هشدار فیلمساز هالیوودی: خلاقیت را به هوش مصنوعی نسپارید

تهیه‌کننده و نویسنده‌ی مطرح هالیوود، اسکات زی. برنز که پیش‌تر با استیون سودربرگ در فیلم «Contagion» همکاری کرده بود، برای نگارش فیلمنامه دنباله‌ای بر این فیلم، به مدت شش ماه از هوش مصنوعی و مدل‌های زبانی مانند ChatGPT استفاده کرد. او تجربه‌اش را در قالب یک پادکست هشت‌قسمتی با عنوان What Could Go Wrong منتشر کرده و در گفت‌وگو با پادکست Filmmaker Toolkit درباره‌ی نتایج این تجربه صحبت کرده است.

برنز معتقد است برخلاف وعده‌های پرزرق‌وبرق شرکت‌های سرمایه‌گذار، آنچه امروز از هوش مصنوعی می‌بینیم بیشتر یک «محصول مصرفی» است تا ابزاری حرفه‌ای برای نویسنده‌ها. او می‌گوید:

«باید فهمید که ما داریم چیزی را می‌خریم. این ابزارها طوری طراحی شده‌اند که ما را راضی، مشغول و وابسته نگه دارند؛ نه این‌که الزماً بهترین ابزار حرفه‌ای باشند.»

او از تجربه‌هایش در پادکست مثال می‌آورد، جایی که مدل‌های هوش مصنوعی با «چاپلوسی» و «شبیه‌سازی شخصیت» او تلاش می‌کردند ارتباطش را حفظ کنند؛ چیزی که به گفته برنز، بیشتر از آن‌که نشانه‌ی توانایی خلاقانه باشد، نوعی "دستکاری عاطفی" است.

جالب آن‌که بهترین نتایج هوش مصنوعی برای او زمانی حاصل شد که شخصیت فرضی‌ای به نام «Lexter» تعریف کرد؛ منتقدی تند و تیز که برخلاف مدل‌های دیگر، به‌جای تقلید از سبک و تفکر او، نگاهی منتقدانه و چالش‌برانگیز داشت.

برنز استفاده از هوش مصنوعی را تنها در برخی مراحل ابتدایی خلاقیت مؤثر می‌داند؛ مثلاً در ارائه‌ی فهرستی از ایده‌ها برای توسعه‌ی یک سوژه. او می‌گوید: «مدل‌های زبانی در ساخت لیست خوب‌اند، ولی ایده‌ی اورجینال نمی‌سازند.»

در بخشی از آزمایش، او حتی یک «اتاق نویسندگانِ هوش مصنوعی» ساخت و مدل‌های مختلف را با پیش‌زمینه‌ها و سبک‌های گوناگون وارد یک پروژه کرد. اما نتیجه، به گفته او، چیزی نبود جز «ایده‌هایی مشتق‌شده و بی‌خاصیت».

برنز در پایان هشدار داد: «اگر فیلم‌سازها و نویسنده‌ها نسبت به هوش مصنوعی بی‌تفاوت بمانند، استودیوها ممکن است با تکیه بر خروجی‌های سطحی و تقلیدی، آینده‌ی خلاقیت در سینما را از بین ببرند.»