استقلال؛ تیمی بدون نقشه، امتیازهایی که دود میشوند
تساوی ۱-۱ مقابل خیبر فقط یک نتیجه معمولی نیست؛ نشانهای واضح از تیمی است که مسیرش را گم کرده. دو امتیاز دیگر هم پرید و اینبار نه بهخاطر بدشانسی یا اشتباه داوری، بلکه بهدلیل آشفتگی فنی، تصمیمات غلط و تیمی که بیشتر شبیه مجموعهای از بازیکنان خسته و سردرگم بود تا یک مدعی.
واقعیت تلخ این است که استقلال در این بازی هیچ هویت تاکتیکی مشخصی نداشت. ترکیب اولیه، تغییر پستهای عجیب و نبود هماهنگی بین خطوط، تیم را به حالتی رها شده سپرده بود؛ بازیای که نه نقشه داشت و نه راه بازگشت. استقلال بیشتر واکنشی بازی میکرد تا برنامهمحور؛ اتفاقمحور بود نه تفکرمحور. آسانی نمونه واضح این افت است؛ بازیکنی که خستگی از سر و رویش میبارد. ریتم بازیهای شرق آسیا، تعداد بالای مسابقات و فشار بدنی، حالا خودش را در ساقهای سنگین و تصمیمهای اشتباه نشان میدهد. آسانی هنوز حرکت میکند، اما دیگر مثل قبل فکر نمیکند. توپ لو میدهد، پاس نمیدهد و ضدحملهها را میسوزاند؛ در حالی که گاهی یک پاس ساده، ارزشمندتر از هر گل احتمالی است.
در خط حمله، اوضاع نگرانکنندهتر هم شد. ضعف مهاجمان نوک کار را به جایی رساند که کوشکی بهاجبار در پستی بازی کرد که هیچ سنخیتی با تواناییهایش ندارد. این تصمیم، دو ضربه همزمان به تیم زد: هم کوشکی در نوک خط حمله گم شد و هم با خروج او از جناح، سمت چپ استقلال از نفس افتاد. قلیزاده هرچند تلاش کرد، اما نتوانست آن تأثیرگذاری همیشگی را داشته باشد. در میانه میدان، مونیر دیگر مونیر سابق نیست. نبود مهران احمدی، ضربهای مستقیم به عملکرد او زده؛ زوجی که روزی چشمبسته همدیگر را پیدا میکردند، حالا از هم جدا شدهاند و نتیجهاش هافبکی است که نبض تیم را از دست داده. اشتباهات زیاد، پاسهای بیدقت و افتی که حتی از یک بازیکن معمولی هم پایینتر آمده؛ شاید ترس از مصدومیت باشد، شاید فشار ذهنی، اما هرچه هست، استقلال بدون مونیر آماده، یک خط میانی ناقص دارد.
و همه اینها در نهایت به یک سؤال جدی ختم میشود: آقای ساپینتو، تاکتیک استقلال دقیقا چیست؟
تیمی که مدعی است، نمیتواند اینقدر بینظم، بیبرنامه و متکی به شانس باشد. تغییر پستها، نبود مهران احمدی و سردرگمی کلی تیم، تصویری از استقلالی ساخت که انگار نمیدانست چگونه باید به گل برسد یا حتی چگونه باید بازی را کنترل کند. در این میان، افت رامین رضاییان هم مزید بر علت شده؛ بازیکنی که فصل قبل نقطه اتکای حملات بود، حالا به مهرهای معمولی تبدیل شده. نه سانتر مؤثر، نه همکاری درخشان با آسانی و نه آن جسارت همیشگی. شاید سن، شاید افت بدنی؛ اما استقلال روی رامین حساب ویژهای باز کرده بود و این نسخه فعلی، پاسخ آن انتظار نیست. استقلال برابر خیبر مساوی نکرد؛ استقلال یک بار دیگر هشدار گرفت. هشدار درباره تیمی که اگر هرچه زودتر به هویت تاکتیکی، تصمیمهای شفاف و بازیکنان آماده برنگردد، باید کمکم از رؤیای قهرمانی فاصله بگیرد. امتیازها همینطور دود نمیشوند؛ اینها نتیجه بیبرنامگیاند.
