سوپرمنی که نای پریدن نداشت!
حضور پر سر و صدای اروین انگاپت در تیم والیبال فولاد سیرجان، با آن‌چه در زمین مسابقه رقم خورد، فاصله‌ای بعید داشت.
ستاره پرافتخار فرانسوی که سابقه دو قهرمانی المپیک را در کارنامه دارد، در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا نمایش‌هایی ضعیف از خود به جا گذاشت و حالا با موجی از انتقادات مواجه شده است.
در حالی که بسیاری انتظار داشتند انگاپت در مراحل حذفی لیگ قهرمانان آسیا بدرخشد و نقش رهبری را در ترکیب فولاد ایفا کند، عملکرد او مقابل شانگهای چین ناامیدکننده بود. تصمیم بهروز عطایی برای تعویض این ستاره در میانه مسابقه، نه‌تنها غیرمنتظره بلکه تعیین‌کننده بود. با ورود علیرضا عبدالحمیدی به زمین، ورق بازی برگشت و فولاد با کسب برتری، به جمع چهار تیم پایانی رقابت‌ها رسید.
در مرحله نیمه‌نهایی نیز انگاپت نه‌تنها از فشار انتقادات خارج نشد، بلکه نمایشی کاملاً متوسط از خود نشان داد و نشانی از آن بازیکن آماده و کاریزماتیک سال‌های گذشته نداشت. نکته قابل‌تأمل در تصاویر تلویزیونی، اضافه‌وزن آشکار او بود که پرسش‌های جدی درباره آمادگی جسمانی‌اش ایجاد کرده است.
اگرچه کارنامه ورزشی انگاپت نیاز به معرفی ندارد، اما در آسیا، عملکرد او را نمی‌توان در تراز نامش دانست. در نقطه مقابل، نیمیر عبدالعزیز، ستاره تیم الریان قطر، با ثبت ۴۰ امتیاز نقش اول صعود تیمش به فینال را ایفا کرد. این تفاوت عملکرد، صدای کارشناسان را درآورده است که معتقدند فولاد می‌توانست با هزینه‌ای مشابه، بازیکنی مانند نیمیر را جذب کند که هم آماده‌تر بود و هم تشنه‌تر برای رقابت.
این اولین بار نیست که اروین انگاپت در آسیا زیر انتقاد می‌رود. او سال گذشته نیز با تیمی از اندونزی در باشگاه‌های آسیا حضور یافت و باز هم عملکردی دور از انتظار داشت. برخی تحلیل‌گران بر این باورند که حضور انگاپت در قاره کهن بیش از آن‌که ورزشی باشد، از انگیزه‌های مالی و تبلیغاتی نشأت می‌گیرد؛ موضوعی که می‌تواند زنگ خطری برای باشگاه‌های ایرانی و آسیایی در سیاست جذب بازیکن خارجی باشد.
با افزایش انتقادات نسبت به عملکرد انگاپت، حالا بخشی از این هجمه به سمت مدیران فولاد سیرجان نیز روانه شده است. کارشناسان می‌گویند که جذب بازیکن خارجی با نام بزرگ، بدون بررسی دقیق شرایط فنی و انگیزشی، می‌تواند پروژه‌ای پرهزینه و بی‌ثمر باشد. اگرچه نام انگاپت هنوز هم در سطح جهانی وزنه دارد، اما در رقابت‌های باشگاهی آسیا، این سنگینی اسم، منجر به سنگینی کارنامه نشده است.
اروین انگاپت نمونه‌ای از بازیکنان با نام و سابقه‌ای درخشان است که آن‌طور که باید ندرخشید. او قرار بود فرشته نجات مان باشد اما گویا سوهان اعصابمان شد. حضور او در ترکیب فولاد سیرجان، اگرچه از نظر تبلیغاتی پررنگ بود، اما در عمل چیزی به کیفیت تیم اضافه نکرد. تجربه‌ای که می‌تواند درس مهمی برای دیگر باشگاه‌های آسیایی باشد: در دنیای حرفه‌ای امروز، تنها اسم بزرگ کافی نیست؛ آمادگی، انگیزه و اثربخشی، فاکتورهایی تعیین‌کننده در جذب ستاره‌ها هستند.
