سردار مالک باشگاه سوارکاری آزمون نیست/ باید ضمانت قهرمانی بدهیم تا فدراسیون اعزام کند!
قهرمان سوارکاری کشور در گفت‌وگو با آوش تاکید کرد: سردار مالک باشگاه سوارکاری آزمون نیست.
فائزه غروی، زنی که رکورد ۵۱ ساله سوارکاری ایران را شکست و به عنوان اولین زن قهرمان این رشته معرفی شد، از همان کودکی رؤیای اسب‌سواری را در ذهن داشت. دختری که از هفت سالگی کنار اسب‌ها می‌ایستاد و تماشا می‌کرد، امروز از قله‌ای حرف می‌زند که با استمرار، تمرین، و جنگیدن با حاشیه‌ها به آن رسیده است. او می‌گوید هیچ چیز دست‌نیافتنی نیست؛ فقط باید باور داشته باشی و ادامه بدهی حتی اگر مسیر سخت و پرهزینه باشد.
* لطفاً خودتان را بیشتر رو معرفی کنید. اهل کجا هستید و چند ساله سوارکاری می‌کنید؟
- من فائزه غروی ۳۸ سالمه و اهل تهران هستم. از حدود سن ۱۰ سالگی شروع به سواری کردم.
*چطور شد که به سوارکاری علاقه‌مند شدید و این رشته ورزشی را انتخاب کردید؟
- علاقه‌ام به حیوانات و به خصوص اسب‌ها باعث شد. خواهرم و من هر دو از کودکی دوست داشتیم سوار اسب بشیم. از هفت سالگی کنار اسب‌ها می‌ایستادم و تماشا می‌کردم تا اینکه ده ساله شدم و خودم شروع کردم.
*چه موانعی بر سر راهتان بود تا به قهرمانی برسید؟
- سوارکاری رشته‌ایست که به استمرار و تمرین مستمر نیاز دارد. داشتن اسب مناسب و تجهیزات لازم همیشه سخت بوده و حتی بهترین سوارکاران دنیا گاهی یک یا چند سال عقب می‌مانند.
*آیا تاکنون احساس پشیمانی یا خستگی شدید کرده‌اید؟
- بله، قطعاً. این ورزش نیاز به تلاش مداوم دارد و شرایطش گاهی سخت است، اما استمرار کلید موفقیت است.
*سوارکاری همیشه به عنوان یک رشته لاکچری معرفی شده، آیا واقعاً شروعش برای افراد عادی سخت و پرهزینه است؟
- نه، اصلاً. برای شروع کافی است در یک باشگاه ثبت نام کنید. اسب، زین، وسایل و مربی در اختیار شماست. هزینه‌ها برای شروع متوسط و قابل قبول است، اما بخش حرفه‌ای و رقابتی ورزش نیازمند حمایت مالی و اسپانسر است.
*آیا حامی مالی همیشه فقط برای افراد خاص فراهم می‌شود؟
- نه، اما در ابتدا همه نمی‌توانند اسپانسر داشته باشند. وقتی به سطح حرفه‌ای می‌رسیم، اسب و تجهیزات گران‌تر می‌شوند و حمایت مالی حیاتی می‌شود. در ایران بیشتر حمایت‌ها شخصی هستند و هنوز کمپانی‌ها نقش زیادی ندارند.
*درباره گرون‌ترین اسب دنیا توضیح می‌دهید؟
- در رشته پرش، بهترین اسب‌ها معمولاً نژاد اروپایی هستند و به دلیل اصلاح نژاد و پرورش حرفه‌ای، قیمت‌های بسیار بالایی دارند. مثلاً یکی از گرون‌ترین اسب‌ها ممکن است ۱۲ تا ۱۳ میلیون یورو باشد و این در هلند اتفاق افتاده است. در ایران هم پرورش اسب انجام می‌شود، اما هنوز در سطح حرفه‌ای جهانی نیست.
*آیا اسب‌های ایرانی در مسابقات شرکت می‌کنند؟
- بله، هم اسب ایرانی داریم و هم خارجی. مسابقات برای اسب‌های ایرانی جدا برگزار می‌شود چون گاهی توان رقابت با اسب‌های اروپایی را ندارند.
*شما رکورد ۵۱ ساله کشور را شکستید و اولین زن قهرمان ایران شدید. لحظه گرفتن کاپ چه حسی داشتید؟
- این صحنه را بارها در ذهنم مرور کرده بودم. وقتی کاپ را بالا بردم، اشک ریختم و احساس شادی و رضایت عمیقی داشتم.
*آیا پیش‌بینی کرده بودید که قهرمان شوید؟
- نه دقیقاً، اما بارها خودم را در ذهنم در بالاترین سطح تصور کرده بودم.
*در سوارکاری، رقابت‌ها مختلط است. شما با آقایان رقابت می‌کنید، این تجربه چطور بود؟
- این ویژگی سوارکاری باعث افتخار است. بله سوارکاری تنها شرایط متفاوت بانوان باعث شده تعداد شرکت‌کننده‌های زن در سطح حرفه‌ای انگشت‌شمار باشد، اما تلاش و استمرار باعث موفقیت می‌شود.
*تا چه اندازه موفقیت یک سوارکار به خودش و تا چه اندازه به اسبش بستگی دارد؟
- اسب و سوار یک تیم هستند. در سطح حرفه‌ای، درصد سهم هر کدام نزدیک‌تر است، اما معمولاً اسب سهم بیشتری دارد. ممکن است بگویند ۶۰ درصد موفقیت به اسب و ۴۰ درصد به سوارکار تعلق دارد.
*اسم اسبی که با آن قهرمان شدید چیست؟
- نامش «کایرا» (Kaïra) هست، نژاد آلمانی. معنای نامش «همه چیز خوب خواهد شد» است. ارتباط من با اسبم بسیار عمیق و دوستانه هست و دلیلش نتیجه تمرین‌های طولانی و مستمر کنار هم بود.
*چند ساعت در روز روی اسب بودید؟
- بسته به شرایط، شاید روزانه و شاید هم هفته ای ۳ تا ۴ ساعت. برخی سوارکاران حرفه‌ای تا ۶ یا ۷ ساعت روزانه روی اسب هستند.
*آیا تا بحال با اسبی که دارید دعوا کردید و اگر دعوا کردید شما مقصر بودید یا اسب؟
دعوا که زیاد می کنیم. به هرحال ما با هم یک تیم هستیم و ارتباط صمیمانه ای با هم داریم. خیلی شده سر مسابقه من چیزی فراتر از انتظار از او خواسته ام و انجام نداده است. تنها دعوایی هم که می کنم بلند به او می گویم:اِااااا( باخنده)
* دقیقا عین نقی معمولی؟
بله دقیقا همیشه یاد آن صحنه می افتم.
*راستی مالک باشگاه سوارکاری آزمون، سردار آزمون است؟
نه اصلا. سردار آزمون هیچ وقت مالک باشگاه آزمون نبوده و خیلی ها به اشتباه این را تصور می کنند. من و پدرم سالها در باشگاه آزمون مدیریت کردیم و باتوجه به شرایطی که بوجود آمد الان یک باشگاه خصوصی در منطقه فیروزبهرام دارم.
*سقف آرزوها و هدف نهایی شما چیست؟
- بالاترین سطح مسابقات دنیا و تجربه حضور حرفه‌ای، اما همیشه تلاش می‌کنم که مسیر را ادامه دهم و ببینم شرایط چه می‌شود.
*نقش خانواده و حمایت آنها در موفقیتتان چقدر بوده؟
- صددرصدی! پدر و مادرم از کودکی ما را حمایت کردند و در سال‌های اخیر هم حمایت مالی و معنوی زیادی داشتم.
*آیا در مسیرتان حاشیه‌ها باعث منصرف شدنتان شده‌اند؟
- بله، حاشیه‌ها همیشه بوده، اما سعی کردم از آنها فاصله بگیرم چون مانع پیشرفت هستند.
* آیا ما تیم ملی سوارکاری بانوان داریم؟
در قالب تیم های ملی هیچ کمکی نمی شود. به جرات می توانم بگویم فقط 3 یا 4 سوارکار خانم داریم. بارها به ما می گویند فقط به مسابقاتی اعزام می کنیم که ضمانت قهرمانی بدهید. حتی ضمانت قهرمانی هم بدهیم باز اعزام نمی شویم. باید کسب تجربه کنیم تا در میدان های بزرگ موفقیت کسب کنیم و متاسفانه این حمایت از سوی فدراسیون نمی شود. من بارها با هزینه شخصی خودم به مسابقات رفته ام.
*نکته‌ای برای مخاطبان، به ویژه بانوان علاقمند به سوارکاری دارید؟
- به خودتان باور داشته باشید و استمرار در کار داشته باشید. هیچ چیزی دست‌نیافتنی نیست، حتی اگر مسیر طولانی باشد.
*ممنون از شما که دعوت ما را پذیرفتید.
- ممنونم از شما و رسانه آوش. امیدوارم همه بانوان با تلاش و باور به موفقیت برسند.
