آوش در گفت وگو با کارشناسان بررسی می‌کند: سریال‌های خشن در پلتفرم؛ آری یا نه؟
درحالی که منتقدان سینما معتقدند احساساتی کردن بیننده یک اقتباس درست از هالیوود است یک روانشناس توضیح می‌دهد که اضطراب کاذب جامعه ناشی از خشونت بالای سریال‌هاست.
به گزارش گروه ادب و هنر آوش، زمانی را به یاد بیاورید که پایان‌های عروسی‌محور سریال‌ها و فیلم‌های ایرانی، سوژه‌ای تکراری برای مخاطبان و دستمایه‌ای برای جوک‌های لوس دهه هشتاد بود. این پایان‌های تصنعی، به تدریج جای خود را به روایت‌های پخته‌تر و غیرقابل پیش‌بینی‌تر دادند.
اما در این حرکت به سمت پایان‌های غیرکلیشه‌ای، عملاً ترمز بریدیم. اینکه عروسی یک پایان بندی سطحی برای آثار بود کاملاً درست است اما این اضطراب کاذبی که آثار نمایشی گران‌قیمت به خورد ما می‌دهند، در ادامه چه اثری بر روحیات مخاطب می‌گذارد؟ مرگ‌های ناگهانی شخصیت‌های اصلی در قسمت‌های ابتدایی سریال‌هایی مانند «زخم کاری»، «پوست شیر»، «جان سخت»، «بلیط یک‌طرفه» و «گردن‌زنی»، پدیده‌ای رو به رشد است که ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده است.
برای بررسی این موضوع، به سراغ دکتر محمد عابدی، روانشناس، رفتیم. او درگفت‌وگو با «آوش» درباره این موضوع گفت :« این تکنیک، اگرچه با هدف جذب مخاطب و ایجاد هیجان به کار می‌رود، اما عوارض جانبی قابل توجهی دارد.» نکته‌ای که دکتر عابدی به آن تاکید دارد این است که هیجاناتی مانند خشم و عشق، مخاطب را به خرید اشتراک پلتفرم‌ها ترغیب می‌کند، چرا که مرگ ناگهانی شخصیت‌های محبوب، این هیجانات را در مخاطب برانگیخته و او را برای تماشای قسمت بعد کنجکاو می‌کند. به عبارت دیگر، سازندگان سریال‌ها با استفاده از این تکنیک، مخاطب را درگیر داستان می‌کنند و از لحاظ روانی او را به ادامه تماشا وادار می‌کنند. اما سوال اصلی را از این روانشناس اینطور شنیدیم که : « آیا این هدف، توجیهی برای نادیده گرفتن تاثیرات منفی آن بر مخاطب است؟»
همین سوال را از محمدرضا لطفی، منتقد سینما پرسیدیم. او با نگاهی متفاوت به این موضوع پرداخت و به «آوش» گفت: «متاسفانه، سینمای ایران در بسیاری از موارد از فرمول‌های هالیوودی اقتباس می‌کند. سازندگان سریال‌ها احساس می‌کنند که برای جذب مخاطب، باید «قلاب» را در همان قسمت‌های اول و دوم بیندازند. اگر این اتفاق نیفتد، کشش لازم در سریال ایجاد نمی‌شود. در نهایت، مخاطب حق انتخاب دارد. اگر کسی این نوع روایت‌ها را دوست ندارد، می‌تواند از تماشای آن‌ها خودداری کند.»
