دوقطبی دعوا بر سر سعید روستایی ادامه دارد
خبر همین‌قدر کوتاه و مهم بود :« فیلم زن و بچه به کارگردانی سعید روستایی به بخش مسابقه فستیوال کن راه پیدا کرد.»
راه‌یابی فیلم جدید سعید روستایی به بخش مسابقه فستیوال کن خبر خوشحال‌کننده ای بود اما گویا نه برای همه! پس از انتشار این خبر به سرعت در فضای مجازی جو دوگانه‌ای راه افتاد که به قول دهه هشتادی‌ها یک سری شروع به «هیت دادن» سعید روستایی کردند و عده‌ای مقابل آنها سعی کردند به‌زعم خودشان منصفانه و مشوقانه به ماجرا نگاه کنند.
اما چرا این فضا شکل گرفت؟ چند زاویه دید درباره فیلم جدید و خود سعید روستایی وجود دارد. اول اینکه برخی از «هیتر»ها او را فیلمساز حکومتی می‌دانند با این فکت که او فیلم جدیدش را با حجاب اجباری ساخته و از وزارت ارشاد مجوز دریافت کرده؛ پس او فیلمسازی حکومتی است!!
یکی از اصلی‌ترین دلایل این واکنش هم حضور فیلم «جعفر پناهی» دیگر نماینده ایرانی در بخش مسابقه است که فیلم جدیدش را بدون حجاب ساخته و مقابل هم قرار دادن این دو فیلم، در واکنشی سطحی، کاربران مجازی را به این دوقطبی رساند.
در مقابل این واکنش‌ها برخی که همیشه و در هرحالتی شروع به تعریف از سینمای سعید روستایی می‌کنند او را تحسین و با تبریک‌های غلیظی به استقبالش رفتند. البته که قید این نکته هم لازم است که این موارد با واکنش «آن طرفی‌ها» مواجه شد. نمونه‌اش محمد رسول‌اف که پیام تبریکی خطاب به روستایی نوشت و اتفاقا این کارگردان هم از او تشکر کرد اما بلافاصله علیه این پیام جوی به راه افتاد که توسط یکی از خبرنگاران شبکه‌های فارسی زبان آن سوی آب هدایت شد.
یکی از کاربرها مثل خیلی از ما که متحیر، اغلب به این کنش و واکنش‌ها نگاه می‌کنیم در صفحه ایکس خود نوشت:« متوجه نمی‌شم چرا دارین به سعید روستایی هیت می‌دین، جدی شک کردم نکنه دیدین فیلمش رو. مشکل‌تون ساداتیانه؟ پروسه ساختش‌که سه ماهه دو دوربین ساخته شده است؟ چی باعث شده که اینطوری هیت بدین بهش واقعا؟»
در این دعوای دو سره خسرو نقیبی سعی کرد از نگاه دیگری به این ماجرا نگاه کند و با میانه‌روی پشت سعید روستایی ایستاد. او در بخشی از پست اینستاگرامی‌اش نوشت: «برای ملتی که بارها نتیجه «شورش» و تبعات تندروی را بر نسل‌های خود لمس کرده، این حجم از میل به عملِ انقلابی و غلتیدن در دامن «کنسل کالچر» عجیب است. ما یاد گرفته‌ایم در سخت‌ترین شرایط هم «ایرانی» و از سر صبر اما به شکل درست‌ش ریشه بدوانیم؛ سینمامان هم از این قاعده مستثنی نیست.»
برخی هم انتخاب «زن و بچه» را نتیجه تعاملات سیاسی می‌دانند و برقراری مذاکرات بین ایران و آمریکا را هم در این انتخاب و اضافه شدن، بی‌تاثیر نمی‌بینند. محمد عبدی، داستان‌نویس و منتقد، یکی از آنهاست که می‌گوید:« «زن و بچه» توسط کمپانی پشت فیلم زورچپان شده و ساداتیان هم که به قول این نویسنده تا بن دندان حکومتی است در این پروسه بی‌تاثیر نبوده است.»
در تمامی نگاه‌ها و عکس‌العمل‌هایی که با هم بخشی از آنها را مرور کردیم یک چیز واضح و مشخص است؛ عطش برای اظهارنظر سریع و ایستادن در یک نقطه مشخص.
خبر فقط این است که «سعید روستایی به کن رسیده است» و این اتفاق قطعا برای سینمای ایران مهم است. در تصمیمات سیاسی فستیوال کن که در سنوات گذشته هم شاهد آن بودیم شکی نیست اما اگر بحث و هدف‌مان سینماست باید تامل کرد و فیلم را تماشا کرد و آدمها را دقیق‌تر نگاه کرد.
«شناخت» و «ادعا» دو مسیر متفاوت است که زمان هر دو را اثبات خواهد کرد.
