیبرال تصور می‌کنند، بسیار ناچیز است.» دلیل او سخنان اخیر رئیس سابق اطلاعات اسرائیل است که اخیرا گفته بود، باید به ازای هر اسرائیلی کشته شده 50 فلسطینی کشته شوند و اصلا مهم نیست که چند نفر از این 50 نفر کودک باشند.
به گفته شنهاو-شهربانی، نگرش اسرائیلی‌ها نسبت به فلسطینی‌ها بسیار ریشه‌دار است و به توصیفات اولیه انگلیسی‌ها از فلسطین برمی‌گردد که فلسطین را «سرزمینی بدون مردم» توصیف کرده و ساکنان آن را توده‌ای بی‌هدف و بدون مرکز سیاسی سنتی به تصویر می‌کشید.
درواقع حکومت اسرائیل فارغ از دولت‌های مستقر در آنردر طول دهه‌های گذشته این‌گونه سیستماتیک عمل کردند و از روز نخست در حال پی‌ریزی تفکری بودند که بر مبنای آن بتوانند اشغال سراسر فلسطین را رقم بزنند و روند اشغالگری را تکمیل کنند. رنج‌های امروز مردم غزه در میان بی‌وجدانی سایر ساکنان سرزمین‌های اشغالی نیز در همین راستا بوده است.
