نمایشی که می‌خواهد یک پینوکیوی مدرن را روی صحنه ببرد

نیکو رزم که دانش‌آموخته تئاتر و فلسفه است و هم اکنون دانشجوی دکتری فلسفه است، همزمان با اجرای این اثر نمایشی با تشریح داستان این نمایش گفت: نمایش ما اقتباسی از افسانه پینوکیو است اما داستان ما در واقع ادامه داستان پینوکیو و به اصطلاح فصل دوم آن است. یعنی نمایش از جایی آغاز می‌شود که پینوکیو به یک آدم واقعی تبدیل شده و اکنون زندگی یکنواختی را با پدر ژپتو می‌گذارند.

او اضافه کرد: خود نمایشنامه در وهله اول فضایی سمبلیک دارد. داستان از اینجا شروع می‌شود که پینوکیو که حالا به یک آدم واقعی تبدیل شده، به اقتضای زندگی مدرن از نوعی روزمرگی و از خودبیگانگی رنج می‌برد.

نیکورزم با اشاره به نگاه نمایش به داستان شناخته‌شده پینوکیو ادامه داد: در نمایش ما «پینوکیو» خواب می‌بیند که هنوز یک عروسک است و تنها ظاهر انسان‌ها را پیدا کرده. بیدار شدن ناگهانی او با ورود روباه و گربه همزمان می‌شود. آنها که بعد از سال‌ها دوباره بازگشته‌اند، درصدد پیاده‌سازی فریب خود هستند؛ آخرین فریب! آنها پینوکیو را متقاعد می‌کنند که هنوز آدم نشده و نخ‌هایش هنوز به دست نیروهای مرموزی هدایت می‌شود. 

او درباره شیوه اجرایی نمایش خود نیز گفت: تلاش کردم سبک و شیوه اجرا با ماهیت نمایشنامه همخوانی داشته باشد. به همین خاطر برای بازیگردانیِ شخصیت پینوکیو از تکنیک بیومکانیکِ مه‌یرهولد کمک گرفتم. اما در این کار زیاد اغراق نکردم. چون این شخصیت، همزمان بعد انسانی و روان شناسانه هم داشت و باید آن را هم در می‌آوردیم.

نیکورزم با ارایه توضیحاتی درباره شخصیت‌پردازی دیگر کارکترهای نمایش افزود: درباره شخصیت‌های روباه و گربه به سمت بازی‌های انیمیشنی رفتم اما این تکنیک را با وقفه‌ها و پاساژهای واقع‌گرایانه ترکیب کردم. چون آنها هم تیپ نبودند و روانشناسی داشتند. بنابراین ترکیب این دو سبک بازیگری، کار سختی بود که امیدوارم در آن توفیق یافته باشیم. درباره فضا و ژانر اثر هم به سمت فضای گروتسک رفتیم. چون داستان و فضای نمایشنامه طوری بود که چنین ژانری را می‌طلبید.  

نمایش «آخرین فریب پینوکیو» تا 12 اردیبهشت ماه هر شب ساعت ۱۸ و سی دقیقه در تالار اصلی مرکز تئاتر مولوی روی صحنه می‌رود.