اکبر اعتماد درگذشت

او در سال ۱۳۴۴ به ایران بازگشت و توسط صفی اصفیا، رئیس وقت سازمان برنامه و بودجه، به عنوان مشاور فنی طرح پژوهش‌های رآکتور اتمی استخدام شد. یک سال بعد، دفتر انرژی اتمی سازمان برنامه و بودجه را بنا گذاشت و خود به مدیریت آن منصوب شد و تا سال ۱۳۴۶ در این مسئولیت باقی ماند.

در سال ۱۳۴۷ به سمت اولین رئیس مؤسسه تحقیقات و برنامه‌ریزی علمی و آموزشی، که بدیل ایرانی مرکز ملی پژوهش‌های علمی (CNRS) در فرانسه بود، منصوب شد. در سال ۱۳۵۳ ریاست سازمان انرژی اتمی ایران را به دست گرفت و این سازمان را بنیان نهاد. اعتماد تا سال ۱۳۵۷ ریاست سازمان انرژی اتمی ایران را به دست داشت.

اعتماد در مصاحبه‌های خود همواره انرژی اتمی را برای ایران لازم و ضروری و دستیابی به این انرژی را حق ایران می‌دانست و بر بی‌اعتمادی  نسبت به نیات قدرتهای غربی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تاکید داشت. وی در طول سالیان گذشته در مصاحبه با رسانه‌های ایرانی و خارجی بارها از مواضع اساسی کشورمان در زمینه استفاده‌های صلح‌آمیز انرژی هسته‌ای حمایت کرده و برخورد اصولی و صحیح غرب با این مساله را خواستار شده بود.

فیلم مستند «من اکبر اعتماد، اتم می‌شکنم» ساخته احمدرضا گنجه‌ای درباره زندگی و شخصیت دکتر اعتماد ساخته و از تلویزیون پخش شده است.

همچنین در کتاب «در پرتگاه حوادث»، زندگی نامه دکتر اعتماد، بنیانگذار سازمان انرژی اتمی ایران، مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.