چین و مسیر پیچیده کاهش کربن
چین به عنوان بزرگترین تولیدکننده گازهای گلخانهای جهان، همچنان بر تعهدات خود برای کاهش انتشار کربن تأکید دارد.

به گزارش آوش، چین قصد دارد با اجرای برنامههای جدید، روند کاهش انتشار کربن را سرعت ببخشد. یکی از این برنامهها، گسترش بازار ملی تجارت کربن است که به صنایع بیشتری تسری خواهد یافت. همچنین، توسعه شهرکهای صنعتی و کارخانجاتی با آلایندگی صفر در دستور کار قرار گرفته. در همین راستا، طرحهایی برای بهروزرسانی نیروگاههای زغالسنگی و اجرای پروژههای کمکربن نیز آغاز خواهد شد. دولت چین همچنین تلاش میکند سیستمهای آماری دقیقتری برای اندازهگیری و مدیریت کربن ایجاد کند.
رشد مصرف سوختهای فسیلی و تغییرات سیاستگذاری
با وجود برنامههای دولت، آمارها نشان میدهد چین در سال ۲۰۲۴ نتوانست به طور کامل به اهداف خود در کاهش شدت کربن برسد. بر اساس گزارشها، شدت کربن چین تنها ۳.۴ درصد کاهش یافت، در حالی که هدف ۳.۹ درصد تعیین شده بود. در همین حال، مصرف سوختهای فسیلی در بخشهای صنعتی و شهری به دلیل رشد اقتصادی پساکرونا و شرایط جوی نامساعد افزایش یافت. این مسئله باعث شد انتشار دیاکسیدکربن حاصل از سوختهای فسیلی در این کشور ۰.۷ درصد بیشتر شود.
شرایط اقلیمی در سال ۲۰۲۴ نیز نگرانکننده بود؛ چین گرمترین سال ثبتشده در تاریخ خود را تجربه کرد و تعداد بارشهای سنگین چهار برابر حد معمول بود. در همین حال، دولت در نظر دارد تا پایان سال ۲۰۲۵ آلودگی شدید هوا را به طور کامل از بین ببرد و استفاده از انرژیهای پاک را افزایش دهد. از جمله برنامههای اعلامشده برای سال ۲۰۲۵، اضافه شدن ۲۰۰ گیگاوات ظرفیت جدید انرژیهای تجدیدپذیر و افزایش سهم انرژیهای غیرفسیلی به ۶۰ درصد ظرفیت کل کشور است.
در تغییرات اخیر در ساختار دولت چین، «لی گائو»، یکی از مسئولان باسابقه در حوزه دیپلماسی اقلیمی، به عنوان معاون وزیر محیط زیست منصوب شد. او وظیفه دارد بازار داوطلبانه کربن را توسعه داده و تعهدات جدید آبوهوایی چین را نهایی کند.
چالشهای تجارت و روابط بینالمللی
در حالی که چین به دنبال توسعه بازارهای سبز و همکاریهای بینالمللی است، تنشهای تجاری با آمریکا و برخی کشورهای دیگر تشدید شده است. ایالات متحده علاوه بر محدود کردن سرمایهگذاریهای چینی در برخی بخشهای فناوری و انرژی، تعرفههای جدیدی بر کالاهای چینی اعمال کرده است. در مقابل، چین نیز ممکن است به این اقدامات واکنش نشان دهد. از سوی دیگر، برخی کشورها مانند ویتنام، کرهجنوبی و هند در تلاش هستند واردات فولاد چین را کاهش دهند که میتواند تأثیر قابل توجهی بر بخش صنعتی این کشور داشته باشد.
چین همچنان بر تعهدات خود برای کاهش انتشار کربن تأکید دارد اما روند کند پیشرفت در سالهای اخیر نشان میدهد این کشور با چالشهای پیچیدهای مواجه است. از یک سو، دولت تلاش میکند توسعه اقتصادی را حفظ کند و از سوی دیگر، کاهش وابستگی به سوختهای فسیلی را پیش ببرد. آینده موفقیت این سیاستها تا حد زیادی به میزان سرمایهگذاری در انرژیهای تجدیدپذیر و همکاریهای بینالمللی وابسته خواهد بود.