منطق پشت پرده یا تصمیمی جنجالی؟

ابتدا باید گفت که سالاری با بیان اینکه «انتخاب سرمربی تیم امید با مشورت و نظر سرمربی تیم ملی بزرگسالان صورت گرفته» تلاش کرده است به نوعی این تصمیم را توجیه کند. اما نکته‌ای که از گفته‌های او برداشت می‌شود، نوعی ابهام و سردرگمی در روند تصمیم‌گیری است؛ چرا که خودش هم اذعان دارد از طریق رسانه‌ها از این انتخاب مطلع شده و این نشان می‌دهد که هماهنگی و شفافیت کافی میان اعضای فدراسیون وجود ندارد. در یک ساختار حرفه‌ای، انتظار می‌رود که اعضای هیئت رئیسه از تصمیمات کلیدی مطلع باشند و در روند انتخاب مشارکت فعال داشته باشند.

از سوی دیگر، نقد اصلی سالاری به انتخاب امید روانخواه به «پاداش سقوط» تعبیر شده است؛ این عبارتی است که نوعی بی‌احترامی ضمنی به انتخاب صورت‌گرفته دارد و نشان‌دهنده نارضایتی شدید و عدم قبول این تصمیم است. با این حال، در مصاحبه، سالاری به جای ارائه راهکار یا پیشنهاد جایگزین روشن، بیشتر به انتقاد و اعتراض پرداخته است. این رویکرد ممکن است به جای حل مسئله، فضا را متشنج‌تر کند.

همچنین، اشاره به «عدم توجه به سوابق افراد» و مقایسه ضمنی انتخاب روانخواه با گزینه‌ای مانند یحیی گل‌محمدی، اگرچه بر پایه دلایل منطقی باشد، اما می‌توانست با لحنی سازنده‌تر و با ارائه شواهد و مستندات دقیق‌تر بیان شود. بدون ارائه اطلاعات کافی درباره معیارهای انتخاب و دلایل مخالفت، این نقدها ممکن است صرفاً جنجال‌ساز به نظر برسند.

مسئله مالی و سرمایه‌گذاری در تیم ملی امید که سالاری به آن اشاره می‌کند، از نکات مثبت مصاحبه است و به خوبی نشان می‌دهد که موفقیت در عرصه‌های بین‌المللی نیازمند حمایت همه‌جانبه است. با این حال، این بخش نیز می‌توانست با طرح راهکارهای عملی و پیشنهادات مشخص همراه باشد.

در نهایت، این مصاحبه تصویری از یک فدراسیون درگیر اختلافات داخلی و عدم شفافیت را به نمایش می‌گذارد که می‌تواند به تضعیف اعتماد عمومی و ضربه به تیم‌های ملی منجر شود. برای بهبود شرایط، نیاز است که اعضای هیئت رئیسه و مدیریت فدراسیون فوتبال گفتگوهای سازنده‌تر و هماهنگی بیشتری داشته باشند و روند تصمیم‌گیری‌ها را شفاف کنند تا چنین انتقادات و اعتراضاتی به حداقل برسد.