بسیاری از مسئولین مدرسه چیزی از روانشناسی نمی‌دانند!
یک جامعه‌شناس گفت: کسانی‌که در حال حاضر به عنوان معلم، معاون یا مدیر در مدارس با دانش‌آموزان سر و کار دارند، مباحث و دروس روانشناسی عمومی و روانشناسی رفتاری را درست و به خوبی مطالعه نکرده و تربیت نشده‌اند.
تنبیه دانش‌آموزان در مدارس توسط معلم، معاون یا مدیر جزو اتفاقات تلخی است که پیامدهای بدی را در روح و روان دانش‌آموزان به جا می‌گذارد. باوجود اینکه تنها یک‌ماه از سال تحصیلی سپری شده، متاسفانه در همین مدت کوتاه تا‌کنون چندین مورد از تنبیه دانش‌آموزان به آسیب‌های جدی جسمی و روحی دانش‌آموزان منجر شده است.
امان‌الله قرائی مقدم، جامعه‌شناس، درخصوص عوارض تنبیه کودکان و نوجوانان در مدرسه به خبرنگار آوش گفت: تنبیه و بدرفتاری معلم، مدیر یا هر یک از دیگر پرسنل مدرسه با دانش‌آموزان از کم‌توجهی و بی‌توجهی به اهمیت شرایط روحی و روانی آن‌ها و آن‌هم توسط کسانی که باید الگوی اخلاق و انسانیت دانش‌آموزان باشند، حکایت دارد.
او تصریح کرد: در ماجرای دانش‌آموز شیرازی (که گفته شد به‌دنبال یک شیطنت کودکانه و برخورد بد معلم و معاون و مدیر با او و بعد از تماس معلم با پدرش از ترس خود را از طبقه سوم به پائین پرت کرده و جان باخت) معلم و مدیر به جای اینکه با رفتار مدبرانه رفتار اشتباه کودک را اصلاح و ماجرا را مدیریت کنند، نخ‌های ارتباطی دانش‌آموز و کودک با دوستان و جامعه را قطع کردند و موجب شدند کودک از ترس برخورد خانواده با خود و فشاری که به او وارد شده است، دست به خودکشی بزند.
این جامعه‌شناس یادآور شد: از نظر جامعه‌شناسی دانش‌آموزانی که توسط معلم، معاون یا مدیر به طور سخت تنبیه می‌شوند، از جامعه می‌بُرند و احساس تنهایی و بی‌کسی می‌کنند و گاهی مثل دانش‌آموز ۱۲ ساله شیرازی تصمیمات وحشتناک این چنینی می‌گیرند و خودکشی می‌کنند.
قرائی‌مقدم خاطرنشان کرد: بر اثر ندانم‌کاری و عدم توجه کافی به دانش‌آموزان و انجام تنبیهات نامناسب توسط مسئولان مدرسه رشد روحی و روانی کودک دچار مشکل می‌شود و آسیب‌های متعددی متوجه آموزش‌و‌پرورش او خواهد بود.
او اضافه کرد: کسانی‌که در حال حاضر به عنوان معلم، معاون یا مدیر در مدارس با دانش‌آموزان سر و کار دارند، مباحث و دروس روانشناسی عمومی و روانشناسی رفتاری را درست و به خوبی مطالعه نکرده و تربیت نشده‌اند.
این جامعه‌شناس تاکید کرد: معلم، معاون و مدیر از دانشگاه‌های مختلف جذب شده‌اند و در بسیاری از موارد متاسفانه توجهی به تعلیم و تربیت دانش‌آموزان ندارند، چون در رشته‌های مربوط به تعلیم و تربیت تحصیل نکرده‌اند و چیزی از نحوه صحیح رفتار با کودکان و نوجوانان نمی‌دانند.
قرائی‌مقدم افزود: تعلیم و تربیت دانش‌آموزان به ویژه در دوره ابتدایی و راهنمایی از اهمیت و حساسیت ویژه‌ای برخوردار است و آنطور که باید معلمان براساس تخصص و توانایی‌های مورد نیاز در امر پرورش و تربیت دانش‌آموزان به کار گرفته نمی‌شوند. متاسفانه هرکس از هرجا می‌رسد به این سمت (معلم، مدیر یا معاون) می‌گمارند و روابط مداری هم حاکم است و چون این افراد چیزی از روانشناسی کودک یا روانشناسی رفتاری و عمومی اطلاع کافی ندارند، توجهی به وضعیت روانی دانش‌آموزان نمی‌کنند و خودکشی و مرگ دانش‌آموزان که از تنبیه معلم و ... ترسی که به دنبال آن برایشان ایجاد می‌شود ناشی شده و مایه تاسف همه است.
او تصریح کرد: خواندن دروس و گذراندن دوره‌های مشاوره و روانشناسی کودک و نوجوان برای همه معلمان، معاون یا مدیران امری واجب است و این مسئله مورد تائید همه جامعه‌شناسان در نقاط مختلف دنیاست.
