سه روز بازداشت پرستاران بیمارستانی در کرج به دلیل فرار یک زندانی!
دبیر کل خانه پرستار گفت: اواخر هفته گذشته، حین تغییر شیفت شب، یکی از بیمارانِ زندانی، از بخش فرار کرد. روز بعد کادر پرستاری آن بخش را به همراه یک بیمار عادی به کلانتری منتقل و در آنجا بازداشت کردند.
ضرب و شتم پرستاران یکی از اخبار پرسروصدای سال‌های اخیر بوده است. فعالان این حوزه همواره تاکید کرده‌اند که به دلیلِ کمبود پرستار، کیفیت ارائه خدمات در بیمارستان پایین آمده و بیماران و همراهان آن‌ها این مشکل را از چشمِ ضعیف‌ترین نیروهای درمان، یعنی پرستاران، می‌بینند.
آن‌ها با حقوق پایین، کار سنگین می‌کنند و برای رسیدن به حداقلی‌ترین حقوق خود می‌جنگند. در مسیرِ اعتراض اما با این نیروها برخورد می‌شود که تغییر شیفت، انفصال چندماهه از کار، تبعید و حتی اخراج، مجازات‌هایی است که برای پرستاران در نظر می‌گیرند.
همه‌ی این مشکلات وضعیت پرستاران را به شدت سخت و طاقت‌فرسا کرده است، به طوری که بسیاری از پرستاران راه‌هایی چون، مهاجرت، ترک کار و تغییر شغل را به جای کار در بیمارستان‌های کشور انتخاب می‌کنند.
محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستار، به تازگی از یک مورد «برخوردِ عجیب» با پرستاران خبر داد و گفت: همه‌جور رفتار دیده بودم اما این یکی واقعا عجیب بود! فقط مانده بود که از یک پرستار بخواهند زندان‌بان هم شود!
شریفی مقدم در توضیح ماجرا گفت: موضوع به بیمارستان شهید مدنی کرج مربوط می‌شود. این بیمارستان به دلیل وجود دو زندان در کرج، میزبان بیمارانی از میان زندانیان است. قبلا بیمارانِ زندانی، در بخش‌های مختلف نگهداری می‌شدند اما با اعتراض بیماران، یک بخش خاص برای نگهداری زندانیان اختصاص یافت. در واقع این بخش پرحاشیه است و صرفا مربوط به زندانیان است. مسئله‌ای که می‌خواهم خدمتتان بگویم در این بخش اتفاق افتاده است.
او ادامه داد: اواخر هفته گذشته، حین تغییر شیفت شب، یکی از بیمارانِ زندانی، از بخش فرار کرد. روز بعد از آن، دو پرستار و یک کمک پرستارِ این بخش - یعنی کادر پرستاری این بخش- را به همراه یک بیمار عادی به کلانتری منتقل و در آنجا بازداشت کردند. این افراد به اتهام تبانی در فراری دادن زندانی به مدت ۳ روز در بازداشت به سر بردند!
شریفی مقدم افزود: طبق مقررات مسئولیت اصلی نگهداری و امنیت بیماران بر عهده نیروی انتظامی و زندانبان‌هاست و پرستاران هیچ‌گونه وظیفه‌ای در این خصوص ندارند. بعد از نیروی انتظامی هم مسئولیت روی دوش حراست بیمارستان و در نهایت ریاست بیمارستان است و زندان‌بانی و مراقبت از زندانی‌ها هیچ ربطی به پرستاران ندارد. اما به جای اینکه این مسئولین را بازخواست کنند، پرستاران را بازخواست کرده‌اند.
دبیر کل خانه پرستار مدعی شد: مدیران بیمارستان و دانشگاه و حراست بیمارستان و دانشگاه باید پیگیرِ کار این پرستاران می‌بودند، اما متاسفانه به جای حمایت از پرستاران، خود را کنار کشیدند و اصلا کاری به موضوع نداشتند. در صورتی که حمایت از کادر درمان از مسئولیت‌های قانونی و حرفه‌ای آن‌هاست.
شریفی مقدم گفت: دولت و به طور خاص وزارت بهداشت باید وظیفه خود را در تأمین سلامت و حمایت از نیروهای درمانی به‌درستی انجام دهد. جامعه پرستاری کشور به‌صورت شبانه‌روزی خدمات بهداشتی و درمانی ارائه می‌دهد، آن‌ها نیروی خط هستند و انتظار می‌رود که از آن‌ها حمایت شود.
او بیان کرد: فلسفه وجودی وزارت بهداشت و مسئولان آن، به ویژه وزیر بهداشت، معاونین و مدیران بیمارستان‌ها، به دلیل حضور کادر پرستاری و سایر نیروهای درمانی است. در واقع من می‌خواهم بگویم پرستاران جزو مهم‌ترین نیروهای درمانی کشور هستند و باید از آن‌ها حمایت شود. متأسفانه، به جای حمایت از این نیروها، به‌ویژه در مواردی که با مشکلات مواجه می‌شوند، به‌طور مکرر شاهد عدم حمایت از پرستاران هستیم.
شریفی مقدم گفت: در گذشته، موارد متعددی از این دست در شهرهای مختلف، از جمله اصفهان و مشهد، گزارش شده است. به‌عنوان مثال، رئیس دانشگاه علوم پزشکی مشهد از یک فعال صنفی پرستاری شکایت کرده و پرونده قضایی برای او تشکیل داده است. این برخورد با پرستاران در موارد متعدد و در شهرهای مختلف تکرار شده است. در کل، دانشگاه یا علیه یک فعال صنفی شکایت می‌کند و یا از افرادی که با پرستاران این رفتارها را می‌کنند، حمایت می‌کند!
دبیرکل خانه پرستار ادامه داد: نهادهای مرتبط با پرستاری نیز بعضا به جای دفاع از حقوق پرستاران، خود تبدیل به عاملی برای کنترل و محدودیت این قشر شده‌اند. در حالی که باید از حقوق پرستاران دفاع کنند.
شریفی مقدم تاکید کرد: اکنون جامعه پرستاری کشور خواستار پاسخگوییِ مسئولان مرتبط، از جمله رئیس بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی البرز، مدیر بیمارستان شهید مدنی و حتی معاونت درمان و وزیر بهداشت است. این افراد باید پاسخ دهند که چرا در برابر این برخوردها سکوت کرده و پیگیری حقوقی یا حمایتی چندانی انجام نداده‌اند. ما به‌عنوان جامعه پرستاری، تا زمانی که پاسخ‌های قانع‌کننده‌ای دریافت نکنیم، پیگیری خود را ادامه خواهیم داد.
