چشمه‌ی اسرارآمیز «قلقل»؛ زمزمه زمین در دل زاگرس
چشمه قلقل یک مقصد رؤیایی برای طبیعت‌گردان حرفه‌ای، علاقه‌مندان به نقاط خاص و دوست‌داران سکوت طبیعت است.
در ارتفاعات شرقی استان لرستان، میان کوه‌های بلند و سر به فلک کشیده زاگرس، یکی از اسرارآمیزترین و بکرترین منابع طبیعی ایران در سکوت و ناشناسی کامل جریان دارد؛ چشمه‌ای به نام «قلقل» که نامش برگرفته از صدای مداوم و خاص جوشش آب از دل زمین است.
چشمه قلقل در نزدیکی روستای گایکان واقع شده؛ جایی دور از جاده‌های آسفالته و خارج از مسیر گردشگری معمول. مسیر دسترسی به این چشمه کوهستانی، بیشتر مناسب خودروهای آفرود یا مسیرپیمایی پیاده است و همین ویژگی، باعث شده طبیعت آن تا امروز تقریباً دست‌نخورده باقی بماند.
آب چشمه زلال، خنک و کاملاً شفاف است. کف آن پر از سنگریزه‌های کوچک و بزرگ است که با چشم غیرمسلح به‌وضوح دیده می‌شوند. در اطراف چشمه، خبری از زیرساخت‌های گردشگری نیست. نه آلاچیق، نه تابلوی راهنما، و نه امکانات رفاهی دیگر. این خلأ در عین حال که کار را برای بازدید سخت‌تر می‌کند، اما موجب شده این چشمه همچنان طبیعی، خام و اصیل باقی بماند.
اما آنچه چشمه قلقل را به پدیده‌ای منحصر به‌فرد تبدیل کرده، صدای عجیب و پیوسته‌ای‌ست که از عمق آن شنیده می‌شود؛ صدایی شبیه به قلقل کردن مداوم آب جوشان، که گویی از اعماق زمین می‌جوشد و بدون هیچ وقفه‌ای ادامه دارد. ساکنان محلی این صدا را «نَفَس زمین» می‌دانند. برخی از سالخوردگان منطقه بر این باورند که چشمه قلقل از دل یک مجرای سنگی خاص بیرون می‌زند که باعث ایجاد این آوای متمایز شده است.
برخی دیگر نیز این صدا را نشانه‌ای از «زنده بودن کوه» می‌دانند. باورهای محلی، این چشمه را مقدس و رازآلود می‌دانند و می‌گویند فقط کسانی که با نیت پاک به سراغش بروند، می‌توانند صدای واقعی‌اش را بشنوند.
با وجود همه جذابیت‌ها، چشمه قلقل هنوز در هیچ فهرست رسمی از جاذبه‌های گردشگری استان لرستان قرار نگرفته است. این در حالی است که سالانه صدها هزار گردشگر به مناطق غربی و مرکزی لرستان سفر می‌کنند، اما هرگز نامی از این چشمه نمی‌شنوند. نبود زیرساخت‌ها، ناشناختگی منطقه، و سختی مسیر باعث شده این نقطه همچنان در سایه بماند.
کارشناسان محیط‌زیست اما تاکید دارند که حفظ بکر بودن این منطقه مهم‌تر از توسعه بی‌برنامه‌ی آن است. چرا که اکوسیستم اطراف چشمه بسیار حساس بوده و ورود حجم زیاد گردشگر می‌تواند به‌سادگی تعادل طبیعی آن را برهم بزند.
با جایی که نه برای عکس گرفتن، که برای شنیدن ساخته شده؛ جایی که زمین در آن، آرام و بی‌وقفه حرف می‌زند.
