رضوان‌نیا: ونزدی ترسناک نیست جستجوگر است
عاطفه رضوان‌نیا، صداپیشه نقش ونزدی، از خاطرات و تجربیات شیرین خود در حین دوبله این شخصیت محبوب سخن گفت.
عاطفه رضوان‌نیا در سال‌های اخیر در عرصه دوبله فعال بوده و در پروژه‌هایی چون انیمیشن «سارقان زمان» و «لئو»، سریال ترکیه‌ای «قضاوت»، انیمیشن «هتل ترانسیلوانیا» و فیلم‌های سینمایی مانند «بیتل‌جوس» حضور داشته است. از میان نقش‌هایش، شاید آنچه بیش از بقیه برای مخاطبان ماندگار شده، صدای او در نقش «انزجار» در انیمیشن «درون و بیرون» باشد. اما صدای او در نقش «ونزدی» و انیمیشن‌های خانواده آدامز برای او نقطه‌ی عطفی در مسیر حرفه‌ای‌اش بوده است.
در آستانه انتشار فصل دوم سریال پرطرفدار «ونزدی» در تابستان ۲۰۲۵، فرصتی شد تا با او گفت‌وگویی صمیمی داشته باشیم.
عاطفه رضوان‌نیا خاطره انتخاب شدنش برای این نقش را این‌گونه به یاد می‌آورد: «از طریق پیشنهاد مدیر دوبلاژ با پروژه ونزدی آشنا شدم، اما قبلاً در پروژه‌ای با آقای هنربخش همکاری داشتم و اجرای یک نقش کودکانه در انیمیشنی ترسناک سبب شد آن‌ها صدای من را رمزآلود و انعطاف‌پذیر بدانند؛ همین ویژگی‌ها باعث شد نقش ونزدی در انیمیشن‌های خانواده آدامز و بعد سریال ونزدی به من سپرده شود.»
او در پاسخ به دیدگاهش نسبت به شخصیت ونزدی، نگاهی شخصی و جالب ارائه داد: «شخصیت ونزدی برایم تازه بود. شخصیتی منزوی، تاریک، شجاع و جستجوگر که با وجود همه‌ی این ویژگی‌ها، ترسناک نیست. چالش اصلی هم دقیقاً همین‌جاست؛ باید طوری صداگذاری می‌کردم که حس ترس ایجاد نکند. برخی فکر می‌کنند چون این صدا را شنیده‌اند، خودِ من هم شبیه ونزدی‌ام؛ در حالی‌که نقش‌های شاد زیادی هم کار کرده‌ام.»
رضوان‌نیا با نگاهی واقع‌گرایانه به حرفه دوبله ادامه می‌دهد:«برای دوبلور یا بازیگر، همذات‌پنداری ممکن است اتفاق بیفتد، اما به‌ندرت پیش می‌آید که یک شخصیت خاص تمام هویت فرد را شکل دهد. در مورد ونزدی، چیزی که جذبم کرد، تضادهای درونش بود. اینکه با تمام تفاوتش، جسارت دارد و دنبال حقیقت می‌گردد. نسل جدید ممکن است این سریال را کودکانه ببیند، ولی من فکر می‌کنم این سریال حرفهای عمیقی درباره‌ی زندگی دارد.»
به گفته او، بازخوردها هم دلگرم‌کننده بوده‌اند: «بازخوردهایی که گرفتم بسیار مثبت بود. پست‌هایی که مربوط به ونزدی بودند از پرمخاطب‌ترین‌های پیجم شدند و خیلی‌ها معتقد بودند این صدا جزو هماهنگ‌ترین صداها با شخصیت بوده. خودم هم الهام زیادی از ونزدی گرفتم؛ جستجوگری‌اش، عدالت‌طلبی‌اش را دوست دارم و حتی رک‌گویی‌اش را تحسین می‌کنم به نظرم این چنین بی پرده حرف دل زدن‌خیلی هم راحت‌نیست، ولی خصلت جالبی به حساب می‌آید.»
در پایان این گفت‌وگو، چیزی که از دل کلمات رضوان‌نیا بیرون می‌آید، ترکیبی است از علاقه، تجربه و دقت. صدای او برای بسیاری حالا یادآور یک شخصیت خاص است؛ اما پشت آن صدا، مسیری حرفهای و انتخاب‌هایی دقیق وجود دارد که به سادگی نمی‌توان از کنارشان گذشت.
