اشتباهات فردی؛ تکرار مکررات
تیم ملی والیبال ایران پس از پایان مسابقات مانیل، بامداد امروز به میهن بازگشت.
آلبرتو پیاتزا، سرمربی ایتالیایی، حالا تا اردیبهشت سال آینده و رقابت‌های لیگ ملت‌ها فرصت دارد تا دوباره تیم را آماده کند؛ مسابقاتی که مقدمه‌ای بر قهرمانی آسیا و نبردی تمام‌عیار با ژاپن و فیلیپ بلین، مربی شناخته‌شده فرانسوی خواهد بود.
پیاتزا تا آخرین لحظه توصیه‌های فنی خود را به بازیکنان گوشزد می‌کرد. مربیان حرفه‌ای همیشه پویا و پیگیرند، اما حقیقت آن است که نقاط ضعف فنی با نصیحت برطرف نمی‌شود؛ تنها تمرین، تمرین و دوباره تمرین است که نتیجه می‌دهد. به شرط آنکه اشتباهات تکراری در ذهن بازیکنان نهادینه نشده باشد.
متأسفانه در سال‌های اخیر تیم ملی از حرکات نمایشی برخی بازیکنان لطمه کم ندیده است. باز هم روز از نو و روزی از نو؛ تکرار مکررات. اکثریت ملی‌پوشان ما بیش از ۱۰ تا ۱۵ سال سابقه حضور در سطح حرفه‌ای و بین‌المللی دارند، اما همچنان همان خطاهای قدیمی تکرار می‌شود. چگونه ممکن است بازیکنی با یک دهه تجربه جهانی نداند که امتیازات ابتدایی یک ست با امتیازات حساس، مثلاً در شرایط ۲۲–۲۲، تفاوتی بنیادین دارد؟ اینجاست که باید پذیرفت یک جای کار ایراد دارد.
این سخن به هیچ وجه نادیده گرفتن تلاش ملی‌پوشان نیست؛ کسانی که ماه‌ها دور از خانه و خانواده برای سربلندی تیم ملی جنگیده‌اند. بازیکنی که خود را «سرباز تیم ملی» می‌داند، هرگز منت نمی‌گذارد و شکوه نمی‌کند. اما واقعیت این است که تیم ملی بیش از هر زمان دیگری به یک لیدر مدبر درون زمین نیاز دارد.
پس بهتر است به جای اغراق‌گویی‌های رایج و انتقادهای عداوت‌برانگیز، بپذیریم که این تیم نیازمند بازسازی و رفع نواقص است. همان‌گونه که قدما گفته‌اند:
«نقدها را بود که عیاری گیرند.»
