نقطه ضعف بمب‌ سنگرشکن آمریکا پیدا شد

نتایج پژوهشی تازه در چین نشان می‌دهد که ساختار بدنه بمب «GBU-۵۷» نقطه ضعفی بالقوه دارد. پژوهشگران چینی با  بررسی ساختار بدنه به این نتیجه رسیده‌اند که با وجود تقویت شدید در بخش جلویی (نوک بمب)، کناره‌های بمب ضخامت اندکی دارد که آنها را مقابل آتش گلوله‌های ضدهوایی دقیق آسیب‌پذیر می‌کند.

بمب GBU-۵۷/B MOP (Massive Ordnance Penetrator) یک سلاح سنگرشکن است که با وزن حدود ۱۳.۵ تن، برای نفوذ به استحکامات و تاسیسات زیرزمینی بسیار مستحکم طراحی شده است. این بمب معمولاً توسط بمب‌افکن‌های پنهان‌کار B-۲ Spirit پرتاب می‌شود و قابلیت نفوذ در چندین متر بتن یا سنگ را دارد.

پژوهشگران چینی با استفاده از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای، عملکرد توپ‌های ضدهوایی Oerlikon GDF را در برابر GBU-۵۷ بررسی کردند. این توپ‌ها که در بسیاری از کشور‌ها از جمله ایران مورد استفاده قرار می‌گیرند، قادرند ۳۶ گلوله را در عرض دو ثانیه شلیک کنند.

طبق تحلیل آنها، اگر این گلوله‌ها به پهلوی بمب برخورد کنند و زاویه برخورد کمتر از ۶۸ درجه باشد، احتمال آسیب جدی وجود دارد. نتایج نشان دادند که در فاصله ۱۲۰۰ متری احتمال انهدام حدود ۴۲ درصد است و اگر گلوله‌ها در این فاصله به بمب اصابت کنند، گرمای انفجار و ترکش‌ها می‌توانند مواد منفجره درون بمب را فعال کنند.

یکی از مفاهیم کلیدی مطرح‌شده در این پژوهش، تاکتیک موسوم به «کنترل آتش به سبک تک‌تیرانداز» است. در این روش، سلاح ضد هوایی از پیش روی نقطه خاصی در مسیر پرواز بمب تنظیم می‌شود تا زمان واکنش به حداقل برسد. به این ترتیب با حذف نیاز به محاسبات لحظه‌ای و تمرکز آتش بر یک نقطه مشخص، دقت و شانس موفقیت افزایش می‌یابد.

چالش‌های پیش رو چیست؟

با وجود اینکه این رویکرد از نظر تئوریک قابل‌اجراست، پژوهشگران خود به موانع و واقعیت‌های نبرد اشاره کرده‌اند.

هواپیما‌های دشمن معمولاً پیش از آغاز حمله، عملیات سرکوب پدافند را انجام می‌دهند.  

بمب‌های هوشمند ممکن است در لحظه آخر مسیر خود را تغییر دهند، که باعث دشواری در هدف‌گیری دقیق می‌شود.

اثربخشی این تاکتیک تنها در شعاع بسیار محدود و برای مدت زمانی بسیار کوتاه (چند ثانیه) ممکن است.

کاربرد موفق این روش نیازمند هماهنگی کامل میان رادار، جنگ الکترونیک و سیستم کنترل آتش است.

پژوهشگران هشدار داده‌اند که این استراتژی ممکن است تنها در برخی شرایط خاص مؤثر باشد. تفاوت در توپوگرافی، سطح تهدید، و فناوری دفاعی در مناطق مختلف، می‌تواند کارایی این روش را محدود کند. به‌ویژه در محیط‌هایی که بمب‌افکن‌ها از ارتفاع بالا و با کمک اخلالگر‌های الکترونیکی عمل می‌کنند، فرصت مقابله بسیار کوتاه است.

در مجموع، مطالعه جدید چینی‌ها نشان می‌دهد که حتی پیشرفته‌ترین بمب‌های نفوذی نیز می‌توانند در برابر روش‌های دفاعی دقیق آسیب‌پذیر باشند. هرچند تاکتیک پیشنهادشده در این تحقیق نیاز به شرایط خاص و تجهیزات مدرن دارد، اما برای کشور‌هایی که در معرض تهدید مستقیم «GBU-۵۷» قرار دارند، می‌تواند سرنخی برای توسعه روش‌های مقابله بومی باشد.