اشعار تازه یک شاعر فلسطینی روانه بازار شد

«شهر هر چقدر بزرگ‌تر می‌شود
اتاق من تنگ‌تر می‌شود!»

به گفته مترجم، غیاث المدهون در ایران شهرت فراگیری پیدا کرده است.

گودرزی در توضیحی درباره این شاعر می‌نویسد: سروده‌های این شاعر جسور به بیش از ۲۰ زبان دنیا از جمله: سوئدی، آلمانی، یونانی، اسلوونیایی، ایتالیایی، انگلیسی، هلندی، فرانسوی، اسپانیایی، چکی، کرواتی، آلبانیایی، لیتوانیایی، اندونزیایی، مقدونی، بنگالی و چینی ترجمه شده و آثار او اقبال ویژه‌ای میان مخاطبان جهانی پیدا کرده است.

غیاث راسم المدهون شاعری است شوریده و آواره که در جست‌وجوی رهایی، سرزمین‌های پرشماری را زیر پا گذاشته است. شعر برای او مهم‌ترین دغدغه است و او علاوه بر نگارش، از ابزارهای جدید هم بهره می‌گیرد تا حرف‌هایش را و شعرهایش را به گوش دیگران برساند. فیلمشعر نیز از قالب‌های گزیده او برای برون‌ریزی زخم‌ها و رنج‌هاست. او با استفاده و ترکیب امکانات تازه برآن است تا برای مخاطب سردِ اروپایی چکامه‌ها و زخم‌های گرم خود را عرضه کند و بکوشد مخاطبان را متوجه دردها و رنج‌های خویش نماید و نگاه وی را به این سوی جهان بکشاند. علاوه بر این وی توانسته است با بهره‌گیری از زبان‌های مختلف حرف‌های خود را به مخاطبان جهانی برساند. از این رو آثارش به زبان‌های پرشماری برگردانده شده است. او شاعری چندفرهنگی است و توانسته به عنوان یک شاعر مطرح، انجمن‌های ادبی و محافل فرهنگی سوئد را تحت تاثیر قرار دهد.

یکی از دغدغه‌های غیاث مدهون مهاجرت و دربه‌دری است. او از قایق‌های مهاجران سوری و فلسطینی می‌گوید که غرق می‌شوند و افراد بی‌پناه در دریاهای خروشان شناور شده و کمتر کسی از آن‌ها نجات پیدا می‌کند. او در تلمیحی شاعرانه می‌گوید:
«از قایق‌های مهاجران تنها عیسی مسیح نجات یافته است زیرا او روی آب راه می‌رود!»
غیاث مدهون شاعری از نسل جدید شاعران فلسطین است که با قلمی تاثیرگذار و جانکاه رنج کودکان، زنان و مردانی را باز می‌گوید که از میهن رانده شده‌اند و زیر بمباران‌ها و گلوله‌ها تکه تکه می‌شوند. او می‌کوشد از کلیشه‌ها بگریزد، اگر چه گاه می‌گوید هرچه زمان می‌گذرد فلسطین از او دورتر می شود اما امیدش را این‌گونه بازمی‌گوید که:
«همه کشورهای آزاد اشغال نخواهند شد اما همه کشورهای اشغال‌شده آزاد می‌شوند.»

او در شعر دنباله‌رو محمود درویش شاعر نامدار فلسطینی است با این تفاوت که شعر او رگه‌های انفجاری و تصویرهای میخکوب‌کننده وگاه طنزی گزنده‌ وجود دارد که مخاطبان مشکل‌پسند را شیفته خود می‌کند.
محمود درویش در سال‌های واپسین زندگی به شعری گرایش پیدا کرد که آن را شعر «جستار» یا «نویسار» می‌توان گفت که مرکب از شعر و نثر است. غیاث المدهون نیز در بسیاری از جاها بدین شیوه اقتدا کرده است.

چند شعر کوتاه از غیاث مدهون
۱
هنگامی که زاده شدیم
زندگی، رنگی بود
و تصاویر، سیاه سفید
امروز تصویرها رنگی هستند
و زندگی، سیاه و سفید!
۲
جنگ تمام شده است
اما هنوز خمپاره‌ها
در سرم سقوط می‌کنند!

۳
آیا می‌دانی چرا مردم وقتی گلوله سوراخشان می‌کند می‌میرند؟
چون هفتاد درصد بدن آدم از آب تشکیل شده است؛
درست مثل اینکه یک تانکرِ آب را سوراخ کنی!
۴
خیلی غمگینم
شهری که من در آن زندگی می‌کنم
مانند شهری نیست که در من زندگی می‌کند
۵
درست است که تو مُرده‌ای
اما مرگِ تو هنوز زنده است
و هر روز
     با من دیدار می‌کند!

منبع: ایسنا