سینما و سریال‌های مذهبی؛ از ایران تا جهان
سینما و تلویزیون مذهبی در ایران و جهان با روایت زندگی پیامبران و شخصیت‌های دینی با سبک‌ها و رویکردهای متنوع ساخته شده و همواره بازتاب‌های متفاوتی در میان تماشاگران و منتقدان داشته است.
فیلم‌ها و سریال‌های مذهبی همیشه بخشی از جریان اصلی سینما و تلویزیون بوده‌اند؛ آثاری که توانسته‌اند طیف گسترده‌ای از تماشاگران را به خود جلب کنند، چون مستقیماً با باورها و اعتقادات مردم گره خورده‌اند.
در ایران، از دهه‌های گذشته تا امروز، تولیدات مذهبی سهم قابل‌توجهی از تلویزیون و سینما را به خود اختصاص داده‌اند. سریال‌هایی مثل یوسف پیامبر، مختارنامه و امام علی(ع) نه‌تنها در زمان پخش پرمخاطب شدند، بلکه هنوز هم در بازپخش‌ها تماشاگر دارند. این آثار معمولا با بودجه‌های سنگین و دکورهای عظیم ساخته می‌شوند و هدف اصلی‌شان بازسازی زندگی پیامبران و شخصیت‌های تاریخی مذهبی است.
از آثار شاخص دیگر می‌توان به سریال ولایت عشق اشاره کرد که با محوریت زندگی و شخصیت امام هشتم شیعیان ساخته شد و توانست در زمان خود توجه زیادی برانگیزد.
در سینما نیز فیلم‌های مذهبی جایگاه مهمی داشته‌اند. پروژه‌ی عظیم محمد رسول‌الله(ص) به کارگردانی مجید مجیدی نمونه‌ای روشن از تلاش سینمای ایران برای روایت زندگی پیامبر اسلام است؛ فیلمی پرهزینه که هم در داخل کشور و هم در سطح جهان خبرساز شد.
در جهان هم سنت فیلم‌سازی مذهبی قدمت زیادی دارد. هالیوود از همان ابتدای قرن بیستم به این ژانر توجه کرد. فیلم‌هایی مثل بن‌هور (1959)، ده فرمان (1956) و مصائب مسیح (2004) نمونه‌هایی هستند که با روایت زندگی پیامبران و داستان‌های کتاب مقدس توانستند هم فروش بالایی داشته باشند و هم بحث‌های دینی و اجتماعی فراوانی برانگیزند. حتی امروز هم سریال‌هایی مثل The Bible یا فیلم‌های تازه‌تر با محوریت عیسی مسیح و داستان‌های عهد عتیق ساخته می‌شوند و نشان می‌دهند بازار مخاطب برای چنین آثاری همچنان پررونق است.
وجه مشترک این تولیدات، چه در ایران و چه در جهان، تلاش برای تلفیق تاریخ و روایت مذهبی با درام است.
چالشی یکسان برای این آثار وجود دارد؛ چه طور می‌توان اثری ساخت که هم وفادار به متن مذهبی باشد و هم برای تماشاگر امروز جذابیت داشته باشد؟ بعضی آثار در این مسیر موفق بوده‌اند و توانسته‌اند هم نظر مردم و هم بخشی از منتقدان را جلب کنند، و برخی دیگر به خاطر کلیشه‌ها یا ضعف در روایت، صرفاً به عنوان پروژه‌ای پرخرج به یاد مانده‌اند.
در نهایت، فیلم‌ها و سریال‌های مذهبی چه در ایران و چه در جهان، به دلیل پیوند عمیق با باورهای مردم، همیشه جایگاه ویژه‌ای در تاریخ سینما داشته‌اند و به نظر می‌رسد این روند همچنان ادامه پیدا خواهد کرد؛ چرا که دین و قصه‌های مذهبی، منبعی پایان‌ناپذیر برای روایتگری هستند.
