پایان صدقه نفتی
دولت های معاصر ایران به طرز سنتی و تاریخی، برنفت تکیه زده اند، کارهای خود را با درآمد نفت سامان داده اند و ناکارایی های خود را با آن پوشانده اند.

کمال الدین پیر موذن در یادداشتی در روزنامه آرمان امروز نوشت:
دولت های معاصر ایران به طرز سنتی و تاریخی، برنفت تکیه زده اند، کارهای خود را با درآمد نفت سامان داده اند و ناکارایی های خود را با آن پوشانده اند. اکنون گاه آن فرا رسیده است که دولت به جای نفت به مردم تکیه زند و از ذخایر دانش، سرمایه ، آگاهی ، ثروت و تجربه آنان بهره گیرد . مردم ، تنها منشأ مشروعیت نیستند بلکه آنها منشأ آگاهی ، ثروت، دانش و اطلاعاتند و کشور شان برخوردار از قابلیت های فوق العاده، ضرورت تحول اذهان با توجه به پایان صدقه نفتی در راستای تشدید تحریم گسترده بین المللی کشور و تکیه بر اقتصاد مردمی مشهود است.
کاهش تصدی گری دولت در عموم بخش ها، توجه به اکوتوریسم و حذف یارانه اشخاص متمکن، جلب و صیانت از عرضه های زیست محیطی و جنگل های کشور، ضرورتی اجتناب ناپذیر است
بدون تردید اگر اداره امور جهان به صاحبان فرهنگ واگذار شود، دنیای امروز ما دنیای صلح و سلم و دوستی بوده و عداوت و دشمنی و خونریزی که ریشه در بی فرهنگی دارد در آن جایی نخواهدداشت.
مرگاه به من، که با پر طاووس عالمی یک موی گربه وطنم را عوض کنم
تحولات داخلی و پیرامونی کشور ما در ماه های اخیر، کشور را در وضعیت بس حساس و ویژه ای قرار داده است، بی تردید دستیابی به وحدت و وفاق ملی و پیشرفت و توسعه همه جانبه کشور جز از طریق پای بندی صادقانه به قانون اساسی و تلاش مستمر همگان برای اجمال تمام و کمال آن، به عنوان میثاق ملی و محور اتحاد و همبستگی و فصل انحطاب هم اختلاف نظرها، سلیقه ها در سیاستگذاری ها و برنامه ریزی ها و اداره امور کشور در رشد اقتصادی میسر نیست.
رسانه ملی ما، با خطرناک انگاشتن وضعیت حجاب کشور و سیاه نمایی های اجتماعی و فرهنگی و رسانه ای ، هزینه اداره کشور را زیاد و زیادتر می کند.
ظاهرا تخریب رئیس جمهور، وزراء و چهره های محبوب و خادم ملت، پایانی ندارد. و همه با ذکاوت نظام اصلاح طلبی، اصول گرایی را تنها راه نجات کشور تعریف نموده اند، بیایید با دولت برآمده از اراده ملت بزرگ ایران اسلامی باشیم ، رنه بار خاطر آن.
واپسگرایی مذموم است و عرصه اصلاح طلبی عرصه انحصارگری نیست. هرکس برای پیشرفت و آبادانی کشور دلسوزانه، با مددرسانی به دولت وفاق ملی، به تغییر و بهبود وضع موجود می اندیشد. اصلاح طلب است ، تقابل نیروهای سیاسی با حاکمیت و خود حق پنداری مطلق گرایانه را نمیتون اصلاح طلب نامید.
اصلاح طلبی ملک مطلق کسی نیست و تخریب و تخلیه هیچ کس، در زمره فعالیت های اصلاح طلبانه نمی توان بشمرد. اصلاح طلب راستین یعنی از هر چیز قانون مدار و از خود گذشته است، حاکمیت قانون، شعار و خواست همه مردم کشور مان نیز است.
تخریب، خشونت و افراطی گری سم مهلک پیشرفت کشور است، مردم خسته از دعواهای سیاسی بی حاصل و برخوردهای رادیکلی به آرامش خیال و تحقق بهبود اقتصادی با توفیق ید دیپلماسی سیاسی و اقتصادی دولت، نیاز دارند./